Trybuna Brudu (Trybuna B., T. Brudu)

Wędrujemy dalej po dźwiękach z kasety KlubPinokio Garaż Live. Tym razem pochodząca z Raszyna Trybuna B., a w zasadzie Trybuna Brudu, czasem też T. Brudu. Trochę z ta nazwą zamieszania ale może od początku. Jesienią 1985 roku zespół Agonia rozstał się z swym perkusistą Salwą. Pozostali członkowie zespołu Jacek (wokal), Kwiatek (gitara) i Rudy (bas) spotkali na swojej drodze perkusistę Zbyszka i wspólnie postanawiają powołać nową kapelę. Taki był początek Trybuny Brudu kapeli która zdobyła uznanie sporej grupy słuchaczy mieszaniną punka i hardcoru. W muzyce granej przez zespół widać ewidentny wpływ twórczości Dead Kennedys. Warto też zaznaczyć, że Trybuna Brudu przez cały czas swego istnienia oprócz nowych grała również kawałki z repertuaru Agonii, oraz kilka coverów Dead Kennedys. W czasie swego krótkiego pięcioletniego żywota grupa koncertowała nie tylko w Polsce ale także w dani i w Niemczech. Zamieszanie z nazwą zespołu związane było z oczywiście z cenzurą. I tak by zagrać koncert grupa występowała czasem jako Trybuna B. (tak jak na kasecie KlubPinokio Garaż Live) a czasem jako T. Brudu. Ten sam zabieg musieli stosować pręzeterzy radiowi chcąc puścić kawałek zespołu w radiu. Trybuna Brudu to kapela zapomniana i mocno niedoceniana, a szkoda. Muzyka grana przez zespół wymykała się z z klasycznych punkowych schematów, przez co zespół nigdy nie zdobył wielkiej popularności, mimo że miał też grupę wiernych słuchaczy. W 1990 roku Trybuna B zakończyła swoją działalność. Ostatni koncert zespół zagrał w w maju 1990 roku.

Dyskografia :

• Bydgoszcz (1986 – koncert nagrany na kasetę)
• PGNM(1988)

Deuter

Czas na następny zespół z kasety Klub Pinokio Garaż Live. Kolejna legenda polskiego punk-rocka grupa Deuter no i oczywiście jej lider i wokalista Paweł "Kelner" Rozwadowski jedna z czołowych postaci polskiego undergroundu . Jeden z głównych reprezentantów pierwszej punk rockowej fali, która rozlała się po Polsce na początku lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku.

Zespół powstał w 1980 roku. Muzycy którzy powołali Deuter do życia nie wzięli się znikąd. Byli to:

• wokalista Paweł "Kelner" Rozwadowski (ex-Fornit)
• basista Dariusz "Magik" Katuszewski (ex-Atak)
• gitarzysta Piotr "Czombe" Dubiel (ex-TZN Xenna)
• perkusista Kamil "Blitz" Stoor (ex-Kryzys)

czyli nie byle kto w świecie polskiego punka.

Deuter od początku swojej działalności związany był z warszawskim klubem "Hybrydy", gdzie zagrał swoje pierwsze koncerty. Wiosną 1982 roku zespół wziął udział wspólnie z zespołami: Dezerter i TZN Xenna w słynnej trasie koncertowej "Rock Galicja" "Magika" i "Blitza" zastępowali wówczas: basista Tomasz "Żwirek" Żmijewski, perkusista Marek Bedzior oraz "Gruszka" na kongach, dodatkowo z zespołem śpiewały Katarzyna Grzechnik i Magdalena Kalenik. Muzycy Deutera swoje koncerty wzbogacali w tym czasie krótkimi projekcjami filmowymi. Latem tego samego roku zespół zagrał trasę z zespołem Republika, a jesienią Deuter wystąpił wraz między innymi TZN Xenną w Sali Kongresowe. Kariera grupy nabierała tempa, nastał jednak rok 1983 Paweł Rozwadowski wraz z Robertem Brylewskim (ex-Brygada Kryzys) utworzyli grupę Izrael – Deuter zawiesił działalność.

Zespół powrócił w 1984 roku w składzie:

• Paweł "Kelner" Rozwadowski (wokal)
• Piotr "Czombe" Dubiel (gitara)
• Franz Dreadhunter (bas)
• Andrzej "Gutek" Zagalski (perkusja)
• Henryk Wasążnik (saksofon)

Koncertując między innymi w swym mateczniki „Hybrydach”. W 1985 roku ukazał się singiel grupy Średniowiecze Paweł Rozwadowski materiał na te płytkę nagrał z nowymi muzykami wokalistką Beatą Pater, basistą Tomaszem "Kciukiem" Jaworskim, gitarzystą Piotrem Nalepą i perkusistą Piotrem "Falą" Falkowskim. Wraz ze zmianą składu ewoluowała również muzyka grupy do klasycznego punkrockowego brzmienia zespół dołączył elementy rapu, funki i soulu. Niewątpliwe duży wpływ na zmiany w stylu miała obecność w zespole Tomasza „Kciuka” Jaworskiego muzyka sprawnie poruszającego się swobodnie po wielu gatunkach począwszy od rocka przez funk a skończywszy na jazzie. Takie swe oblicze zespół pokazał publiczności między innymi na festiwalu „Róbrege'85”. W 1987 roku Deuter w końcu nagrywa materiał na płytę 1987 tym razem skład zespołu to:

• Paweł "Kelner" Rozwadowski (wokal)
• Beata Pater (wokal)
• Piotr "Fala" Falkowski (perkusja)
• Tadeusz Kaczorowski (bas)
• Piotr "Samohut" Subotkiewicz (klawisze)

gościnnie udział w nagraniach wzięli Piotr "Czombe" Dubiel i Robert Brylewski. Płytę wydały Polskie Nagrania w 1988 roku. Album 1987 nie został jednak dobrze przyjęty przez publiczność. Deuter zaczął tracić swoich fanów. W 1989 roku Deuter wystąpił w Jarocinie. Z zespołem zagrał gitarzysta Robert Sadowski (ex-Madame) i nawet załapał się na nagrodę ufundowaną przez „Fonograficzną Grupę Tworczą Wisła” (W. Chelstowski, I. Czerniawski, A. Puczynski) w wysokości 300 tysięcy złotych (starych). Koncert w Jarocinie był jednak ostatnim wstępem zespołu przed długą przerwą. Jeszcze w 1995 roku ukazała płyta Ojczyzna dumna 1981-1986 zawierająca utwory Deutera z lat 1981–1986. W tym samym roku Paweł "Kelner" Rozwadowski wraz z zespołem Dezerter nagrał płytę Deuter, z najbardziej znanymi kawałkami Deutera i udał się z nim w trasę koncertową. I nastała cisza. Cisza trwała do 2000 roku, wtedy to zespół zagrał ponownie. Tym razem skład Deutera przedstawiał się następująco:

• Paweł "Kelner" Rozwadowski (wokal) – co chyba jest oczywiste
• Dariusz "Magik" Katuszewski ( w tym wcieleniu Deutera – gitara)
• Sławomir "Dżu Dżu" Wróblewski (bas – poprzednio Izrael)
• Marek "Dynia" Dynowski (perkusja – poprzednio TZN Xenna)
• Konstanty Plewicki (klawisze)

Zespół w tym składzie dał kilka koncertów by znów umilknąć. Tym razem cisza trwała do 2010 roku, kiedy to zespół ponownie wznowił działalność w składzie:

• Paweł "Kelner" Rozwadowski (wokal) – bo jakże by mogło być inaczej
• Franz Dreadhunter (bas)
• Dario Litwinczuk (gitara, wokal)
• Piotr "Suleq" Susul (perkusja)

W 2011 roku ukazały się dwie płyt grupy Ojczyzna Blizna i Śmieci i diamenty. Pierwsza z nich zawiera archiwalia. Druga to utwory premierowe – w większości w klimacie stylowego punk rocka, uzupełniony kilkoma znanymi kompozycjami. Stabilność składu nigdy nie była najmocniejszą stroną Deutera przez grupę przewinęło się ponad dwudziestu muzyków nie licząc tych którzy zagrali gościnnie. Dlatego zamiast napisać w tym miejscu „aktualny skład zespołu” napiszę ostatni znany mi skład zespołu:

• Paweł "Kelner" Rozwadowski (wokal, gitara)
• Małgorzata "Tekla" Tekiel (bas)
• Maciej Dłużniewski (gitara)
• Robert "Mały" Kasprzyk (perkusja)

Dyskografia

• 1987 (LP, Polskie Nagrania, 1988)
• Ojczyzna dumna 1981-1986 (1995)
• Śmieci i diamenty (2011)
• Ojczyzna Blizna (2011)
• 3 maja 1987 koncert/zamieszki (2012)

Konwent A

Taśma przesuwa się dalej. Kolejna kapela na kasecie Klub Pinokio Garaż Live to pochodzący z Gdańska Konwent A (nazwa grupy pochodzi od rady stojąca na czele ściśle tajnego Związku A - Organizacji A, skupiającego ważnych przedstawicieli stronnictw politycznych, działających w polskim ruchu niepodległościowym podczas I wojny światowej).

Zespół powstał w 1983 a jego założycielami byli:

• Robert „Parocz” Paczkowski (wokal, gitara)
• Waldemar „Waldi” Maj (bas)
• Jarosław „Pierzak” Kowalski (perkusja)

Po kilku miesiącach do grupy dołączyli Krzysztof Jajczyk (klawisze) i Jacek Szymański (wokal). W 1984 roku Konwent A rozpoczął swe sceniczne życie koncertując w Gdańskich klubach. Latem tego samego roku zespół opuścił Krzysztof Jajczyk, natomiast jesienią Jacka Szymańskiego zastąpił Maciek Polakiewicz. W tym okresie do zespołu dołączyła również wokalistka Żaneta Mikulska, Konwent A stał się jednym z pierwszych polskich zespołów punkrockowych z kobietą na wokalu. Na początku 1986 roku zespół wziął udział w gdyńskim festiwalu "Nowa Scena", grając tam u boku takich grup jak: Moskwa, Piersi czy Bielizna Goeringa. Ten występ pozwolił Konwentowi wyjść poza Trójmiasto. Grupa zaczęła koncertować w całym kraju. W tym czasie rosła popularność zespołu. Pojawiły się artykuły o zespole w kilku fanzinach. W sierpniu 1986 roku Konwent A wystąpił na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Jesienią zespół zarejestrował w studiu Polskiego Radia Gdańsk cztery utwory. Piosenka Kim jest ukazała się w 1988 na składance Fala II ( gdzie nazwa zespołu figuruje tam jako Konwent, ówczesna cenzura nie przepadała za niepodległościowymi ruchami z czasów sanacyjnych). Nastał początek 1987 roku czas poboru do wojska zakochane w punk-rockowej muzyce Ludowe Wojsko Polskie upomniało się o Paczkowskiego, Maja i Kowalskiego. Już bez Maja i Kowalskiego w składzie Paczkowski (który odbywał służbę zastępczą w Obronie Cywilnej) z Mikulską zdecydowali się działać dalej, grając jednak inną niż dotychczas muzykę. Jesienią tego samego roku w składzie uzupełnionym dwoma innymi muzykami zagrali fatalnie przyjęty koncert, po którym ogłosili koniec zespołu.Niewiele później Żaneta wyjechała na stałe do Holandii. Zespół reaktywuje się jeszcze pod koniec 89 roku w oryginalnym 3-osobowym składzie ale nic z tego nie wychodzi. Parocz i Pierzak próbują ponownie w 92 roku pod nazwą Konwent ale muzycznie było to już zupełnie coś innego i wkrótce grupa rozpada się po raz ostatni. I to w zasadzie mógłby być koniec tej interesującej kapeli, ale... w październiku 2012 Mikulska, Paczkowski oraz Andrzej Szreder (gitara) i Jared Smith (perkusja) spotkali się w Wielkiej Brytanii by nagrać w londyńskim studiu Whetstone Music Studio materiał na płytę Czerwień i biel która ukazała się w grudniu 2013 roku. Płyta zawiera prawie wszystkie najbardziej znane utwory Konwentu A.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Czerwień i biel (2013)

Kompilacje różnych wykonawców

• Fala II (1988 – utwór Kim jest)

One Million Bulgarians

Kolejna grupa z kasety Klub Pinokio Garaż Live to One Million Bulgarians

Zespół powstał w 1986 roku w Rzeszowie w zasadzie wcześniejsza punkowa formacja Red Star przekształciła się w nowofalowy One Million Bulgarians. Założycielami grupy byli:

• Jacek Lang – wokal, gitara, gitara basowa, perkusja, samplery, instr. perkusyjne
• Piotr Wallach – gitara
• Krzysztof Trznadel – gitara, gitara basowa

Zespół zadebiutował w 1986 roku w czasie narodowego święta Iraku zorganizowanego przez studentów irackich, kształcących się w ówczesnej Politechnice Rzeszowskiej. W tym samym roku muzycy pojawili się na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie, na „Famie”, „Róbrege” i festiwalu „Poza kontrolą”.Już w listopadzie 1996 roku grupa nagrała swoje pierwsze utwory między innymi słynne Czerwone Krzaki które były później emitowane przez Rozgłośnię Harcerską i III Program PR. Na początku 1987 roku Bułgarzy nagrali materiał na debiutanckiego albumu, który miał ukazać się nakładem Klubu Płytowego Razem. Jako projekt okładki użyto fotokopii obrazu Z. Beksińskiego, który osobiście udzielił zgody zespołowi, na użycie swego dzieła. Okładka nawet została już nawet wydrukowana. Płyta została jednak zatrzymana przez ówczesną cenzurę ze względu na mroczną, katastroficzną, nowatorską jak na tamte czasy muzykę i aurę okładki, oraz antykomunistyczne i katastroficznych teksty. Materiał ukazał się dopiero po siedemnastu latach wydany przez firmę Pop Noise jako Pierwsza płyta. Latem 1987 roku zespół opuścił Piotr Wallach, jego miejsce na krótko zajął zastąpił Darek Kulda grywający w Kosmetykach Mrs. Pinki. Już z Darkiem w składzie grupa zagrała między innymi w Jarocinie, na kolejnej „Famie” i „Róbrege”. Trzeba dodać, że Jacek Lang udzielał się też wtedy jako perkusista w zespołach Ziyo, Moskwa i jako wokalista w KSU i RSC natomiast Krzysiek Trznadel występował też wtedy z zespołem, Wańka Wstańka, w roli basisty. Na przełomie lat 1987 i 1988 do zespołu dołączyli: gitarzysta Stefan Ryszkowski i perkusista Leszek Dziarek. W tym składzie zespół nagrał materiał drugi album Blues i tym razem nie obyło się bez kłopotów z trzyletnim opóźnieniem ale jednak płyta ukazała się w 1990 roku. W roku 1988 One Million Bulgarians po raz kolejny wzięli udział w „Famie” oraz „Róbrege”, a także zagrali trasę po Ukrainie i Czechosłowacji . W tym czasie Ryszkowskiego zastąpił Andrzej Paprot. W połowie 1989 roku Jacek Lang i Krzysztof Trznadel wyjechali do Francji gdzie w duecie nagrali materiał na trzecią płytę zespołu Teraz albo nigdy, która została wydana przez francuską firmę Gorgone. Była to płyta zupełnie inna niż wcześniejsze dokonania zespołu. Lżejsze brzmienia i teksty, oraz sporo samplerów i automatow. Ciekawostką jest fakt, że jej dystrybucje prowadziła niezależna firma francuska Danceteria, która w tym samym czasie rozprowadzała pierwsza płytę Nirvany. We Francji do Langa i Trznadla dołączyli Dziarek i czeski gitarzysta Josef Pavlovski. Zespół w tym składzie zagrał trasę po Francji i Holandii (1990/1991). Pod koniec 1990 Dziarka zastąpił Francuz Guiliame Genta. One Million Bulgarians działali we Francji oficjalnie, przy bezpośrednim wsparciu ówczesnego ministra kultury i sztuki Jacka Langa. Przypadkowa zbieżność imion i nazwisk lidera zespołu i ministra nie pozostawała bez wpływu na odbiór zespołu we Francji. W 1993 roku po czterech latach emigracji Jacek Lang i Krzysztof Trznadel powrócili do Polski i przystąpili do nagrania albumu Langusta. W nagrywaniu materiału na tę płytę udział wzięli również Marcina Ciempiel (bas) i Andrzej Paprot (gitara). W tym samym roku Bułgarzy zagrali na katowickich "Odjazdach" i w Jarocin '94. W 1995 roku z zespołem rozstał się Krzysztof Trznadel. Po odejściu Krzysztofa zaczęły się częste zmiany w składzie grupy, a i aktywność zespołu znacznie spadła. W zasadzie One Million Bulgarians nigdy nie zawiesili działalności jednak dopiero po czterech latach w roku 1999 zespół przypomniał się coverem Depeche Mode A Question of Time, która został umieszczona na polskim tribute albumie tego wykonawcy. W pełni do aktywności scenicznej Bułgarzy powrócili w 2001 roku w składzie:

• Jacek Lang (wokal, gitara)
• Grzegorz Strzępek (perkusja)
• Grzegorz Pawelec (gitara basowa)
• Tim Sanford (saksofon, klawisze)

W tym czasie zespół wystąpił między innymi na "Castle Party", WOŚP i gdańskich "Medykaliach". W 2002 roku ukazał się podsumowujący 15-lecie działalności album The Best Of. W 2003 do grupy dołączyli

• Inga Habiba (wokal)
• Kasia Markiewicz (wokal)
• oraz gościnnie:
• Monika Kubacka (wokal)
• Krzysztof Nieporęcki (special analog sounds)
• Robert Pruszkowski (bas)
• Igor Czerniawski (klawisze, samplery)

W tym składzie zespół nagrał wydany jeszcze w tym samym roku album Bezrobocie

Kolejne płyty zespołu to wydana w 2004 roku Pierwsza płyta (materiał nagrany w 1987 roku na debiutancki album, który wtedy nie ukazał się) oraz wydane w 2006 roku dwupłytowe wydawnictwo z okazji 20-lecia istnienia zespołu Rocklad Jazzdy album zawiera zarówno utwory premierowa jak i dwadzieścia piosenek koncertowych, nagranych w okresie od 1986 do 2006. W latach 2006-2007 zespół grał kolejne koncerty, W tym czasie miejsce Grzegorza Strzępka zajął Brytyjczyk Michael Caine. W 2008 w zespole pojawia się kolejny muzyk z Wielkiej Brytanii Mat Vilder (bas). W tym samym roku zespół nagrał singla Piekło dla gwiazd, który miał być zwiastunem kolejnej płyty. 12.12.2012 roku o godzinie 12¹² jak można wyczytać na stronie Zetoriusa (Jacka Langa) odbyła się premiera płyty zespołu One Million Bulgarians Wydobycie Materiał pojawił się na stronie Zetoriusa i był dostępny do wysłuchania (i ściągnięcia) całkowicie za darmo. Wydobycie zawiera 18 kompozycji (w tym kilka w różnych wersjach) które były utwory były nagrywane w latach 1997-2010. Były również zapowiedzi, że płyta ma się ukazać na zwykłym nośniku, jednak do dziś jej nie spotkałem.

Dyskografia:

Albumy

• Blues? (1990)
• Teraz albo nigdy (1990)
• Langusta (1994)
• The Best Of... (2001)
• Bezrobocie (2003)
• Pierwsza płyta (2004)
• Rocklad Jazzdy( 2006)
• Wydobycie (2012)

Kompilacje

• Radio nieprzemakalnych (1988)
• Nowa siła (1994)
• Nowa siła (1995)
• Przeboje radiowej Trójki 1987 (1998)
• Master Of Celebration - Polish Artists Present Depeche Mode's Songs (1999) –
• Marek Gaszyński 40 lat z polskim radiem i piosenką (2003)
• Warszawa. Tribute to Joy Division (2007)

W poprzedniej wersji tekstu znalazło się twierdzenie "Latem 1987 roku zespół opuścił Piotr Wallach, jego miejsce na krótko zajął zastąpił Darek Kulda grywający w Kosmetykach Mrs. Pinki. Już z Darkiem w składzie grupa zagrała między innymi w Jarocinie, na kolejnej „Famie” i „Róbrege” oraz na Festiwalu Piosenki Polskiej w Witebsku (ZSRR)." 
 Krzysztof Trznadel zwrócił mi uwagę że One Million Bulgarians nigdy nie zakrali na żadnym festiwalu w Witebsku. Wobec czego kajając się poniżej zamieszczam otrzymaną od Krzysztofa wiadomość:

"OMB podczas mojego grania w tym że zespole w latach 1985-1994 nigdy nie zagrał żadnego koncertu w Witebsku/ZSRR/ w tym czasie,owszem były trasy w 1988 w Czechosłowacji, na Ukrainie, następnie we Francji i Holandii, ale żadnego festiwalu muzyki polskiej w Witebsku nie było w tych latach."

Oczywiście usunąłem Witebsk z tekstu. Wszystkich których wprowadziłem w błąd przepraszam.

Karcer

Kolejna kapela z kasety Klub Pinokio Garaż Live to kolejna krająca do dziś legenda polskiej sceny punk-rockowej która gra do dzisiaj czyli pochodząca ze Słupska grupa Karcer.

Zespół powstał pod koniec 1982 roku. Pierwszy skład przedstawiał się następująco:

• Krzysztof Żeromski – wokal, gitara
• Piotrek Dudziński – perkusja
• Jarek Jodłowski – bas

Pierwszy znaczący występ grupy miał miejsce w styczniu1983 roku na eliminacjach do VII ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki, gdzie teksty utworów grupy wprowadziły spory zamęt wśród jury, organizatorów oraz obecnych oczywiście podczas tego typu imprez przedstawicieli służb. Oczywiście nie trzeba zaznaczać,że udział w Przeglądzie zespół zakończył na tych eliminacjach. Kolejnym wartym odnotowania występem grupy był koncert który odbył się w tym samym roku w Miastku gdzie Karcer zagrał wraz z WC. W kwietniu 1983 roku roku zmienił się skład zespołu. Z pierwotnego składu pozostał tylko Krzysztof Żeromski, a nowymi członkami grupy zostali Adam Lao (bas), Wojtek Soboń (perkusja) i Gosia Belgrau (wokal) a muzyka zespołu zaczęła ewoluować z punkrocka w kierunku nowej fali

Po półtora rocznym okresie eksperymentowania z zimną falą nastąpiła kolejna zmiana składu grupy. Z muzyków grających w Karcerze pozostali tylko Krzysztof Żeromski i Wojtek Soboń, miejsca zwolnione przez Adama Lao i Gosię Belgrau zajęli Dariusz Lewandowski (wokal), Dariusz Elwert (bas). W nowym składzie zespół zrezygnował z nowofalowych eksperymentów wracając do punkowych korzeni. W 1985 roku zespół występuje na małej scenie w Jarocinie - muzycy szokują publikę i organizatorów performansem pod nazwą Piknik Waltera. W konsekwencji Walter Chełstowski, szef festiwalu jarocińskiego zaprasza Karcer na dużą scenę. W tym samym roku grupa bierze udział w festiwalu Róbrege. Rok później zespół znowu zagrał w Jarocinie, tym razem znalazł się wśród „Złotej Dziesiątki”. W tym samym roku Klub Płytowy Razem miał wydać płytę grupy, ale nic z tego nie wyszło. Od 1987 Karcer zaczął występować w trójkę, bez Dariusza Lewandowskiego. Potem za perkusją zasiadł Paweł Kurczak Wirkus, a karcerowym basistą ponownie został Adam Lao, który już wcześniej basował w eksperymentach KARCERu. W tym czasie nakładem wydawnictwa "Fermentsound" (stworzonego przez muzyków) ukazały się dwie kasety z nagraniami zespołu – obie zatytułowane Karcer.Po kolejnych zmianach w 1990 roku skład zespołu przedstawiał się następująco:

• Krzysiek Żeromski – gitara, wokal
• Adam Lao – bas
• Tomasz Fangrat – perkusja
• Przemek Brosz – gitara, wokal

W tym składzie Karcer zagrał na Róbrege i wydał kasetę Turning To Dust. W 1991 roku ukazała się pierwsza płyta grupy Karcer. W 1992 roku Karcer umilkł. Muzycy rozjechali się po Europie. Ponownie zespół w składzie Krzysztof Żeromski, Adam Lao, Tomek Fangrat zaczął pracować w 1995 roku. W 1997 roku ukazał się drugi album grupy Wschód jest pełen słońca z zarejestrowanymi na nowo utworami znanymi z dawniejszych wydawnictw (kaset) W nagraniach płyty oprócz Żeromskiego i Lao wziął udział perkusista Hanryk Kubała, w 2000 roku zastąpiony przez Daniela Łukasika. Po dwóch latach zespół wydał kolejną płytę Nic nikomu o niczym, a 2007 roku na 25-lecie zespołu ukazał się album Anarchiva z nowymi wersjami utworów pochodzących z początkowego okresu działalności grupy. 2011 rok to kolejna płyta zespołu Wariaci i geniusze.

Obecnie KARCER to kwartet:

• Krzysiek Żeromski – gitara, wokal
• Adam Lao – bas
• Daniel Łukasik – perkusja
• Robert Kowalczyk – gitara

Dyskografia:

Albumy studyjne

• Karcer (1991)
• Wschód jest pełen słońca (1997)
• Nic nikomu o niczym (2002)
• Anarchiwa (2007)
• Wariaci i Geniusze (2011)
• Herezje (2014)
• Babel (2017)

Wydane przez zespół

• Karcer (1987)
• Karcer (1988)
• Turning to Dust (1990)
• Prayers and Pagans (1990)
• Blindman (1991)

Dezerter

Kolejna kapela z kasety Klub Pinokio Garaż Live to Dezerter – zespół legenda, jedna z najważniejszych polski grup punkowych.

Dezerter powstał w maju 1981 r. w Warszawie. Pierwszy skład grupy to:

• Robert „Robal” Matera – gitara, wokal
• Krzysiek Grabowski – perkusja
• Darek „Stepa” Stepnowski – bas.

Po krótkim czasie do zespołu dołączył Darek „Skandal” Hajn – wokal. Początkowo formacja nosiła nazwę SS-20 (radzieckie rakiety z głowicami nuklearnymi) jednak w stanie wojennym muzycy byli zmuszenie zmienić nazwę i tak na polskiej scenie muzycznej pojawił się Dezerter. Grupa debiutowała na Mokotowskiej Jesieni Muzycznej w listopadzie 1981 roku – wtedy jeszcze jako jako SS-20.W 1982 roku Dezerter udał się w trasę koncertową z zespołami TZN Xenna i Deuter (Rock Galicja’82). Latem tego samego roku grupa wystąpiła na festiwalu w Jarocinie. Pod koniec 1983 roku muzyką udało się nagrać singla ( co mając na uwadze pierwotną nazwę grupy, muzykę graną przez zespół oraz teksty graniczyło z cudem) który zawierał cztery kawałki Ku przyszłości, Spytaj milicjanta, Szara rzeczywistość, Wojna głupców. Na więcej jednak kontrolowanej przez Państwo fonografii nie było stać. Muzycy jednak nie poddawali się i założyli własne miniwydawnictwo Tank Records którego nakładem ukazały się dwie koncertowe kasety Jeszcze żywy człowiek i Izolacja. Ta druga oprócz koncertu Dezerter zawierała jeszcze utwory nowofalowych zespołów radzieckich. W 1984 w Jarocinie Dezerter zagrał jeden z najbardziej pamiętnych koncertów w historii tego festiwalu, zakończony olbrzymią awanturą z organizatorami, którzy na pewien czas zamknęli przed grupą możliwość występów w Jarocinie. Ponownie zespół pojawił się na Jarociński festiwalu w 1987 roku (po zmianach w ekipie organizującej festiwal) W 1985 roku odszedł z zespołu Stepa, wkrótce wolne miejsce zajął Paweł Piotrowski. W następnym roku ze śpiewania zrezygnował Skandal. O tego czasu wokalistą jest Robert Matera. W tym samym roku ukazały się dwie składankowe płyty na których znalazły się utwory Dezertera Fala i Jak punk to punk. Pierwsza duża płyta grupy ukazała się w 1987 roku jednak nie w Polsce ale w za oceanem. Był to wydany przez Maximum Rock’n'Roll Underground Out Of Poland. Po wydaniu płyty zespół miał pojechać na trasę po Stanach. jednak nie doszło to do skutku ze względu na nieuregulowany stosunek muzyków do służby wojskowej oraz biurokracje amerykańskiego urzędu imigracyjnego. W tym samym roku została nagrana płyta Kolaboracja, a dwa lata później Kolaboracja II. Rok 1990 to album Wszyscy przeciwko wszystkim oraz trasa koncertowa po Szwajcarii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii. Dwa lata później ukazała się Blasfemia, a w 1993 r. Jak powstrzymałem III wojnę światową – album zawierający archiwalne nagrania grupy oraz cztery utwory z udziałem Katarzyny Nosowskiej. W 1993 r. z zespołu odszedł Paweł Piotrowski a jego miejsce zajął Mariusz „Zyziek” Zych. W 1994 roku Paweł Konnak zrealizował film opowiadający o zespole „Dezerter – nie ma zagrożenia” i ukazała się kolejna płyta Ile procent duszy? Kolejna płyta zespołu Deuter która ukazała się w 1995 roku to przypomnienie utworów zespołu Deuter zaśpiewanych przez Pawła „Kelnera” Rozwadowskiego. Na basie zagrał Tony von Kinsky który z Dezerterem grał do1999 roku, kiedy to zastąpił go znany głównie z gry w zespole Hey Jacek Chrzanowski. Kolejne albumy to Mam kły mam pazury (1996), Ziemia jest płaska (1997) i „Decydujące starcie” (2001), W roku 2002 Dezerter intensywnie koncertował. Grupa wyjechała na trasę koncertową po Belgii, Holandii i Anglii z francuskim zespołem La Fraction. Na większości koncertów w 2002 r. gościnnie występowała Katarzyna Nosowska. Kolejny rok to przede wszystkim trasa koncertowa z Moskwą, a także udział w festiwalu PRL w Warszawie i Katowicach. Dezerter zagrał tam obok takich grup. KSU, Armii i Kultu. Kolejne lata to kolejne płyty oraz intensywna działalność koncertowa grupy. Do najważniejszych występów trzeba zaliczyć Rock For People w Czechach (2006), Jarocin (2007), OFF Festival (2007), koncerty w Edynburgu (2008), w Warszawie – akcja „Ratuj Tybet” (2008),w Berlinie Nowym Yorku i Chicago (2009).Piosenki Dezertera pojawiły się w dwóch znakomitych polskich filmach: „Dom zły” i „Wszystko co kocham” W październiku 2010 ukazał się kolejny album grupy Prawo do bycia idiotą który w 2011 roku otrzymał Fryderyka w kategorii „Album Roku: Rock”. W listopadzie 2011 światło dzienne ujrzała płyta Jeszcze Żywy Człowiek zawierająca nagrania Dezertera z Jarocina 1984)

Obecny skład grupy to:

• Robert Matera – gitara, śpiew
• Krzysiek Grabowski – perkusja
• Jacek Chrzanowski – bas

Dyskografia:

• Jeszcze żywy człowiek (1984)
• Izolacja (1985)
• Underground Out Of Poland (1987)
• Kolaboracja (1987)
• Kolaboracja II (1989)
• Wszyscy przeciwko wszystkim (1990)
• Blasfemia (1992)
• Jak powstrzymałem III wojnę światową, czyli nieznana historia Dezertera (1993)
• Ile procent duszy? (1994)
• Deuter (1995)
• Mam kły, mam pazury (1996)
• Ziemia jest płaska (1998)
• Decydujące starcie (2001)
• Nielegalny zabójca czasu (2004)
• Punk’s not jazz (2006)
• Prawo do bycia idiotą (2010)
• Jeszcze żywy człowiek (2011)

Kompilacje z innymi wykonawcami

• World Class Punk (1984)
• Fala (1985)
• Tour de Farce, vol. 2 (1987)
• Klub Pinokio Garaż Live ( 1987)
• Jak punk to punk (1988)
• Muzyka Przeciwko Rasizmowi (1997)
• Poniedziałek (ścieżka dźwiękowa) (1999)
• Dolina Lalek: Tribute to Kryzys vol. 1 (2006)
• Gajcy! (2009)

Stress

U mnie dalej szumi kaseciak i słychać grupę Stress kolejnego wykonawcę na kasecie Klub Pinokio Garaż Live. Jako pewnik można przyjąć, że Stress powstał w Jeleniej Górze. Natomiast kiedy to już nie jest całkiem pewne, najczęściej podaje się rok 1984, choć jak niektórzy twierdzą było to na początku stanu wojennego.Zespół powstał na bazie kapeli Hydrant, a występował w składzie:

Kastet – wokal, gitara basowa

Decha – gitara

Burza – perkusja

Przez zespół również przewinęli się basiści Kunta i Arturro.

Stress na początku swej działalności grał kawałki Hydrantu, później też swoje utwory

W 1984 roku grupa pojawiła się na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Ponownie Stress zagrał tam rok później. Grupa z przerwami występowała do 1992 roku, a grali całkiem dobrze melodyjnego punkrocka. Warto posłuchać.

Dyskografia:

• Klub Pinokio Garaż Live ( 1987 kaseta kompilacja utwory Nas nie ma, Obserwacja)
• Kiszona kapusta (kaseta demo wydana własnym sumptem kasetę przez zespół)
• III wojna (kaseta demo)
• Fort BS / Stress (kaseta split z Fort BS)

można jeszcze spotkać kilka koncertów grupy krążących na kasetach.

Zenon Reagan

Od dziś o wykonawcach których można znaleźć nie na płycie ale na kasecie Klub Pinokio. Garaż live. Na początek grupa Zenon Reagan. Grupa powstała w Szczecinie (chyba w 1986 roku) grała typową dla lat osiemdziesiątych muzykę punkrockową. Wokalistą zespołu był Jarosław Błahy obecnie poeta, prozaik, eseista, instruktor teatralny. W 1986 roku Zenon Reagan próbował dostać się na festiwal w Jarocinie ale niestety bez skutku. Po zespole pozostały w zasadzie tylko dwa numery na składankowej kasecie która zainspirowała mnie do napisania tego tekstu. Jakieś dwa kawałki można było też usłyszeć w Rozgłośni Harcerskiej Grupa istniała bardzo krótko, po jakimś czasie zespół już bez Błahego przekształcił się w grupę Popłoch Wśród Dziewcząt. Zespół grał jak wielu w tamtym czasie, nie był ani lepszy ani gorszy od innych, po prostu jeden z wielu. Ot i tyle o tej kapeli. Jeśli ktoś wie więcej to niech napisze.

Dyskografia:

• Klub Pinokio Garaż Live ( 1987 kaseta kompilacja utwory Szczecin w godzinach szczytu, Prawda)