Pancerne Rowery

Kolejna kapela ze składanki Gdynia to chyba najbardziej ceniony przeze mnie zespół z Trójmiasta – Pancerne Rowery.

Zespół powstał w 1981 roku założyło trzech szesnastolatków – uczniów pierwszej klasy ogólniaka:

Jędrzej „Kodym” Kodymowski,

Michał „Misiek” Orlewicz

Roman „Asfalt” Sebastyański,

Głównym atutem założycieli zespołu była odwaga, bo ich umiejętności muzyczne były niewielkie, ale kto pamięta to wie, były to czasy kiedy nie do końca liczyła się technika gry ale to co artysta miał do przekazania – trzej założyciele Pancernych rowerów mieli do przekazania naprawdę wiele. Na początku swej działalności muzycy twierdzili, że główną ideą Pancernych Rowerów było kreowanie „emocjonalnych przekazów”. Pierwszy koncert odbył się jesienią 1981 roku w niewielkim gdańskim klubie studenckim „Trops”. Był to zorganizowany przez zespół „PKS” nieformalny przegląd lokalnych punkowych kapel. Na tym koncercie „Kodym” grał na basie, „Misiek” na gitarze, a „Asfalt” śpiewał i grał na gitarze. Na perkusji zagrał jedyny raz „Kwiat”. Od 1982 roku perkusistą zespołu został Mariusz „Badżi” Dunaj. Rodzice „Badżiego” udostępnili chłopakom na próby piwnicę swojego domu. W czasie stanu wojennego (grudzień 1981 – lipiec 1983) „Pancerne Rowery” grały podziemne ”próby–koncerty” dla niewielkich grup słuchaczy (kilka/kilkanaście osób), w różnych salkach do prób (swojej i zaprzyjaźnionych zespołów). Skończył się stan wojenny i przed zespołem otwarły się szersze perspektywy. W okresie 1983–1986 „Pancerne Rowery” trafiły pod opiekę Domu Kultury „Kolejarz” w Gdyni, mając dostęp do porządnej sali prób oraz bardzo wielu instrumentów, takich jak pianino, organy, kontrabas, saksofony, trąbka, flet, ksylofon. Pod koniec 1983 z zespołu odszedł „Kodym”, aby założyć zespół Apteka, do grupy dołączyli natomiast Elżbieta „Malwina” Wyczyńska (śpiew), Jasiu „Gruby” Pawlik (bas, gitara) oraz Darek „Darko” Wojciechowski (klawisze, waltornia, trąbka). W tym czasie muzycy Pancernych Rowerów eksperymentowali muzycznie tworząc swój własny styl określany przez samych muzyków jako„impresje filmowe”. W lecie 1984 roku zespół zorganizował w „Kolejarzu” w Gdyni pierwszy, nieformalny przegląd progresywnej muzyki Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej w czasie którego na scenie pojawiły się oczywiście oprócz Pancernych Rowerów - Apteka, Bóm Wakacje w Rzymie, Polish Cham oraz Szelest Spadających Papierków. Muzycy własnoręcznie wykonali plakaty, które potajemnie rozwiesili na mieście. Rok później, w tym samym klubie, „Pancerne Rowery” zorganizowały już formalny przegląd Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej. W tym samym 1985 roku Pancerne Rowery zagrały na ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Alternatywnej i Awangardy Rockowej „Poza Kontrolą” w Warszawie gdzie zostały uznane za najlepszy zespół awangardowy. W 1986 roku zespół w towarzystwie grupy Radio Warszawa, wyjechały na kilka koncertów do Zachodnich Niemiec. W trakcie tej krótkiej trasy w studio w Recklinghausen grupa nagrała trzy utwory. Grupa zagrała też na festiwalach "Nowej Scena" oraz "Róbrege". W tym samym roku z zespołu odeszli Malwina i Darko, do składu natomiast dołączył gitarzysta Janusz „Pierzasty” Sokołowski. W 1987 roku zespół pojawił się w Jarocinie gdzie został przyjęty bardzo dobrze. Przez cały ten czas muzyka grana przez Pancerne Rowery zmienia powoli zbliżając się do gitarowej psychodelii zawierającej w sobie energię punk–rocka i transowe brzmienia amerykańskiej muzyki hipisowskiej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku. Od 1988 roku grupa coraz rzadziej pojawiała się na scenie, a Pancerne Rowery faktycznie przestały istnieć w 1989 roku. Ostatni koncert zespół zagrał na festiwalu w Jarocinie w lecie 1989 roku. Pancerne Rowery reaktywowały się jeden jedyny raz specjalnie na imprezę Metropolia Jest OK, która odbyła się w grudniu 2010 roku. W roku 2013 ukazała się pierwsza i chyba jedyna płyta długogrająca Pancernych Rowerów Wolność wydana przez Requiem Records w serii Archive Series. Ta linia wydawnicza ma na celu wskrzeszanie, co oznacza w wielu przypadkach de facto ratowanie nagrań polskiej sceny niezależnej sprzed kilkudziesięciu lat.

Pancerne Rowery były jednym z najciekawszych (jednym z najbardziej przeze mnie cenionych) polskich zespołów lat osiemdziesiątych, a fakt, że nie pozostawiły po sobie płyty należy w zasadzie uznać za wielkie niedopatrzenie. Roman Sebastyański w którymś z wywiadów powiedział, że muzyką zespołu w ogóle nie zależało wtedy na wydawaniu czegokolwiek. Roman twierdził również że nie mieli zaufania do ówczesnego show biznesu. Zespół obawiał się,że nie będzie miał wpływu na to gdzie i kiedy będą ich utwory prezentowane, czy ich muzyka nie zostanie zmanipulowana

Grupa wolała koncerty gdzie panowała nad przekazem wiedziała dla kogo gra i w jakim kontekście istnieje ich muzyka.

Dyskografia

• „Live 88″
• Gdynia (1988 kompilacja – utwór: Nikt nam nie weźmie młodości)
• Fala II (1988 kompilacja – utwory: 20 57 77 i Deszczowa piosenka)
• Wolność (2013)