Unrra

O kolejnej grupie której utwór znalazł się na składance Gdynia nie jestem w stanie wiele napisać.

Będąca w rozkwicie od początku lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku Trójmiejska Scena Alternatywna po roku 1986 powiększyła się o wiele nowych kapel. W tym czasie powstały między innymi Burdok, Dżezz, Obskura Emu, Galago, Golden Live, Hello, Marlin Monroe, No Limits, Olaf Meller, She, Sze-Sze, Top Secret oraz bohaterowie tego postu zespół Unrra. Każda z tych kapel grała inną, oryginalną muzykę. Muzyka Unrry była klasyfikowana do zimnej fali aczkolwiek jak większość trójmiejskich zespołów znalazła w tej konwencji własny niepowtarzalny styl oparty na pulsujących dźwiękach z charakterystycznym rytmem perkusji.

Zespół tworzyli

• Monika Mielewczyk (śpiew)
• Magdalena Czernikowska (śpiew)
• Leszek Złotogórski (śpiew)
• Jacek Czernikowski (śpiew, gitara)
• Sławomir Czernota (gitara)
• Włodzimierz Cetner (bas)
• Ryszard Werra (perkusja)

Unnra jak większość kapel należących do Trójmiejskiej Scen Alternatywnej koncertowała głównie na terenie Trójmiasta, ale nie tylko. Na początku 1987 roku, Unnra dała wspaniały koncert na którym wystąpiła wraz legendą europejskiego punkowego podziemia The Ex oraz Konwentem dla którego był to ostatni koncert. W 1988 roku, MCK zorganizowało mini sesje nagraniowe w studiu Radia Gdańsk. Osiem kapel Alternatywnej Sceny; Pancerne Rowery, Rocka's Delight, Call System, Po Prostu, Bielizna, Apteka, Sake i Unrra, nagrało po 2-3 numery, z których miała zostać wydana płyta. W końcu na kompilacji Gdynia ukazał się jeden utwór Unrry Złap wiatr. Jeszcze przed wydaniem płyty, nagrania te były emitowane w Rozgłośni Harcerskiej. W tym samym roku inny utwór zespołu – Istnieć w ogóle ukazał się na kasecie Falla II. Unrra zakończyła swoją działalność pod koniec 1988 roku.

Dyskografia:

• Gdynia (1988 kompilacja - utwór Złap wiatr)
• Fala II (1988 kompilacja na MC - utwór Istnieć w ogóle)

Pancerne Rowery

Kolejna kapela ze składanki Gdynia to chyba najbardziej ceniony przeze mnie zespół z Trójmiasta – Pancerne Rowery.

Zespół powstał w 1981 roku założyło trzech szesnastolatków – uczniów pierwszej klasy ogólniaka:

Jędrzej „Kodym” Kodymowski,

Michał „Misiek” Orlewicz

Roman „Asfalt” Sebastyański,

Głównym atutem założycieli zespołu była odwaga, bo ich umiejętności muzyczne były niewielkie, ale kto pamięta to wie, były to czasy kiedy nie do końca liczyła się technika gry ale to co artysta miał do przekazania – trzej założyciele Pancernych rowerów mieli do przekazania naprawdę wiele. Na początku swej działalności muzycy twierdzili, że główną ideą Pancernych Rowerów było kreowanie „emocjonalnych przekazów”. Pierwszy koncert odbył się jesienią 1981 roku w niewielkim gdańskim klubie studenckim „Trops”. Był to zorganizowany przez zespół „PKS” nieformalny przegląd lokalnych punkowych kapel. Na tym koncercie „Kodym” grał na basie, „Misiek” na gitarze, a „Asfalt” śpiewał i grał na gitarze. Na perkusji zagrał jedyny raz „Kwiat”. Od 1982 roku perkusistą zespołu został Mariusz „Badżi” Dunaj. Rodzice „Badżiego” udostępnili chłopakom na próby piwnicę swojego domu. W czasie stanu wojennego (grudzień 1981 – lipiec 1983) „Pancerne Rowery” grały podziemne ”próby–koncerty” dla niewielkich grup słuchaczy (kilka/kilkanaście osób), w różnych salkach do prób (swojej i zaprzyjaźnionych zespołów). Skończył się stan wojenny i przed zespołem otwarły się szersze perspektywy. W okresie 1983–1986 „Pancerne Rowery” trafiły pod opiekę Domu Kultury „Kolejarz” w Gdyni, mając dostęp do porządnej sali prób oraz bardzo wielu instrumentów, takich jak pianino, organy, kontrabas, saksofony, trąbka, flet, ksylofon. Pod koniec 1983 z zespołu odszedł „Kodym”, aby założyć zespół Apteka, do grupy dołączyli natomiast Elżbieta „Malwina” Wyczyńska (śpiew), Jasiu „Gruby” Pawlik (bas, gitara) oraz Darek „Darko” Wojciechowski (klawisze, waltornia, trąbka). W tym czasie muzycy Pancernych Rowerów eksperymentowali muzycznie tworząc swój własny styl określany przez samych muzyków jako„impresje filmowe”. W lecie 1984 roku zespół zorganizował w „Kolejarzu” w Gdyni pierwszy, nieformalny przegląd progresywnej muzyki Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej w czasie którego na scenie pojawiły się oczywiście oprócz Pancernych Rowerów - Apteka, Bóm Wakacje w Rzymie, Polish Cham oraz Szelest Spadających Papierków. Muzycy własnoręcznie wykonali plakaty, które potajemnie rozwiesili na mieście. Rok później, w tym samym klubie, „Pancerne Rowery” zorganizowały już formalny przegląd Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej. W tym samym 1985 roku Pancerne Rowery zagrały na ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Alternatywnej i Awangardy Rockowej „Poza Kontrolą” w Warszawie gdzie zostały uznane za najlepszy zespół awangardowy. W 1986 roku zespół w towarzystwie grupy Radio Warszawa, wyjechały na kilka koncertów do Zachodnich Niemiec. W trakcie tej krótkiej trasy w studio w Recklinghausen grupa nagrała trzy utwory. Grupa zagrała też na festiwalach "Nowej Scena" oraz "Róbrege". W tym samym roku z zespołu odeszli Malwina i Darko, do składu natomiast dołączył gitarzysta Janusz „Pierzasty” Sokołowski. W 1987 roku zespół pojawił się w Jarocinie gdzie został przyjęty bardzo dobrze. Przez cały ten czas muzyka grana przez Pancerne Rowery zmienia powoli zbliżając się do gitarowej psychodelii zawierającej w sobie energię punk–rocka i transowe brzmienia amerykańskiej muzyki hipisowskiej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku. Od 1988 roku grupa coraz rzadziej pojawiała się na scenie, a Pancerne Rowery faktycznie przestały istnieć w 1989 roku. Ostatni koncert zespół zagrał na festiwalu w Jarocinie w lecie 1989 roku. Pancerne Rowery reaktywowały się jeden jedyny raz specjalnie na imprezę Metropolia Jest OK, która odbyła się w grudniu 2010 roku. W roku 2013 ukazała się pierwsza i chyba jedyna płyta długogrająca Pancernych Rowerów Wolność wydana przez Requiem Records w serii Archive Series. Ta linia wydawnicza ma na celu wskrzeszanie, co oznacza w wielu przypadkach de facto ratowanie nagrań polskiej sceny niezależnej sprzed kilkudziesięciu lat.

Pancerne Rowery były jednym z najciekawszych (jednym z najbardziej przeze mnie cenionych) polskich zespołów lat osiemdziesiątych, a fakt, że nie pozostawiły po sobie płyty należy w zasadzie uznać za wielkie niedopatrzenie. Roman Sebastyański w którymś z wywiadów powiedział, że muzyką zespołu w ogóle nie zależało wtedy na wydawaniu czegokolwiek. Roman twierdził również że nie mieli zaufania do ówczesnego show biznesu. Zespół obawiał się,że nie będzie miał wpływu na to gdzie i kiedy będą ich utwory prezentowane, czy ich muzyka nie zostanie zmanipulowana

Grupa wolała koncerty gdzie panowała nad przekazem wiedziała dla kogo gra i w jakim kontekście istnieje ich muzyka.

Dyskografia

• „Live 88″
• Gdynia (1988 kompilacja – utwór: Nikt nam nie weźmie młodości)
• Fala II (1988 kompilacja – utwory: 20 57 77 i Deszczowa piosenka)
• Wolność (2013)

Apteka

Kolejna kapela której utwór można znaleźć na składance Gdynia to Apteka. Grupa powstała w 1983 roku nie gdzie indziej a właśnie w Gdyni. Założycielami zespołu byli: były muzyk grupy Pancerne Rowery gitarzysta i wokalista Jędrzej "Kodyma" Kodymowski oraz grający na gitarze, basie, trąbce, klawiszach i również śpiewający Maciej Błasiak. W Aptece występowali również Jacek Łada (perkusja), "Siwy" (saksofon), Ewa Golianek (wokal i klawisze) oraz Małgorzata Bachora (chórki). W 1987 do zespołu dołączył nowy perkusista Maciej Wanat, grający wcześniej w grupie Bóm Wakacje w Rzymie. Rok 1987 to również pierwsze studyjne nagrania Apteki Synteza i AAA..., oba znalazły się na wydane rok później na kompilacji Gdynia. Pod koniec roku 1988 skład Apteki przedstawiał się nader skromnie, zespół stanowili Jędrzej Kodymowski (gitara, śpiew) i Maciej Wanat (perkusja). Ci dwaj muzycy zrealizowali pierwszy album grupy Big Noise, wydany jednak dopiero w 1990 roku.

W 1988 roku do Kodymowskiego i Wanata dołączyli gitarzysta Janusz Sokołowski oraz basista, znany już w światku muzycznym Marcin Ciempiel współpracujący poprzednio z takimi zespołami jak Oddział Zamknięty, Fotoness, Tilt i Maanam. W tym składzie grupa nagrała wydany w 1992 roku album Narkotyki. Rok 1993 to kolejna płyta zespołu wydana jedynie na kasecie Urojonecałemiasta, pomimo że kontrakt z wytwórnią SPV Poland obejmował również wydanie jej na CD. W nocy z 15 na 16 maja 1993 roku w wypadku samochodowym zginął Maciej Wanat. Był to tragiczny wypadek dla Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej zginął w nim także Michał Orlewicz z Pancernych Rowerów. Po występie na festiwalu Jarocin'93, w czasie którego za perkusją Maćka Wanata zastąpił Włodzimierz Tafel, Apteka zawiesiła działalność. Kodymowski jednak nie wytrzymał długo bez zespołu i nakłoniony przez grającego na basie Olafa Deriglasoffa w 1994 roku reaktywował Aptekę. W składzie nowej Apteki znaleźli się również perkusista Jacek Stromski i gitarzysta Piotr Nalepa (syn znanego Tadeusza) który jednak szybko zrezygnował z grania w zespole wybierając zespół swojego ojca. W 1995 roku grupa w składzie:

• Jędrzej „Kodym” Kodymowski (wokal, gitara)
• Olaf Deriglasoff (bas, wokal)
• Jacek Stromski (perkusja, wokal)

nagrała uważany przez wielu za najlepsze dzieło Apteki album Menda. Na płytce tej gościnnie zagrali Jacek Żołądek (bas), Grzegorz Puzio (perkusja), Janusz Borkowski (wokal, gitara), Krzysztof Janik (organy Hammonda), Robet Usewicz (organy Hammonda), Tomasz Ciechanowski (organy Hammonda) ,Marcel Adamowicz (dalszy wokal). W muzyce z Mendy słychać więcej punku niż we wcześniejszych dokonaniach grupy choć charakterystyczna dla zespołu psychodelia nadal jest też wyraźnie słyszalna. W tym czasie powstały też teledyski do utworów Gdynia Nocą oraz Synteza. Rok 1996 to kolejna płyta Apteki Spirala która składa się z nowych wersji wcześniejszych kompozycji zespołu.Nie upłynęło wiele czasu od nagrania Spirali a w zespole nastąpiły kolejne zmiany kadrowe Olafa Deriglasoff zastąpił Sławomir Czarnata. Jednak Apteka popadła w letarg. W 1998 roku "Kodym" zawiesił zespół i wyjechał na półroczną podróż po Ameryce Południowej. Po powrocie Kodymowski próbował reaktywować zespół, jednak nie umiał zebrać choćby względnie stabilnego składu. Udało się dopiero w 2003 roku - zespół w składzie Jędrzej Kodymowski (wokal, gitara), Jacek Żołądek (bas), Grzegorz Puzio (perkusja) nagrali we wrocławskim studiu dwa utwory: Korowód oraz Zagłada robactwa. W 2003 roku nakładem wytwórni Sonic Records ukazała się płytka CD Psychedelic Underground. Zawierała ona wszystkie utwory z wydanej w 1993 kasety Urojonecałemiasta i oraz kilka kawałków z Narkotyków. W 2007 roku Kodymowski zespołem w nowym składzie nagrał album Apteka. Na płytce tej na basie zagrał Marcin Ciempiel a na perkusji Artur Hajdasz. W czerwcu tego samego roku w składzie grupy znów nastąpiły znowu nastąpiły zawirowania skutkiem których było odwołanie wielu koncertów. W zespole pojawił się nowy basista Janek Witaszek, a za perkusją zasiadł Marcin Słomiński. W tym składzie Apteka zagrała koncert na Heineken Open'er Festival w Gdyni. Stabilny skład nigdy nie był mocną stroną Apteki, rok 2009 to kolejna zmiana Słomińskiego zastąpił Seweryn Narożny. W 2010 zespół w składzie:

Jędrzej Kodymowski (wokal, gitara)

Janek Witaszek (bas)

Seweryn Narożny (perkusja)

nagrał płytę Tylko dla... która ukazała się pod koniec czerwca. W 2011 roku Apteka wystąpiła na XVII Przystanku Woodstock tym razem w zespole grali Jędrzej Kodymowski (gitara, wokal), Grzegorz Puzio (perkusja), Jacek Żołądek (bas).W 2012 roku ukazała się kolejna płyta zespołu Od pacyfizmu do ludobójstwa.

Apteka to na pewno ciekawy, intrygujący i jeden najbardziej ekscentrycznych zespołów (jeśli nie zespół to na pewno jego lider) na polskim rynku muzycznym. W muzyce zespołu słychać fascynacje gitarową psychodelią i oczywiście punk rockiem oprócz tego można w niej znaleźć elementy jazzu, reggae czy nawet popu. Śledząc dzieje tej grupy, a zwłaszcza nieustanne zmiany składu, zastanawiam się czy nie w odniesieniu do Apteki nie powinno się mówić nie „zespół” ale Jędrzej Kodymowski i towarzyszący mu muzycy.

Dyskografia:

Albumy

• Big Noise (1990)
• Narkotyki (1992)
• Live '92 (1993)
• Urojonecałemiasta (1993)
• Menda (1995)
• Spirala (1996)
• Apteka (2007)
• Tylko dla... (2010)
• Od pacyfizmu do ludobójstwa (2012)

Kompilacje

• 25 lat na linii frontu (2010)

Kompilacje różnych wykonawców

• Gdynia (1988)
• Fala II (1988)

Call System

No to zaczynamy posty o kapelach ze składanki Gdynia na początek Call System.

W latach 1985 – 1986 w Trójmieście działała kapela o nazwie Mantra Beat, drogi muzyków tego zespołu jednak szybko się rozeszły, a na bazie muzyków tej formacji w 1986 roku powstał Call System.

Trzon zespołu tworzyli:

• Czesław Barczyński „Rabi” (gitara)
• Jacek Pękacik „Pis Off”(klawisze)
• Jarosław Winiecki „Pastor”(akustyk)

dołączyli do nich:

• Robert Bryński (wokal)
• Tomek Unrat (perkusja)
• Jacek Hake (bas)
• Krzysztof Kubiak (saksofon)
• Marek Dudulewicz (konga)

W tym składzie, zespół zagrał koncerty Gdańskiej Sceny Alternatywnej w teatrze Letnim i Operze Leśnej w Sopocie. W 1986 roku grupa wystąpiła w Warszawskiej Rivierze na festiwalu „Poza Kontrola”. Zespół pojawił się w Jarocinie w latach 1987 i 1988. Oba te występy można uznać za umiarkowany sukces. W 1989 roku w Jarocinie zorganizowano koncert „Dzień Trójmiasta na którym obok innych zespołów Trójmiejskiej Sceny alternatywnej wystąpił też Call System. W 1989 roku Call System w studio w Wejherowie nagrał materiał na płytę, piosenka z niego Kiedy płonę znalazła się nawet na siódmym miejscu Listy Przebojów Programu Trzeciego. Materiał nie ujrzał jednak światła dziennego, a Call System na pewien czas zawiesił działalność. Grupa reaktywowała się w 1992 roku. Po reaktywacji delikatnej korekcie uległo brzmienie zespołu z popowego na bardziej rockowe. Nastąpiły też zmiany w składzie zespołu wokalistą został Jacek Pękacik, za perkusją zasiadł Paweł Nejman na basie pojawił się Michał Bunio, Rabi grał na gitarze a Pastor realizował dźwięk. W tym czasie Call System intensywnie koncertował, kilkakrotnie pojawiał się w studio. W 2003 roku ukazała się dzięki staranią Jarosława Winnickiego i Czesława Barczyńskiego płyta zespołu Historia 1985 – 2002 zawierająca archiwalne nagrania zespołu dokonane Studio Wejcherowo Waldemara Rudzkiego, Studio Crater, na Festiwalu w Jarocinie w 1997 roku, w gdańskich klubach C-14 oraz Kwadratowa.

Od 2003 Call System gra w składzie:

• Jarosław Winiecki (wokal, trąbka)
• Czesław Barczyński (gitara, keyboard)
• Paweł Nejman (perkusja)
• Michał „Fooky” Wiśniewski (bas)

W tym składzie grupa prowadziła intensywne życie scenioczne, koncertowała głównie w Trójmieście i okolicach. Call System w tym czasie grał nowy materiał i kilka swoich klasycznych numerów. W studiu Kowalska House, grupa nagrała siedem piosenek na nową płytę. Kolejne zapowiedzi wydania przez zespół materiału na płłycie to rok 2005. Płyty jednak jakoś do dziś nie widać, a szkoda. Zespół koncertował w sopockim Spatifie, Cotton Clubie w Gdańsku 2004, na scenach w Gdyni 2005, na Fląder pop Festiwal 2006, Sfiks Sopot 2007, festival Dla Ziemi Sopot 2008, festival Metropolis 2008 . Call System grał nowy materiał i kilka swoich klasycznych numerów. 31 stycznia 2014 roku w wieku 50 lat w Gdańsku zmarł jeden z filarów zespołu Jarosław Winiecki „Pastor”– czy koniec grupy czas pokaże.

Dyskografia:

• Gdynia (1988 kompilacja nagrań przedstawicieli Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej)
• Historia 1985 – 2002 (2003)

Gdynia

Od dziś na moim gramofonie płytka niezwykła - wydana w 1988 roku przez Tonpress składanka prezentująca zespoły z Trójmiasta – Gdynia. Album zawierającą utwory kilku trójmiejskich grup tworzących Trójmiejską Scenę Alternatywną – niestety nie znajdziecie na tej płycie takich kapel jak DDT, Joanna Dead, Szelest Spadających Papierków, Oczi Cziorne, Marlin Monroe and Heroes, Bóm Wakacje w Rzymie czy Dzieci Kapitana Klossa, są za to Apteka, Pancerne Rowery, Call System, Unrra, Bielizna, Sake, PoProstu i Rocka's Delight – cóż na płycie zmieściło się tyle i wydawcy musieli wybierać. W latach osiemdziesiątych dwudziestego stulecia w Trójmieście działała wyjątkowa kontrkultura. W Gdańsku, Gdyni i Sopocie działali alternatywni poeci (grupa poetycką Zlali Mi Się Do Środka), odważni artyści, a przede wszystkim niebanalni muzycy. Na Śląsku królował w tym czasie metal i blues, w Warszawie – punk i postpunk. Natomiast Trójmiasto było istnym kotłem gatunków muzycznych, tamtejsi muzycy mieszali z sobą rock, punk, psychodelię, jazz, reggae podając to wszystko w kolorowej popowej formule. To co proponowali muzycy z Trójmiasta stanowiło całkiem nową jakość – nikt w Polsce tak nie grał. Ogromne znaczenie miał fakt, że Trójmiasto było aglomeracją portową. To tu młodzi ludzie pierwsi, mieli płyty z zachodu, zachodnie ciuchy i tu pierwszy docierał powiew niczym nieskrępowanej wolności. Większość trójmiejskich zespołów grających w tamtych latach nie nagrała płyt (wyjątek stanowią chyba tylko Apteka i Bielizna). Dlatego tym cenniejsze jest to co można znaleźć na wydawnictwach Gdynia i Fala II. Płyta Gdynia nie oddaje w pełni tego jaka była Trójmiejska Scena Alternatywna (bo tak nazwano to co się w tamtym czasie działo w Trójmieście, czasem też to zjawisko nazywane było Gdańską Sceną Alternatywną), nie oddaje klimatu jaki miały koncert – nie jest to przygana dla tej płyty, tego po prostu nie można było zrobić. Płyta (oczywiście moim zdaniem) jest bardzo dobra, nie ma na niej słabych numerów – są tylko bardzo dobre i wspaniałe. Do tej drugiej grupy należą moim zdaniem przede wszystkim pulsujący energią kawałek Pancernych Rowerów Nikt nam nie weźmie młodości będący niesamowitą przeróbką Foxy Lady Hendrixa ze słowami Czerwonych Gitar, rozkołysany Szampan w wykonaniu grupy Call System, bujający w rytmie reggae Front Line w wykonaniu Rocka'sDelight oraz oczywiście Miłość w Jugosławii będącej zawsze w wysokiej formie Bielizny. Tej płyty trzeba posłuchać choćby jeden jedyny raz, potem już nie trzeba – potem się po prostu chce.

Tyle o płycie w następnych postach wykonawcach których utwory na niej się znalazły ( z wyjątkiem Bielizny o której pisałem w zeszłym roku w grudniu)

Gdynia

Tonpress SX-T 123

Rok wydania 1988

Strona 1

1. Call System – Szampan
2. Apteka – Synteza
3. Pancerne Rowery – Nikt nam nie weźmie młodości
4. Unrra – Złap wiatr
5. Bielizna – Miłość w Jugosławii

Strona 2

1. Sake – Lubię to
2. Po prostu – Ład, ład bum cyk zet
3. Po prostu – Buty
4. Rocka's Delight – Frontline
5. Apteka – AAA...
   
   
   

Daab

I znów muzyka z małej płytki – singla (oczywiście tonpressowskiego) grupy Daab, chyba najpopularniejszego polskiego zespołu reggae ale i grającego najłagodniejszą odmianę tej muzyki. Płytka zawiera typowe dla dokonań Daabu melodyjne rozkołysane utwory Do Plastica i Przed nami wielka przestrzeń

Zespół powstał pod koniec 1982 roku w Warszawie, założony przez: Piotra Strojnowskiego (gitara, wokal), Dariusza Gierszewskiego (perkusja) oraz Artura Miłoszewskiego (bas). Bardzo szybko do zespołu dołaczył Andrzej Zeńczewski (gitara, wokal) Muzycy zafascynowani byli dźwiękami pochodzącymi z Jamajki – reggae. Panowie ustalili, że nazwą nowego zespołu będą pierwsze litery imion jego założycieli, z tym, że "P" szybko zostało zamienione na "B".

Wkrótce skład grupy powiększył się o Jacka Szymoniaka (klawisze), Jarosława Woszczynę (saksofon) i grającego na przeszkadzajkach Wojciecha Sawickiego. W tym askładzie przy udziale trębacza Fryderyka Pawelca grupa nagrała materiał na swój pierwszy singiel Do plastica / Przed nami wielka przestrzeń, który ukazał się w połowie roku 1984. Pierwszy utwór na tej płytce zaśpiewał Strojnowski a drugi Zeńczewski. Po nagraniu tego materiału z zespół opuścił Jacek Szymoniak który przniós się do grupy Kult, a jego miejsce za klawiszmi zajął dotychczsowy menager grupy Waldemar Deska. Pod koniec 1984 roku skład Daabu powiększył się o nowego gitarzystę Andrzeja Krzywego. W tym czasie zespół Daab pojawił się na większości znaczących imprez muzycznych w Polsce. Wystąpił na festiwalu w Jarocinie gdzie pojawiał się od 1983 roku prawie rokrocznie (w 1983 roku Daab został laureatem tego festiwalu), na Rock Areny w Poznaniu, na Reggae Nad Wartą w Gorzowie, na Muzycznego Campingu w Brodnicy, na Róbrege w Warszawie, ma Rockowisku w Łodzi, na Famie w Świnoujściu. W lecie 1985 roku zespół po raz pierwszy wyjechał do Niemiec. Potem gościł także w Holandii, Francji, Danii, Szwecji, ZSRR i Bułgarii. W lipcu 1985 r. zespół rozstał się z grającym na gitarze oraz od czasu do czasu śpiewajacym (głównie chórki) Andrzejem Zeńczewskim (został członkiem grupy T.Love). Obowiązki Zeńczewskiego w zespole przejął Andrzej Krzywy. W 1986 roku ukazał się nagrany w połowie 1985 roku debiutancki album grupy - Daab. Na płycie znalazł się między innymi największy przebój grupy a i chyba całego polskiego reggae Ogrodu serce. Materiał na płycie w warstwie muzycznej był dziełem całej grupy natomiast autorem tekstów był Piotr Strojnowski który również je zaśpiewał.W momencie wydania Daabu skład zespół różnił si już od składu który nagrywał tą płytę - odeszli Jarek Włoszczyne i Piotr Strojnowski. Włoszczynę zastąpił Tomasz Pierzchalski, a rolę wokalisty przejął Andrzej Krzywy, doszedł też gitarzysta Krzysztof Zawadka. W tym składzie grupa nagrała kolejny album Ludzkie uczucia, który ukazał się pod koniec roku 1987. Po ukazaniu się Ludzkich uczuć Andrzej Krzywy zaczął coraz częściej zerkać w stronę grupy De Mono, by w końcu na rzecz tego zespołu opuścić Daab. Miejsce Krzywego zajął Andrzej Zeńczewski który powrócił do grupy z T.Love. Nie upłynęło wiele czasu a w zespole znów zaszły zmiany kadrowe – Artura Miłoszewskiego zastąpił Dariusz Chociej. W takim składzie Daab wystąpił w czerwcu 1989 roku na koncercie w katowickim Spodku z okazji dziesięciolecia Dżemu oraz nagrali album III. Jako ciekawostkę należy zauważyć ze płyta ta została nagrana przy użyciu automatu perkusyjnego. Muzyka z tej płytki brzmiała jednak dość dziwie bardziej jak amatorskie demo niż profesjonalne nagranie. Dlatego po trzech latach zespół zdecydował się na ponowną rejestrację utworów z albumu, wydając je - wraz z kilkoma nowymi i ze zmienioną kolejnością piosenek w stosunku do oryginału - była to pierwsza płyta kompaktowa w dyskografii grupy). Album III nie odniósł sukcesu jednak na pocieszenie, tym czasie skład zespołu ustabilizował się, a jego trzon tworzyli Zeńczewski, Miłoszewski i Gierszewski, z którymi współpracowali gitarzysta Michał Grymuza oraz Grzegorz Rytka (saksofon) i Piotr Korzeniowski (trąbka). W 1993 roku ukazał się album To co najlepsze 1983-93 zawierający największe przeboje zespołu nagrane w nowych wersjach. W ten sposób grupa uczciła swoją dziesiątą rocznicę powstania. Z tej samej okazji zespół dał też serię koncertów. Daab ciągle prowadzi działalność koncertową, ale już rzadziej występuje na większych scenach. W 2008 roku grupa wystąpiła między innymi na przystanku Woodstock oraz na Ostróda Reggae Festiwal gdzie obchodziła dwudziestopięciolecie swojej działalności. W 2011 roku Daabu można było posłuchać na Reggae Gigant 2011 w Krakowie a w 2013 grupa wystąpiła między innymi na Reggae nad Wartą wGorzowie Wielkopolskim i na Muzycznym Campingu Brodnica 2013.

Dyskografia:

Albumy

• Daab (1986)
• Ludzkie uczucia (1987)
• Daab III (1989)
• Daab III ( 1992 – wersja nagrana ponownie wraz z kilkoma nowymi utworami)
• To co najlepsze z dziesięciu lat (1983-93) (1993 – album zawiera nowe wersje znanych utworów)

Kompilacje

• The Best - Fala ludzkich serc (2005)
• Gwiazdy polskiej muzyki lat 80 (2007)
• Wieczny pielgrzym (2007)