Voo Voo (część 2: 2001-2014)

Czas na drugą część opowieści o gigantach polskiej sceny muzycznej grupie Voo Voo. 
Część pierwsza tutaj: Voo Voo część I
Zaczynamy nowe stulecie z muzykami grupy.

W 2001 roku ukazała się kolejna płyta zespołu zatytułowana Płyta z muzyką. Materiał na tę płytę został nagrany w drewnianym zabytkowym Spichlerzu w Janowcu. Na płycie oprócz piosenek znajdują się trzy krótkie opowiadania napisane przez dzieci z porażeniem mózgowym czytane przez aktora Jana Peszka. Oprócz muzyków Voo Voo i wspomnianego Jana Peszka na płycie można usłyszeć kwartet smyczkowy "Kwadrat" w składzie: Grzegorz Lalek (skrzypce), Kasia Pieniak (skrzypce), Romek Protasik (altówka), Patryk Rogoziński (wiolonczela) oraz głos realizatora dźwięku Piotra „Dzikiego” Chancewicza dla którego ta płyta stała się początkiem długiej owocnej współpracy z zespołem. Wiosną tego samego roku w towarzystwie kwartetu Kwadrat oraz aktorami Sceny Ruchu Voo Voo wyruszyło w Polskę na trasę promującą tą płytę tym razem dając koncerty w teatrach i filharmoniach. W tym też czasie Wojciech Waglewski napisał muzykę do animowanego filmu Tytus Romek i Atomek wśród złodziei marzeń. Płyta z tym materiałem ukazała się w 2002 roku. Oprócz Voo Voo można na niej usłyszeć znany już zwolennikom twórczości Wagleskiego kwartet smyczkowy Kwadrat, Marcina Rodzynka, Tomasza Olejnika oraz aktorów: Marka Kondrata, Piotra Gąsowskiego i Wojciecha Malajkata (którzy to użyczyli swych głosów tytułowym postaciom filmu). W 2002 roku ukazała się też płyta niezwykła zawierająca nagrany na żywo materiał z teatralno-muzycznego spektaklu Piotra Cieplaka. W spektaklu oprócz zespołu Voo Voo wystąpili również Jan i Maria Peszek. Część tekstów została napisana podobnie jak w wypadku Płyty z muzyką, przez dzieci z porażeniem mózgowym, wychowanków Dziennego Ośrodka Adaptacyjno-Rehabilitacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych w Krakowie, w ramach ćwiczeń artykulacyjnych. Zarówno teksty jak i kompozycje Wojtka Waglewskiego tworzą niezwykły klimat tej płyty Wydawnictwo to nosiło tytuł Muzyka ze słowami. W roku 2002 Voo Voo rozpieszczało swoich fanów trzecią płytą jaka ukazał się w tym roku była nagrana również w spichlerzu w Janowcu (Wojtek Waglewski upodobał sobie to miejdce) Płyta. Na tym wydawnictwie oprócz stałego składu zespołu wystąpili Luis Ribeiro (instrumenty perkusyjne) oraz Fisz (Bartek Waglewski - syn Wojtka- wokal). Zespół promował tę płytę koncertami granymi w składzie poszerzonym o Luisa Ribeiro oraz grajacego na saksofonie Eldisa La Rosa. Voo Voo z tym materiałem pojawiło się na koncertach nie tylko w wielu miejscach Polsce ale też w klubach Nowego Jorku, Chicago i Wiednia. Rok później na rynku pojawiła się kolejna przecudnej urody płyta zespołu – album noszący tytuł Voo Voo z kobietami. Oprócz stałego składu zespołu na płycie można usłyszeć grającego na elektrycznym pianinie Rhodes Rafała Smolenia oraz dwie wielkie wokalistki Urszulę Dudziak i Annę Marię Jopek. Obecność obu pań spowodowała, że muzyka na tej płycie pomimo, że rockowa lekko skręca w stronę jazzu, po drodze zachaczając o klimaty latynoskie i bossanowy. Muzyka przyjemnie sączy się do ucha. Prawdziwa perła. Na Gwiazdkę 2004 roku Voo Voo przygotowało dla swych fanów prezent - Trójdźwięki – dwupłytowy koncertowy album nagrany w studio radiowej „Trójki”. , pierwsza płyta zawiera zapis koncertu promującego płytę Voo Voo z kobietami, a druga to koncert, który odbył się 15 lipca 2000 roku z gościnnym udziałem zespołu Buriatów i kaliningradzkiego chóru Matica. W marcu 2005 roku ukazała się płyta zespołu XX Cz. 1 nawiązująca nazwą do dwudziestolecia działalności grupy, jednak w odróżnieniu od wielu tego typu wydawnictw na albumie można było usłuszec wyłącznie utwory premierowe. Materiał zawierał dwadzieścia utworów. Oprócz stałego składu Voo Voo na płycie można usłyszeć głosy Marii Peszek, Lecha Janerki, Muńka Staszczyka, Macieja Januszko, Adama Burzuńskiego Andrzeja Mazurka, Roberta Świerczyńskiego, Fisza oraz studentek Karima Martusewicza z Krakowskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej (tak, w międzyczasie Karim został szacownym nauczycielem młodzieży) Gosi Auron, Pauliny Toporowskiej, Magdy Falfus. Na bębenkach gra Emade. Rok później ukazał się album będący kontynuacją XX Cz. 1. Płyta nosiła tytuł 21. Tym razem zespołowi towarzyszyła Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO oraz Tomasz Stańko i wybitna polska mezzosopranistka. Małgorzata Walewska. W tym samym 2006 roku na rynku pojawił się również koncertowy album zespołu Koncert w Janowcu podsumowujący obchody XX-lecia grupy. Materiał na płytę został zarejestrowany podczas pierwszego z jubileuszowych koncertów 25 czerwca 2005 e Janowcu. Kolejna płyta Voo Voo ukazała się w 2007 roku i nosiła tytuł Tischner. Było to wspólne dzieło Voo Voo i rodzinnej góralskiej kapeli Trebunie Tutki. Na płycie zawarte są myśli księdza Józefa Tischnera zapisane w tekstach Romana Kołakowskiego oraz członków zespołu Trebune-Tutki. Pierwotnie album miał nosić tytuł Pojednanie w sprzycności, następnie Colloquia Tischneriana, pod tym drugim tytułem odbyły się nawet w październiku 2006 dwa koncerty na Studenckim Festiwalu Piosenki we Wrocławiu na V Festiwalu Wyszehradzkim., jednak w końcu płyta ukazała się pod najprostszym z wszystkich możliwych tytułów tytułem Tischner. Premiera albumu miała miejsce 12 marca 2007 w rocznicę urodzin księdza Tischnera. Album ukazał się w formie książki z obszernym rozwinięciem myśli księdza Józefa Tischnera. W tym samym roku w grudniu ukazało się wydawnictwo Małe Wu Wu śpiewa wiersze ks. Jana Twardowskiego zawierające kompozycje członków zespołu do poezji księdza Twardowskiego. Na płycie można oczywiście usłyszeć śpiewające dzieci, a są to: Agnieszka Dacewicz, Łukasz Filozof, Gabrysia Gładyszewska, Sasza Hairulin, Tosia Hairulin, Gosia Kosińska, Mikołaj Kubicki, Maeve Maleńczuk, Ignaś Martusewicz, Julcia Martusewicz, Basia Pospieszalska, Jasio Trebunia-Tutka, Franek Żyżelewicz, Zosia Żyżelewicz. Gościnnie zagrali Antoni Gralak (trąbka, tuba), Bronisław Duży (puzon), Karol Pospieszalski (tuba), Piotr Chancewicz (instrumenty perkusyjne), Mikołaj Kubicki (trabka), Bartek "Boruta" Łęczycki (harmonijka ustna) oraz kwartet smyczkowy w składzie: Grzegorz Lalek (I skrzypce), Anna Barszcz (II skrzypce), Roman Protasik (altówka), Patryk Rogoziński (wiolonczela). W sierpniu 2007 roku zespół wystąpił podczas koncertu "Europejski Most – Granica 803", odbywającego się w miejscowości Dołhobyczów, na przejściu granicznym z Ukrainą. Oprócz Voo Voo zagrał również Zakopower, Habakuk oraz ukraińskie kapele Vopli Vidopliassova i Haydamaky. Spotkanie z ostanim z tych zespołów zaowocowało wydaniem dwa lata później albumu Voo Voo i Haydamaky. Pod koniec 2007 jako dodatek do dziennika Rzeczpospolita ukazał się koncertowy album Trójka Live! z zapisem koncertu, który się odbył 4 marca 2004 w studio III programu polskiego radia. Koncert ten wcześniej ukazał się na płycie Trójdźwięki z innym układem utworów. Kolejny rok to kolejna płyta zespołu Samo Voo Voo. Tym razem to Voo Voo w najczystszej postaci, na płycie nie słychać żadnych gości. Takiej płyty Waglewski i spółka nie nagrali od dłuższego czasu. Zespół wrócił do dobrego rockowego grania. Moim zdaniem to jedna z lepszych płyt Voo Voo. Wiosną 2010 roku na rynku pojawiło się dwupłytowe wydawnictwo DVD, zawierające nagrania koncertów Voo Voo, które odbyły się w czasie Przystanków Woodstock w latach 2004 i 2009, a jesienią tego samego roku ukazało się kolejne wydawnictwo DVD zespołu tym razem zawierające materiał nagrany wspólnie z ukraińską grupą Haydamaky. W tym samym roku rozpoczęła się po raz pierwszy ogólnopolska trasa koncertowa "Męskie Granie", której inicjatorem i pomysłodawcą była marka Żywiec. W wydarzeniu wzięli udział udział czołowi polscy muzycy. Dyrektorem artystycznym przedsięwzięcia został Wojciech Waglewski, a Voo Voo jedną z najjaśniej świecących gwiazd tego przedsięwzięcia. Wojciech Waglewski pełnił funkcję dyrektora artystycznego tej imporezy również w kolejnej edycji, a w roku 2012 zastąpiła go Katarzyna Nosowska. Pod koniec 2010 roku ukazała się kolejna z moich ulubionych płyt Voo Voo - Wszyscy muzycy to wojownicy. Zespół brzmi na tej płytce ostro. Jest to jedna z najbardziej rockowych płyt grupy. W zasadzie cała płyta została nagrana w podstawowym składzie, goście (Maciek Maleńczuk i Abradab) pojawili się tylko w tytułowym utworze. Płyta choć studyjna została nagrana na tak zwaną "setkę" (muzycy grali na żywo, bez poprawek). Panowie z Voo Voo pokazali na tym wydawnictwie czym jest rock najwyższej próby. Na kolejnej wydanej w 2012 płycie noszącej tytuł Nowa Płyta zespół w dalszym ciągu brzmi podobnie jak na dwóch poprzednich mocno rockowo pomimo tego, że pojawiła się na niej w kilku utworach bardziej rozbudowana sekcja dęta w składzie: Antoni Ziut Gralak (trąbka, sakshorn tenor), Karol Pospieszalski (tuba, trąbka) oraz Szczepan Pospieszalski (trąbka). Oprócz sekcji dętej na płycie można usłyszeć również chór przyjaciół zespołu w składzie Kasia Żyżelewicz; Iza Pospieszalska, Sylwia Wiśniewska, Gosia Sachryń, Ewa Konstancja Bułhak, Katarzyna Mażul, Piotr Chołody, Karol Pospieszalski, Szczepan Pospieszalski, Mateusz Pospieszalski oraz Paweł Walicki. Nowa płyta to kolejny materiał zespołu nagrany na tak zwaną „setkę”, słychać na niej radość grania muzyków którzy mają nieprzeciętnych umiejętności – dzięki czemu ta muzyka porywa. Na tej płycie niestety nie słychać już jak w bębny uderzają pałeczki Piotra „Stopy” Żyżelewicza. Piotr zmarł w po udarze mózgu w nocy z 12 na 13 maja 2011 r. , jego miejsce w zespole zajął Michał Bryndal. Zespół pożegnał Piotra piątym utworem na płycie Do Stopki z tekstem Wojtka Waglewskego. Wojtek pyta przyjaciela:

jak ci tam Stopku w niebie

jak tam jest

czy dbają o ciebie

czy dają dobrze zjeść

czy po obiedzie spada

nagle z niebie

deszcz tych cieniutkich fajek

gdy taka potrzeba

czy te ubranka białe

to nie klęska

niby wygodne może lecz

mało dość męskie

czy w tych melodiach miłych

granych od rana

twoje bębenki też są

przewidziane

czy warto porządnym być tak

by tam się znaleźć

czy lepiej tutaj tak w amoku

bez sensu szaleć

czy warto tak dobrym być chłopaku

że to przesada aż

i bujać się teraz w niebieskim hamaku

z tym wszystkim co tam masz

W październiku 2014 roku ukazała się kolejna łagodniejsza od poprzednich płyta zespołu Dobry wieczór. Na płycie oprócz stałych członków zespołu ( Michał Bryndal zadomowił się w Voo Voo na dobre) można usłyszeć pochodzącego z Azerbejdżanu artystę Alima Qasimova i jego córkę Farghanę oraz zespół wokalny Bornus Consort.

Jak widać historia Voo Voo to przede wszystkim historia muzyki tworzonej przez muzyków grupy i ich przyjaciół. Mało tu sensacji, zmian w składzie (na szczęście), a mnóstwo wielkich płyt i wspaniałych koncertów. To na razie na tyle ale myślę, że możemy liczyć na więcej. Czekam na kolejne utwory, kolejne koncerty i kolejne wydawnictwa.

Dyskografia (2001- 2014)

• Płyta z muzyką (2001)
• Płyta (2002)
• Muzyka ze słowami (2002)
• Tytus, Romek i A'Tomek wśród złodziei marzeń (2002)
• Voo Voo z kobietami (2003)
• Trójdźwięki (2004)
• XX Cz.1 (2005)
• 21 (2006)
• Koncert w Janowcu (2006)
• Tischner (2007)
• Małe Wu Wu śpiewa wiersze ks. Jana Twardowskiego (2007)
• Trójka Live! (2007)
• Samo Voo Voo (2008)
• Voo Voo i Haydamaky (2009)
• Wszyscy muzycy to wojownicy (2010)
• Przystanek Woodstock 2004 i 2009 (2010 -DVD)
• Najmniejszy koncert świata (2010 -DVD)
• Nowa płyta (2012)
• Dobry wieczór (2014)

Voo Voo (część 1: 1986-2000)

Pora zakończyć prezentację wykonawców z płyty Radio Nieprzemakalnych. Dziś grupa która zachwyciła mnie trzydzieści lat temu i nie przestaje zachwycać do dziś. I nie ma znaczenia czy są to stare utwory, czy najnowszy materiał Waglewski i spółka zawsze są w najwyższej formie – mowa oczywiście o grupie Voo Voo. Grupa wielka – to i tekst nie najkrótszy dlatego zdecydowałem się podzielić go na dwie części. Oto pierwsza z nich obejmująca ubiegłe stulecie – okres od początków zespołu (1982 rok) do roku 2000. No to zaczynamy.

Pod koniec 1982 roku w studiu radiowej Trójki spotkała się niezwykła grupa muzyków by przez prawie rok realizować materiał na niezwykła płytę były to czołowe postacie ówczesnego polskiego rocka:

• muzycy grupy Perfect Zbigniewa Hołdys, Andrzej Nowicki, Piotr Szkudelski, Andrzej Urny;
• członkowie TSA Andrzej Nowak, Janusz Niekrasz;
• grający w zespole Osjan Wojciech Waglewski;
• członek Porter Bandu Wojciech Morawski;
• znany z grupy Krzak Jerzy Kawalec;
• muzyk Breakout Tadeusz Trzciński;
• grający w Maanamie Paweł Markowski
• oraz Martyna Jakubowicz, Joanna Posmyk, Mirosław Rzepa i Andrzej Kleszczewski.

W tym czasie powstał niezwykły album, ale nie tylko – powstała też formacja którą spokojnie można super grupą grali w niej:

• Zbigniew Hołdys – śpiew, gitara
• Andrzej Nowicki – gitara basowa
• Wojciech Waglewski – gitara, śpiew
• Wojciech Morawski – perkusja

Panowie nazwali się niezbyt oryginalnie - „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys”. Nagrali oni wspólnie nagrali moim zdaniem niezbyt udany album Świnie który ukazał się w 1985 roku. I tyle by po nich pozostało gdyby nie jeden mały szczegół - Voo Voo.

Grupa Morawski Waglewski Nowicki Hołdys istniała krótko - niespełna rok, potem w połowie 1985 roku urodziło się Voo Voo a jego ojcem był Wojciech Waglewski. Pierwszy skład zespołu to:

• Wojciech Waglewski (śpiew, gitara)
• Andrzej Nowicki (bas)
• Milo Kurtis (instrumenty perkusyjne)
• Wojciech Morawski (perkusja)

W zasadzie w porównaniu z formacją „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys” wymieniono tylko jednego muzyka. Zamiast Zbigniewa Hołdysa pojawił się Milo Kurtis. Voo Voo nadal można był nazywać super grupą ale z tą różnicą, że muzyka grana przez tą formację (w odróżnieniu od poprzedniej) też była super. Już w pierwszym roku swego grania muzycy Voo Voo pojawili się w Jarocinie na perkusji zamiast Wojtka Morawskiego na scenie zagrał Marek Czapelski. O występie Voo Voo w numerze 10/1985 miesięcznika Non Stop tak pisali Grzegorz Brzozowicz i Przemek Mroczek „Kolejny zespół z szufladki jutra VOO VOO posiada nie tylko koncept. Wie również jak go realizować. Główna cecha grupy Wojciecha Waglewskiego jest jej programowa bezstylowość. Udanie łączy rożne gatunki muzyczne (rock, muzyka karaibska, afro).” W zasadzie mogę się zgodzić za autorami tego tekstu z tym wyjątkiem, że muzyki Voo Voo nie nazwałbym bezstylową. Voo Voo ma styl, swój własny niepowtarzalny styl. Rok później ukazała się pierwsza płyta zespołu Voo Voo płyta dzięki której zachwyciłem się muzyką tworzoną przez Waglewskiego i spółkę (co pozostało mi do dziś). Materiał na ten album nagrał zespół w składzie:

• Wojciech Waglewski (wokal, gitara, czelesta, kotły)
• Andrzej Nowicki (bas, harmonijka ustna)
• Milo Kurtis (instrumenty perkusyjne, drumla, sygnałówka)
• Marek Czapelski (perkusja)
• Wojciech Morawski (perkusja)

oraz gościnnie Sarandis Juvenudis (perkusja)

Po wydaniu pierwszej płyty nastąpiła w rewolucja w składzie zespołu odeszli Nowicki, Czapelski i Kurtis. Z poprzedniego składu pozostał tylko Waglewski z który współpracę podjęli grywający z Markiem i Wackiem oraz Czerwonymi Gitarami Jan Pospieszalski (bas, kontrabas), wywodzący się zespołu Tie Break Mateusz Pospieszalski (sax, flety proste, klawisze, akordeon) oraz grywający wcześniej w formacjach Tie Break, Young Power i moim zdaniem jeden z najlepszych polskich perkusistów Andrzej Ryszka. Już w nowym składzie w 28 maja 1986 roku zespól zagrał w warszawskim klubie Remont. Koncert ten został zarejestrowany i w 1987 roku ukazała się pierwsza koncertowa płyta zespołu Koncert. Materiał na płycie stanowiły częściowo utwory które znalazły się na pierwszym studyjnym albumie oraz całkiem nowe kompozycje Wojciecha Waglewskiego. Projektantem graficznej strony albumu był Jurek Owsiak. W tym samym roku 1987 ukazała się też druga studyjna płyta Voo Voo Sno-powiązałka. Moim zdaniem kolejny wielki album zespołu. Rok 1987 to przede wszystkim koncerty – występ na festiwalu w Jarocinie, koncerty w kraju oraz liczne występy zagranicą – w ZSRR, Niemczech, Holandii i Szwecji. W grudniu tegoż roku Voo Voo weszło do studia, by zrealizować nowy materiał zatytułowany Zespół gitar elektrycznych. Materiał z tej płyty był ostrzejszy bardziej rockowy niż poprzednie dokonania grupy, być może powodem tego było to, że w nagraniach nie wziął udziału Mateusz Pospieszalski. Według opisu na płycie był on „nieobecny usprawiedliwiony” (Muzyk w czasie nagrywania płyty odbywał służbę wojskową). Brak Mateusz to również brak jego instrumentów i siłą rzeczy muzyka musiała brzmieć bardziej gitarowo. Płyta Zespół gitar elektrycznych z przyczyn niezależnych od zespołu w sprzedaży pojawiła się dopiero w roku 1991. W tym czasie zdążyły ukazać się trzy wydawnictwa firmowane przez Voo Voo. W 1988 roku na rynku pojawiła się płyta Małe Wu Wu. Na tym albumie piosenki dla dzieci zostały potraktowano zupełnie odmiennie niż dotychczas traktowali je artyści różnej maści. Rockowe utwory wyśpiewane przez dzieci z towarzyszeniem rockowego zespołu wyróżniały się na tle infantylnych pioseneczek jakie dotychczas proponowano najmłodszym słuchaczom. Dzieci zostały potraktowane zupełnie poważnie. Na płycie gościnnie zagrali Fiolka Najdenowicz (wokalizy) i Józef Gawrych (klawisze), a zaśpiewały dzieci Tomek Adamczewski, Ola Grajkowska, Karolina Poznakowska, Kuba Sojka, Marysia Stokłosa, Danusia Jakubowska, Ada Wons, Maciek Grajkowski, Karol Ludew i Rafał Mikulski. Autorem słów piosenek był Jerzy Bielunas - reżyser teatralny od tego czasu często współpracujący z zespołem. I jeszcze tylko jedna sprawa związana z tą płytą mimo wielkich nalegań z różnych stron Wojciech Waglewski odmówił udziału w koncertach dla dzieci i z dziećmi ( i chwała mu za tak odpowiedzialną postawę). Rok później na rynku ukazała się kolejna płyta Voo Voo Z środy na czwartek, a w 1990 album ze ścieżką dźwiękową do wyreżyserowanego przez Bogusława Lindę filmu Seszele. W roku 1988 zespół dał wiele koncertów zagranicą. W Danii i Holandii płyty Małe Wu Wu oraz Z środy na czwartek zebrały bardzo dobre recenzje. W tym też roku Wojciech Waglewski został uhonorowany Nagrodą Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego. 27 stycznia 1989 roku w warszawskim klubie „Stodoła” odbyła się impreza zorganizowana przez blisko związanego z zespołem Jurka Owsiaka i jego "Towarzystwo Przyjaciół Chińskich Ręczników". W trakcie „Letniej Zadymy w Środku Zimy” wystąpiło kilkanaście polskich zespołów rockowych takich jak De Mono, Kolaboranci, Farben Lehre, Voo Voo, T.Love, Recydywa Blues Band, Pobieda, Sztywny PalAzji, Tomek Lipiński. Fragmenty koncertu na żywo transmitowała Rozgłośnia Harcerska, ukazał się też dwupłytowy album zawierający utwory z tej imprezy. Kawałki wykonywane przez Voo Voo wypełniły znaczną część tej płyty. Waglewski i spółka zagrali cowery klasyki rocka You Really Got Me, Wild Thing, Love Is All Around i Riders Of The Storm. Miej więcej w połowie 1990 roku miejsce Andrzeja Ryszki za bębnami zajął znany z Armii i Izraela Piotr „Stopa” Żyżelewicz. W roku 1991 na rynku ukazała się płyta Tam tam i tu płyta zrealizowana była w konwencji Małego Wu Wu. Słowa utworów podobnie jak na albumie Małe Wu Wu są autorstwa Jerzego Bielunasa. Muzykę skomponowali członkowie zespołu Piotr Żyżelewicz, Mateusz Pospieszalski, Jan Pospieszalski, no i oczywiście Wojciech Waglewski. Na płycie można usłyszeć też Marcina Pospieszalskiego oraz dzieciaki Karolinę Poznakowską, Adę Wons, Tomka Adamczewskiego, Piotrka Waglewskiego, Kubę Wons, Olę Grajkowską, Marysię Stokłosa, Michała Przybyłę oraz Kubę Sojkę. W grudniu 1990 roku Wojciech Waglewski nagrał pierwszy solowy album Gra-żonie - dedykowany żonie Grażynie. Jednak już w połowie panowie z Voo Voo wspólnie nagrali materiał który pod koniec tego roku ukazał się pod tytułem Mimozaika. Album ten zawierał muzykę skomponowaną specjalnie dla spektaklu "Popioły" w reżyserii Mirosława Olszówki zrealizowanego przez lubelski teatr Scena Ruchu. Gościnnie na płycie pojawiła się Anja Orthodox użyczając głosu w utworze W apsydzie. Spotkanie z Mirosławem Olszówką stało się jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Voo Voo bowiem trzy lata później został on managerem grupy stając się jednocześnie producentem wszystkich koncertów oraz wydawnictw zespołu. Jednak zanim do tego doszło Voo Voo w 1991 roku w Jarocinie zagrało wspólny koncert z Lechem Janerką który stał się wydarzeniem tego festiwalu. W 1992 roku ukazała się instrumentalna płyta zespołu Zaćmienie piątego Słońca była to ścieżka dźwiękowa do filmu dokumentalnego Krzysztofa Bukowskiego pod tym samym tytułem. Płyta została nagrana w listopadzie 1991 roku, równolegle muzycy Voo Voo wzięli udział w nagraniu wydanej w 1993 roku płyty Kolędy Pospieszalskich. Również pod koniec 1991 roku Wojciech Waglewski napisał jeden z najbardziej znanych swoich utworów lecz nie koniecznie kojarzony z Voo Voo – Karnawał znany przede wszystkim jako hymn Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Również w roku 1992 po raz drugi Voo Voo stworzyło ilustrację dźwiękową do przedstawienia teatru Scena Ruchu reżyserowanego przez Mirosława Olszówkę. Tym razeprzedstawienie nosiło tytuł Kalejdoskop. Płyta zawierająca ten materiał ukazała się dopiero w 1999 roku. W 1993 roku ukazała się nagrana pod koniec roku poprzedniego płyta Łobi Jabi tym razem wspomógł kwartet smyczkowy w składzie: Sławomir Talacha, Marta Trybuła, Dariusz Smoliński, Dorota Smolińska. W tym samym roku zespół wziął udział w wielkiej, ogólnokrajowej trasie WOŚP w towarzystwie zespołów: IRA, Proletariat, Kobranocka czy Zdrowa Woda. Również w 1993 roku Voo Voo nagrało wraz z zespołem Tie Break nagrywał muzyki do filmów Balanga w reżyserii Łukasza Wylężałka oraz Gorący czwartek Michała Rosy. Kompozytorem muzyki do oby obrazów był Mateusz Pospieszalski. Muzyka do Gorącego czwartku została nagrodzona na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w roku 1994. Kolejna płyta zespołu to wydawnictwo koncertowe stanowiące zapis akustycznego koncertu jaki odbył się w studio Radia Łódź. Płyta ukazała się w 1994 roku pod mało oryginalnym tytułem „Koncert w Łodzi” W czerwcu tego roku Voo Voo dało koncert w Lublinie na Rynku Starego Miasta. Był to pierwszy koncert organizowany przez Mirka Olszówkę. Ale rok 1994 to przed wszystkim uznawany za jedno z najlepszych wydawnictw zespołu album Zapłacono który na rynku pojawił się pod koniec tego roku. Na płycie oprócz stałych członków zespołu gościnnie zagrali Senegalczyk Mamadou Diouf (śpiew; poezje w macierzystym języku i góral z Beskidów - Joszko Broda (fujary, fleciki, okaryna, drumla). Za tę płytę, w roku 1995, Wojciech Waglewski otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii „Najlepszy kompozytor 1994”. W lipcu 1995 roku Voo Voo zagrało koncert reżyserowany przez Mirosława Olszówkę w kamieniołomach w Kazimierzu nad Wisłą. Oprócz jak zawsze rewelacyjnej muzyki ogromne wrażenie zrobiła też scenografia. Było to osiemdziesiąt gigantycznych totemów wkomponowanych w pejzaż kamieniołomów.

Koncert ten był wielkim wydarzeniem artystycznym roku 1995. Mirosław Olszówka otrzymał za niego Nagrodę Teleexpressu za koncert roku. W tym samym roku Voo Voo można było usłyszeć także na Rock Opolu i na katowickich Odjazdach. Wojtek Waglewski wziął udział w koncercie "List do R. Na 12 Głosów" zorganizowanym w hołdzie dla Ryszarda Riedla. Rok 1995 to również kolejna płyta zespołu Rapatapa-to-ja. Na płycie gościnnie pojawił się D.J. Janmarian (skrecze) oraz ponownie Mamadou Diouf (śpiew). Również w tym roku Wojciech Waglewski został wyróżniony "Paszportem Polityki" w kategorii "Rock. Pop. Estrada". Rok 1996 to przede wszystkim większe i mniejsze koncerty po całej Polsce. W 1997 roku ukazał się album Flota Zjednoczonych Sił zawierająca wcześniej już wydane utwory tej grupy w nowych aranżacjach i śpiewane przez zaproszonych do studia gości. Na płycie śpiewają Kasia Nosowska, Kayah, Grzegorz Turnau, Lech Janerka, Kazik, Maciek Maleńczuk, Justyna Steczkowska, Tomasz Lipnicki i Staszek Soyka. W tym czasie Wojciech Waglewski wydał drugą solową płytę Muzyka od środka. Waglewskiemu na płycie towarzyszyło całe Voo Voo oraz Antoni "Ziut" Gralak (trąbka) i Sebastian Karpiel-Bułeczka (skrzypce, śpiew). Materiał z tego wydawnictw to ścieżka dźwiękowa do filmu "Kroniki domowe" w reżyserii Leszka Wosiewicza. W 1998 roku ukazała się kolejna płyta zespołu Oov Oov. W składzie zespołu nagrywającego materiał na ten album zabrakło Jana Pospieszalskiego który odszedł z zespołu. Na tej płycie na wszystkich gitarach łącznie z basową zagrał Wojciech Waglewski. Na tym wydawnictwie można też usłyszeć Kasię Nosowską (śpiew), Mamadou Dioufa (śpiew), Antoniego Gralaka (trąbka) oraz Dj Mada (skrecze - syn Wojtka Waglewskiego Piotrek) Jesienią 1999 roku ukazał się dwupłytowy, koncertowy album zespołu nagrany dla Programu III Polskiego Radia w dniach 4 i 5 czerwca 1999 w studio im. Agnieszki Osieckiej zatytułowany po prostu Koncert w Trójce (wydawnictwo składa się z dwóch płyt nazwanych Longplay i Singiel). Płytę nagrał zespół w składzie:

• Wojciech Waglewski (gitary, wokal)
• Mateusz Pospieszalski (saksofon, okaryna)
• Karim Martusewicz (gitara basowa)
• Piotr Żyżelewicz (perkusja, instrumenty perkusyjne)

gościnnie na albumie można ponownie usłyszeć Mamadou Dioufa (śpiew), Antoniego Gralaka (trąbka) oraz Dj Mada (skrecze).

Choć wydaje się to niemożliwe to dopiero w 1999 roku pojawiło się po raz pierwszy na organizowanym przez Jurka Owsiaka Przystanku Woodstock. W 2000 roku na rynku pojawiły się dwa kompilacyjne wydawnictwa zawierające utwory Voo Voo Różne piosenki oraz Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. 

Ciąg dalszy historii grupy tu: Voo Voo część II 

Dyskografia (1986-2000):

• Voo Voo (1986)
• Sno-powiązałka (1987)
• Koncert (1987)
• Małe Wu Wu (1988)
• Radio nieprzemakalnych (1988 kompilacja różnych wykonawców)
• Z środy na czwartek (1989)
• Letnia zadyma w środku zimy (1989 kompilacja różnych wykonawców)
• Muzyka do filmu Seszele (1990)
• Mimozaika (1991)
• Zespół gitar elektrycznych (1991)
• Tam tam i tu (1991)
• Zaćmienie Piątego Słońca (1992)
• Łobi jabi (1993)
• Zapłacono (1994)
• Koncert w Łodzi (1994)
• Rapatapa-to-ja (1995)
• Flota zjednoczonych sił (1997)
• Oov Oov (1998)
• Kalejdoskop (1999)
• Koncert w Trójce (1999)
• Różne piosenki (2000 - Kompilacja)
• Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. (2000 - Kompilacja)