W roku 1982 w Jarocinie odbywał się III Ogólnopolski
Przegląd Muzyki Młodej Generacji Jarocin 82. Tego roku na festiwal
zjechała wyjątkowo liczna grupa zwolenników mocnego grania
(powodem takiego stanu zapewne był mający miejsce rok wcześniej
triumf TSA). Do grupy zespołów grających szybko i głośnio
należała również pochodząca z Wrocławia grupa CDN.
Wszystko zaczęło się w sierpniu 1979 roku i jak
zwykle we Wrocławiu było nieźle zakręcone (oczywiście w
pozytywnym tego słowa znaczeniu), wtedy to "Ekscentryczni
Wizjonerzy Wrocławscy" (jak sami się nazywali) czyli bracia
Staszyńscy – gitarzysta Krzysztof oraz grający na basie Bogdan
wraz z gitarzystą Grzegorzem Kalmukiem ("Ekscentrycznym
Jasnowidzem") założyli Grupę Rockową. Początkowo miejscem
prób zespołu które mieszały się (podobnie zresztą jak skład
zespołu) z spotkaniami młodych nietuzinkowych ludzi było
mieszkanie braci Staszyńskich na placu Pereca. W tym czasie na
polskiej scenie muzycznej raczkował dopiero punk rock, nowa fala w
zasadzie nie istniała, nawet heavy metal był w powijakach. Nie może
być więc zaskoczeniem, że na początku swej działalności muzycy
z Wrocławia zdradzali fascynację obecnymi w polskiej przestrzeni
muzycznej dźwiękami spod znaku jazz rocka i bluesa. W roku 1979
zespół pojawiła się na imprezie na Polach Marsowych oraz na
festiwalu Krzycka Jesień gdzie został wyróżniony w konkursie
zespołów zajmując pierwsze miejsce wraz z miejsce wraz z innym
wrocławski blues-rockowym zespołem Easy Rider. W styczniu 1980 roku
do Grupy dołączył perkusista Andrzej Malinowski. Mniej więcej w
tym samym czasie Bogdan Staszynski wymyślił hasło, Ciągnie Do
Nieba stąd się wzięła nazwa formacji CDN. W tym też czasie
zespół przygarnął osiedlowy klub "Pod Szewcem". Niezbyt
entuzjastyczne przyjęcie przez publiczność - lub prościej mówiąc
nieudany występ w 1981 roku na wrocławskim festiwalu "Rock na
Wyspie" spowodowała zmiany w składzie grupy, a muzyka grupy
stała się mocniejsza kierując się w stronę heavy metalu. (W
repertuarze grupy znalazły się covery AC/DC).
W roku 1982 na fali wzrastającej popularności heavy
metalu CDN zagrał w Jarocinie. Skład grupy wówczas przedstawiał
się następująco:
- Leszek Cichoński (gitara)
- Grzegorz Kalmuk (gitara)
- Andrzej Malinowski (perkusja)
- Andrzej Wiejak (bas)
- Paweł Kukiz (wokal)
Występ zespołu na jarocińskim festiwalu został
utrwalony w dokumencie Pawła Karpińskego "Jarocin ’82".
W tym czasie zespół trafił pod opiekę Agencji Koncertowej PSJ we
Wrocławiu, a próby odbywały się w klubie Index. Niestety pod
koniec roku 1982 zespół się rozpadł.
Po kilku miesiącach – w lutym 1983 roku nastąpiła
reaktywacja zespołu w znacznie zmodyfikowanym składzie. W tym
czasie CDN to:
- Andrzej Malinowski (perkusja) - jedyny członek dawnego CDNu i inicjator reaktywacji grupy;
- Bogdan Piotrowski (gitara)
- Jerzy Jaczanowski (gitara)
- Michał Maryon (bas)
- Jarosław Blandziński (wokal)
Muzyka zespołu w 1983 roku to już typowy heavy metal.
W tym składzie zespół zagrał po raz drugi w Jarocinie gdzie zajął
ósme miejsce w plebiscycie publiczności uzyskując 1519 głosów,
by potem zaginąć gdzieś na polskim rynku muzycznym.
Wypada jeszcze wspomnieć osoby które oprócz już
wymienionych w tym tekście na chwilkę, chwilę lub troszkę dłużej
związały swój los z zespołem. W CDN można było usłyszeć
Jakuba Góralskiego grającego na piano Fendera, na bębenkach
hałasował Zenon Wawrzywon, swego głosu użyczał Artur Lima,
cudne dźwięki na harmonijce wydawał Kazimierz Gajowy. Gościnnie
pojawiali się Dariusz Tytman, Irena Jagiełka, Marek Sokół-Herman,
Harry Hronowicz.
Jeśli chodzi o dalsze losy muzyczne losy osób
związanych z CDN to nie znam ich wszystkich, jednak na pewno warto
wiedzieć że:
Gitarę Leszka Cichońskiego można było usłyszeć na
największych festiwalach bluesowych na świecie takich jak Monterey
Bay Blues Festival w Kalifornii i Narooma Blues Festival w Australii
gdzie występował z takimi muzykami jak Kenny Carr, John Jaworowicz,
Carlos Johnson, Tony McPhee, Pistol Pete, Stan Skibby, John Tucker. W
roku 1992 założył zespół Blues – Rock Guitar Workshop w skład
którego weszli giganci polskiej sceny rockowej Włodzimierz Krakus,
Jerzy Styczyński i Jerzy Piotrowski. Z grupą współpracowali tacy
muzycy jak Anika, Qbek, Michał Czwojda, Artur Dutkiewicz, Marek
Kapłon, Wojciech Karolak, Jerzy Kwinta, Kuba Majerczyk, Andrzej
Pluszcz, Andrzej Ryszka, Robert Szydło, Andrzej Waśniewski, Tomasz
Grabowy, Robert Jarmużek czy Łukasz Sobolak. Innym ważnym
projektem Leszka Cichońskiego jest impreza o nazwie „Thanks Jimi
Festival” w ramach której na wrocławskim rynku Wielka Gitarowa
Orkiestra pod dyrekcją Leszka Cichońskiego wykonuje utwory
Hendrixa. W 2012 roku Hey Joe zagrało razem 7273 gitarzystów – co
jest oficjalnym Światowym Rekordem Guinnesa.
Andrzej Wiejak czuł bluesa i grywał w takich
formacjach jak Takie Trio Blues, Blusgrand, The Starsi czy Candy
Blues.
Paweł Kukiz to w zasadzie wiadomo po CDN był Hak,
potem rewelacyjna Aya RL, Emigranci, Piersi, Yugoton i Yugopolis,
twórczość solowa, duety z Borysewiczem i Maleńscukiem.
Artur Lima przez chwilę związał się z inną
wrocławską grupą Test Fobii.
Grająca na trąbce i gitarze basowej Irena Jagiełka
grała w punkowym zespole Dexapolcort, grającej reggae Miki
Mousoleum, Kamam & The Big Bit, De Musk, współpracowała z
Leszkiem Winderem jej bas można usłyszeć na wydanej w 2006 r.
Płytce Skibiński Winder Super Session oraz na maxi singlu
Guru Cushna & Living zatytułowanym Spirits Wait For Me.
I to w zasadzie wszystko. Jeśli ktoś może uzupełnić
ten tekst to chętnie poczyta.
