Poerox

Dziś kolejna grupa której nagrań na klasycznych nośnikach (winyl, taśma, kaseta, CD) nie posiadam, ale są takie kapele o których po prostu trzeba pamiętać, i taką grupą jest wrocławski Poerox. Zresztą historia tego zespołu to w pewnym sensie ciąg dalszy opowieści o muzycznych losach Waldka „Ace” Mleczki założyciela wcześniej opisywanej przeze mnie grupy Poerocks - nawet nazwa podobna

Zespół powstał w 1981 roku. Założyli go Waldek „Ace” Mleczko który po rozpadzie Poerocks szukał nowej drogi muzycznej oraz gitarzysta Jacek Telus. Grająca rocka grupa szybko zaskarbiła sobie uznanie fanów. Nakręcono dwa teledyski z utworami Córka badylarza oraz Wyspy migdałowe które przez długi czas pojawiały się w telewizji a klip do anglojęzycznej wersji Wysp migdałowych był prezentowany na targach muzycznych MIDEM. Utwory grupy pojawiły się na wszelkich radiowych oraz publikowanych w prasie listach przebojów. W tym też czasie zespół wiele koncertował. W roku 1987 ukazał się wydany nakładem Tonpressu singiel na kórym znalazły się dwa największe przeboje grupy Wyspy migdałowe i Córka badlarza. Grupa ciągle będąc na fali wznoszącej zapełniała sale na terenie całego kraju. W 1989 roku na rynku pojawił się pierwszy i jedyny album grupy Systemy. Po nagraniu tej płyty grupa coraz rzadziej pojawiała się na scenie by w końcu tak gdzieś z początkiem roku 1990 zakończyć swoją działalność (podobno do rozstania muzyków Poerox przyczyniły się różnice zdań jakie pojawiły się podczas nagrywania płyty długogrającej).

Po rozwiązaniu Poerox Waldka „Ace” Mleczko można było usłyszeć w takich formacjach jak Obstawa Prezydenta, Hak, Wanda i Banda, Vincent, Big Cyc, Prawda czy Łzy. Współpracował również przy płytach takich grup jak Enej czy Video. Waldek pojawia się też na wielu imprezach grając w zespołach coverowych M.A.M. Trio (specjalizującym się w coverach bluesowych i rockowych) oraz Ace Cover Band (specjalizującym się w mocniejszym rockowym repertuarze). Jacek Telus kontynuował natomiast swą przygodę z muzyką grając w takich grupach jak Jacqes de Lousse, Radio Telus, Kozidrak Band oraz Andrzej Cierniawski Band.

Reaktywacja Poerox nastąpiła w 2007 roku. W internecie pojawiły się dwa teledyski do piosenek Powrót na wyspy migdałowe oraz Ogień nasz i podobno miała ukazać się płyta na której oprócz nowych utworów miały się znaleźć również starsze w nowych aranżacjach, ale ja osobiście tej płytki nie widziałem. Obecnie z tego co wiem grupa nie koncertuje.

Boczny Tor

Dziś o zespole który zagrał w Jarocinie w 1981 roku. Zespole który niektórzy nazywają legendą rzeszowskiego rocka - założonej w 1977 roku grupie Boczny Tor.

Boczny Tor powstał w Rzeszowie na przełomie lata i jesieni roku 1977 przy Wojewódzkim Domu Kultury. Za ojca grupy należy uznać grającego na klawiszach Jerzego Marczaka. Pierwszy skład tworzyli Marczak, perkusista Wacław Koczewski, gitarzysta Marek Byrczek i basista Stanisław Grabski. Na początku istnienia grupy przewinęło się przez nią sporo muzyków. Boczny Tor w odróżnieniu od wielu zespołów próbujących w tamtych czasach swoich sił w show biznesie miał wręcz idealne warunki do szlifowania swych umiejętności i pracy nad repertuarem. Próby grupy odbywały się w Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie a dokładnie w sali numer 209 – wytłumionej ze stojącym w niej fortepianem. Sprzęt jakim dysponowali muzycy z Rzeszowa również wyróżniał ich in plus na tle innych zespołów. Materiał dla grupy tworzyli tylko Jerzy Marczak oraz gitarzysta grupy Witold Sądaj poruszając się głównie w popularnych pod koniec lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w klimatach rocka symfonicznego. Od początku swego istnienia grupa intensywnie koncertowała początkowo na terenie rodzinnego Rzeszowa, by z czasem w swych wyprawach wypuszczać się coraz dalej od domu, odwiedzając przede wszystkim kluby studenckie. Zespół zyskał sporą popularność zwłaszcza wśród rzeszowskich studentów i licealistów. Boczny Tor pojawił się również w Krakowie na festiwalu Jazz Juniors, w studenckim klubie „Plus” w Rzeszowie Boczny Tor wystąpił przed legendarną jazz-rockową grupą Laboratorium no i oczywiście w 1981 roku na II Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie. Na jarocińskim festiwalu grupa pojawiła się w składzie:

• Jerzy Marczak (klawisze)
• Wacław Koczewski (perkusja)
• Witold Sadaj (gitara)
• Zbigniew Orzechowski (wokal)
• Janusz Gondek (bas)
• Wiesław Bawor (skrzypce)

W tym też czasie Boczny Tor został zaproszony do studia rzeszowskiej rozgłośni Polskiego Radia gdzie nagrał kilka utworów. Niestety materiał z tej sesji zaginął łącznie z monumentalną półtora godzinną suitą Po Drugiej Stronie Lustra. Rok 1981 oprócz pojawiającego się pomału uznania dla zespołu to niestety również rok w którym Boczny Tor zakończył swoją działalność – nie bez znaczenia dla decyzji o rozwiązaniu grupy było wprowadzenie stanu wojennego.

Po zakończeniu działalności Bocznego Toru muzycy grupy z mniejszym lub większym powodzeniem próbowali grać dalej. Najbardziej znanym zespołem w którym pojawił się muzyk wcześniej grający w Bocznym Torze to RSC gdzie trafił Wiesław Bawor i jego skrzypce nierozłącznie kojarzące się z twórczością tej grupy. Jerzy Marczak w 1987 wyjechał do USA, gdzie mieszkając w Chicago nagrywał autorskie płyty z różnymi konfiguracjami muzyków.

Boczny Tor powrócił w 2007 roku grając w składzie :

• Wiesław Bawor (skrzypce)
• Jerzy Marczak (klawisze)
• Roger Kuś (wokal)
• Wacław Koczewski (perkusja )
• Witold Sądaj (gitara)
• Witolt Stolarski (bas)

W roku 2008 zespół wydał w Stanach Zjednoczonych singla zawierającego dwa utwory Księżyc i Ty oraz Wyspa szczęśliwa. Rok później pojawiła się debiutancka (!!!) płyta grupy Boczny Tor 1. 13 listopada 2009 roku grupa zagrała koncert w miejscu w którym zaczynała swą przygodę z muzyką – w Wojewódzki Domu Kultury w Rzeszowie. Wydawało się że zespół na dobre ponownie zawita na polskiej scenie muzycznej. 25 lutego 2010 roku zmarł w wieku 53 lat gitarzysta Bocznego Toru Witolt Sądaj. Czy zespół grał dalej bez Witolda po prostu nie wiem. Ale nie słyszałem by grupa pojawiła się na jakimś koncercie. Podobnie ma się jednak sprawa zarówno z singlem jak i płytą zespołu, czytałem, że się ukazały, nie było mi dane jednak ich posłuchać jak i nie znalazłem nawet jednego najmniejszego nagrania z tych wydawnictw w sieci. I to by było na tyle. Jeśli ktoś wie coś niech da znać, a gdyby ktoś miał jakieś nagrania to by było przewspaniale.

Arbiter Elegantiarum

W roku 1980 na Pierwszym Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji obok takich wykonawców jak Maanam, Kwadrat, Turbo, Zjednoczone Siły Natury Mech, Porter Band, Kombi i Kasa Chorych jako zaproszony gość pojawiła się dziś już przez mało kogo pamiętana grupa Arbiter Elegantiarum. Szczerze powiedziawszy ja też nie bardzo kojarzyłem tę formację ruszyłem więc na poszukiwania (głównie w sieci) i oto co znalazłem.

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych działał w Poznaniu grający rocka progresywnego ze sporą domieszką elektroniki zespół Heam. Głównymi postaciami tej grupy byli basista Henryk Tomczak (później współtwórca grupy Turbo) oraz klawiszowiec Marek Biliński inspiracją dla grupy były dokonania SBB. Biliński natomiast coraz bardziej fascynował się elektroniczną twórczością Isao Tomita oraz Czesław Niemen W 1979 roku, grupa zmieniając delikatnie swój styl zmieniła również nazwę na Krater, a następnie na Krater Rock Band by w końcu z początkiem 1980 roku zakończyć całkowicie działalność, Tomczyk po rozpadzie Krater Rock Band stworzył razem z Wojciechem Hofmanem heavymetalowe Turbo natomiast Marek Biliński został ojcem nowej formacji którą założył z wokalistą legendarnej grupy Nurt - Włodzimierzem Grzesikiem. Tak właśnie na początku 1980 roku narodził się Arbiter Elegantiarum. Skład grupy uzupełnili gitarzyści Krzysztof Mandziara i Waldemar Labanowicz, grający na basie Roman Tarnawski oraz perkusista Jerzy Laba. Nazwa grupy Arbiter Elegantiarum pochodzi z łaciny i oznacza - znawca dobrego smaku, esteta – i taka właśnie w zamyśle muzyków miała być wykonywana przez zespół muzyka.

W czerwcu 1980 roku Arbiter Elegantiarum zagrał na Pierwszym Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie pojawiając się na scenie obok takich formacji jak Kasa Chorych, Porter Band, Kombi, Zjednoczone Siły Natury Mech, Turbo, Kwadrat, Maanam, Krzak. Na tym festiwalu w konkursie pojawiły się takie późniejsze gwiazdy polskiej sceny rockowej jak Art Rock, Cytrus, Dżem, Easy Rider, Mietek Blues Band, Ogród Wyobraźni, Układ czy też legenda polskiej sceny punkowej pochodząca z Władysławowa grupa Nocne Szczury. Kiedy Arbiter Elegantiarum zakończył swoją działalność dokładnie nie wiem. Na pewno w grudniu 1980 roku Marek Biliński był już członkiem Banku a Krzysztof Mandziara grał w grupie Cross.

Jeśli chodzi o dalsze losy muzyków to trzeba stwierdzić,że ich wkład w polską muzykę był niebagatelny. Marek Biliński po odejściu z grupy Bank zdecydował się na solową karierę stając się jednym z prekursorów muzyki elektronicznej w Polsce. Krzysztof Mandziara wiązał się kolejno z takimi zespołami jak Cross, Budka Suflera i Recydywa. Grał też w zespole towarzyszącym Urszuli, a w 2006 był współzałożycielem grupy CrossRecydywa. Krzysztofa Madziarę podobnie jak Romana Tarnawskiego można było usłyszeć w grupie Hazard z którą występował Grzegorz Markowski. Roman Tarnawski pojawił się również w składzie grupy Cross oraz zespole Jan Kowalski. Jerzy Łaba jest współtwórcą fusion-jazzowego zespołu WiDziMiSie. Od lat dziewięćdziesiątych prowadzi też działalność dydaktyczną z młodymi adeptami gry na perkusji. Jest także autorem podręcznika do nauki gry na tym instrumencie.

I to by było na tyle. Gdyby ktoś wiedział więcej proszę o informacje, a może jakieś nagrania Arbiter Elegantiarum.

Fatum

Dziś o grupie przez większość zupełnie zapomnianej. Nie był to zespół który odcisną by swoje piętno na polskiej muzyce rockowej, ale był, grał, udało mu się nawet wydać dwie płyty długogrające z których jedna Mani Szybkości stała się pretekstem do napisania tego tekstu – mowa o pochodzącej z Warszawy grającej łagodniejszą wersję heavy metalu, a może mocniejszą wersję rocka grupie Fatum

Zespół powstał w 1984 roku, a jego ojcami założycielami byli Janusz Pyzowski (wokal), Andrzej Blicharz (gitara), Romuald Kamiński (bas). Na początku działalności grupy zmiany personalne były codziennością, by w końcu w zespole pozostało trzech muzyków: Romuald Kamiński (bas), Andrzej Sikora (perkusja) i Andrzej Blicharz (gitara). Wtedy to nastąpiło połączenie Fatum z hard rockową formacją Koks. Z grupy tej do zespołu dołączyli Krzysztof Ostasiuk (wokal, klawisze) oraz Ryszard Kłos (gitara). Zresztą początkowo zespół występował jako Koks, dopiero gdy Ryszard Kłos zrezygnował z muzykowania zastając jednocześnie akustykiem zespołu, a jego miejsce zajął Jarosława Hertmanowskiego, muzyce zdecydowali się występować pod szyldem Fatum. W roku 1985 zespół wyruszył na podbój sal i salek na terenie Polski. W tym też roku Fatum pojawiło się w Jarocinie, zostając nawet jednym z laureatów tej imprezy. Niestety jak to w tamtych czasach o jednego z muzyków upomniała się niezawodna armia, tym razem padło na Jarosława Hertmanowskiego co chwilowo zachwiało już ustabilizowaną sytuacją grupy. Na szczęście miejsce Jarka dość szybko wypełnił Kamil Buczkowski i panowie z Fatum znów mogli koncertować. W 1986 roku Fatum ponownie pojawiło się w Jarocinie, tym razem jednak już jako zaproszony przez organizatorów tej imprezy gość. O stabilizacji składu grupy jednak w tym czasie trudno było mówić. Jesienią 1986 roku zespół opuścił Andrzej Blicharz a na jego miejsce pojawił się Paweł Koziej znany z grupy Korpus, jednak i on nie zagrzał długo miejsca w zespole i już rok później podczas koncertów w Moskwie na Warszawskich Dniach Kultury w 1987 roku rolę gitarzysty pełnił Piotr Bajus. W tym też czasie brzmienie muzyki granej przez zespól stało się łagodniejsze za sprawą klawiszy Krzysztofa Ostasiuka. Był to dobry czas dla Fatum na który składały się koncert oraz nagrania dla radia i telewizji. W 1988 roku zespół wszedł do studia celem zarejestrowania materiału na swoją debiutancką płytę. Mania szybkości do sprzedaży trafiła rok później. W tym samym roku Fatum wystąpiło na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole '88. Utwory grupy pojawiły się na listach przebojów Trójki oraz Programu I Polskiego Radia. Niewątpliwym sukcesem było umieszczenie przez Fatum utworu Mania Szybkości na liście przebojów Radio Europa w Szwecji. W 1989 roku muzyka Fatum zespół nagrał muzykę do filmu Pawła Karpińskiego Czarodziej z Harlemu. Wszystko szło dobrze gdy nagle w roku 1990 zespół zawiesił działalność. Na scenie ponownie Fatum pojawiło się w roku 1993. W tym czasie zespół występował w składzie

• Krzysztof Ostasiuk (wokal)
• Piotr Bajus (gitara)
• Marek Makowski (klawisze)
• Aleksander Żyłowski (bas)
• Andrzej Sikora(perkusja)

W tym samym roku na rynku pojawiła się druga płyta grupy płyta Demon. W 1995 roku grupa ponownie zniknęła ze sceny Kolejna reaktywacja zespołu to rok 2000. Tym razem inicjatorem ponownego pojawienia się Fatum na scenie był Piotr Bajus. W nowym Fatum zmiany w składzie następowały z szybkością błyskawicy by w końcu w 2002 roku skład zespołu ustabilizował i przedstawiał się następująco:

• Piotr Bajus (gitara)
• Krzysztof Ostasiuk (wokal)
• Tomasz Dudar (klawisze)
• Aleksander Żyłowski (bas)
• Andrzej Sikora(perkusja)

Zespół przygotował materiał na nową płytę, która miała pojawić się na rynku się jesienią 2002 roku. Jednak w nocy z 13 na 14 kwietnia zamarł nagle Krzysztof Ostasiuk który jeszcze dzień wcześniej wystąpił z zespołem w warszawskim klubie Kopalnia. Dzień przed śmiercią Krzysztofa, 12 kwietnia, Fatum zagrał koncert, podczas którego zaprezentował materiał, który miał się znaleźć na nowym albumie. Studio nagraniowe zarezerwowane było na 19 kwietnia. W maju tego samego roku w tym samym miejscu odbył się koncert poświęcony pamięci Ostasiuka na scenie pojawiły się grupy Fatum, Afera, Maciej Nowak z zespołem Hetman oraz Norbert Smoliński, Tomasz Spodyniuk (Bajm) i Rafał Bajus. Rok później odbył się drugi koncert poświęcony pamięci Krzysztofa tym razem w Klubie Proxima. Od tego czasu koncerty upamiętniające wokalistę Fatum odbywają się co roku w maju. Po śmierci Ostasiuka zespół ponownie zniknął ze sceny.

W roku 2004 Fatum pojawił się po raz kolejny na scenie, tym razem grupa występowała w składzie

• Łukasz Szemraj (wokal)
• Piotr Bajus (gitara)
• Michał Przybyła (bas)
• Marcin Marcel Piszczerowicz (perkusja)
• Tomek Dudar (klawisze)
• Rafał Bajus (gitara)

Ten okres w historii grupy to przede wszystkim koncerty w większych i mniejszych salach. W roku 2005 na rynku pokazała się wydana na CD płyta Mania szybkości

W 2006 zespół ponownie zawiesił działalność.

27 sierpnia 2016 roku muzycy grupy Fatum pojawili się na festiwalu Książ Rock Zone w Książu Wielkopolskim. I od tego czasu zespół co pewien czas można usłyszeć w różnych miejscach w Polsce

Ostatni znany mi skład grupy to:

• Andrzej Kwiatkowski (wokal)
• Piotr Bajus (gitara)
• Michał Przybyła (bas)
• Tomasz Dudar (klawisze)
• Marcin Marcel  Piszczorowicz (perkusja)

Teraz o samej płycie. Na tym wydawnictwie znajdziemy dziewięć kawałków które nazwałby rockowymi może hardrockowymi ale raczej nie jak by chciało wielu heave metalowymi. Album otwiera utwór który podarował swój tytuł całej płycie Mania Szybkości co zresztą nie dziwi bo to o ile nie jest to najlepszy kawałek na płycie to na pewno jeden z lepszych. W pamięci pozostaje riff otwierający ten utwór oraz wokal Krzysztofa Ostasiuka - jeden z ciekawszych głosów polskiego mocnego grania lat osiemdziesiątych. Drugi kawałek Zielony skarb rozpoczynają syntezatory Ostasiuka by po chwili w słuchacza uderzyły ostre rockowe dźwięki gitar i perkusji, słychać w tym utworze moc. Następnie czas na balladę Błaganie kawałek który spokojnie mógł stać się klasyką polskiego rocka, a że się nie stał niech żałują ci co słuchają tylko utworów które trafiły na top. Pierwszą stronę kończy mocny (jak prawie cała płyta) utwór Frajer zarówno muzyka jak i tekst świadczą, że jest to dziełko profesjonalistów wykonane przez profesjonalistów. Drugą stronę otwiera trzymający poziom utwór Znowu pech. Kolejny kawałek to Pokonać strach i mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że w tym miejscu przestałem się bać, że spotkam na tej płycie słaby utwór. Wszystko tu jest na swoim miejscu gitary wokal perkusja nawet klawisze Ostasiuka. W kolejnym utworze Nie mówcie Nam klawisze i perkusja od samego początku budują napięcie – potem jest trochę spokojniej ale naprawdę nieźle podobnie zresztą jak w przypadku kolejnego dynamiczniejszego utworu Kac 88. Płytę kończy perełka - utwór Bezlitosne Fatum świetne gitary, rytm no i oczywiście wokal nieodżałowanego Ostasiuka. Cała płytka trzyma dosyć wysoki poziom choć wielu fanów mocnego grania może być trochę zawiedzionych. Muzyce Fatum jak już wspominałem bliżej do hard rocka niż metalu. Na pewno o łagodniejszym brzmieniu decydują pojawiające się niezbyt nachalnie ale jednak łagodzące nieco brzmienie klawisze.

Mania Szybkości

Wifon LP 146

Rok 1989

Strona A

1. Mania Szybkości
2. Zielony Skarb
3. Błaganie
4. Frajer

Strona B

1. Znowu Pech
2. Pokonać Strach
3. Nie Mówcie Nam
4. Kac-88
5. Bezlitosne Fatum
   
   
   
   
   

Paradoks

Kontynuując przegląd grup które pojawiły się na Pierwszym Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji Jarocin 80 czas na pochodzący z Kraśnika Lubelskiego grający, i to całkiem nieźle hard rockowe dźwięki zespół Paradoks

Paradoks powstał w połowie lat siedemdziesiątych w Kraśniku Lubelskim. Zespół dosyć szybko zyskał lokalna popularność koncertując w Kraśniku i okolicach. Swoje miejsce do prób zespół znalazł w Zakładowym Domu Kultury w Kraśniku gdzie opiekę nad bardzo młodymi muzykami roztoczył instruktor muzyki Jerzy Biduk . W Kraśniku w tym czasie odbywał się Festiwal Pieśni o Ojczyźnie. Paradoks na tej imprezie wystąpił w roku 1979 roku. Muzycy z Kraśnika grając na swoim terenie zdobyli jedno z trzech wyróżnień oraz nagrodę publiczności. Rangę tej imprezy podniosła transmisja telewizyjna koncertu laureatów. Warto też wspomieć, że dwa lata wcześnie laureatem tej imprezy był też basista Paradoksu Piotr Płecha (III miejsce w kategorii solista). W ogóle rok 1979 był jednym z lepszych w historii zespołu. W tym roku Paradoks zdobył pierwsze miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Muzycznych Zespołów Szkolnych, pierwsze miejsce i nagrodę publiczności na Przeglądzie Wokalistów i Młodzieżowych Zespołów Muzycznych "Świdnik - 79", "Kryształową Nutę" na Ogólnopolskim Przeglądzie Form Wokalnych i Instrumentalnych "Wrocławski Maj" oraz "Złotą Jodłę" na harcerskim Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej "Kielce 79". Szerszej publiczności zespól dał się poznać występując na trzeciej edycji Młodzieżowego Przegladu Piosenki w Toruniu gdzie zdobył Nagrodę Dziennikarzy, następnie na warszawskich koncertach Art Rock 79, imprezach odbywających się pod szyldem Muzyki Młodej Generacji w Poznaniu i Krakowie oraz Wielkopolskich Rytmach Młodych w Jarocinie gdzie Paradoks zdobył trzecią nagrodę. Rok 1979 to również sesja nagraniowa zespołu w polskim radiu.

Pod koniec stycznia 1980 Paradoks uczestniczył w Bydgoskich Impresjach Muzycznych gdzie otrzymał wyróżnienie i nagrodę dyrektora Pałacu Młodzieży w Bydgoszczy. Impreza miała rangę europejskich spotkań muzykującej młodzieży szkolnej. Polskę reprezentowały trzy zespoły, w tym Paradoks. W tym samym roku zespół można było usłyszeć między innymi na Rock & Disco Session w poznańskiej Arenie (grupa wystąpiła u boku takich grup jak Kombi czy Kasa Chorych) w czasie Międzynarodowej Wiosny Estradowej 80 w Poznaniu (gdzie Paradoks pojawił się na scenie obok takich formacji jak Kasa Chorych czy Turbo), na kolejnej edycji Festiwalu Pieśni o Ojczyźnie gdzie zespół po raz kolejny zdobył nagrodę publiczności, no i przede wszystkim na Pierwszym Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji Jarocin 80 gdzie Paradoks został bardzo dobrze przyjęty przez publiczność oraz zdobył II nagrodę – Srebrnego Kameleona wyprzedzając między innymi Dżem.

Grupa występowała w składzie:

• Grzegorz Płecha (gitara)
• Piotr Płecha (bas)
• Sławomir Skotnicki (klawisze)
• Arkadiusz „Brzdąc” Skotnicki (perkusja)

Niebagatelną rolę w zespole odgrywali też elektroakustyk Jacek Muszynski i wspominany już przeze mnie Jerzy Bidiuk (kierownik artystyczny i opiekun zespołu ). Paradoks miał sporą szansę zaistnieć na polskiej scenie muzycznej, a nawet odegrać na niej niebagatelną rolę, jednak stało się inaczej. Na przeszkodzie stanął przede wszystkim bardzo młody wiek muzyków. Opiekun zespołu Jerzy Biduk wyjechał do Stanów Zjednoczonych, a chłopcy wyjechali z Kraśnika w by kontynuować swą edukację. Taki był koniec zespołu.

Jeśli chodzi o dalsze losy muzyków Paradoksu to Piotr Płecha grał w latach 1983-84 w Budce Suflera, Grzegorz Płecha współpracował z różnymi grupami między innymi z Bajmem. Arkadiusz Skotnicki w 1991 ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku, w klasie perkusji Tadeusza Deputata. Pracował w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Współpracował również z orkiestrą Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, Polską Filharmonią Kameralną w Sopocie oraz Teatrem Wybrzeże w Gdańsku. Swą wiedzę przekazywał młodym adeptom perkusji w Zespole Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu. 

 

Ogród Wyobraźni

Kolejnym zespołem który pojawił się na Pierwszym Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji Jarocin 80 był pochodzący z Ełku grający muzykę z kręgu hardrocka i rocka progresywnego Ogród Wyobraźni. Zespół który pomimo ogromnej popularności w czasie swego istnienia nie wydał nawet jednego maleńkiego singielka, zespól który stał się legendą.

Początki grupy to rok 1975, wtedy to w ełckiej szkole muzycznej kilku jej uczniów Jacek Zapolski-Downar (wokal), Jacek Olejnik (klawisze), Bogdan Łoś (bas), Władysław Jankowski (bas), Sławomir Chabski (perkusja) zafascynowanych muzyką takich formacji jak Deep Purple, Yes, czy Genesis założyło grupę Five Boys której nazwa ewoluowała z czasem by w końcu grupa zaczęła koncertować pod szyldem Pięciu. Zespół dość szybko poszerzył swój skład i zyskał lokalną popularnością.

W tym okresie w grupie grywali:

• Jacek Zapolski-Downar (wokal)
• Henryk Piekarski (gitara)
• Marek Wierzbicki (gitara)
• Leszek Konstantynowicz (gitara)
• Jacek Olejnik (klawisze)
• Bogdan Łoś (bas)
• Krzysztof Osiecki (perkusja)

Był to zresztą okres zmian w składzie grupy. Stabilizacja nadeszła w połowie roku 1979. Zespół w tym czasie tworzyli:

• Jacek Zapolski-Downar (gitara,wokal)
• Jacek Olejnik (gitara)
• Bogdan Łoś (gitara)
• Włodzimierz Jankowski (bas)
• Sławomir Chabski (perkusja)

Wtedy też grupa przyjęła nazwę Ogród Wyobraźni. Zespół dysponujący jak na tamte czasy nowoczesnym sprzętem oraz sporymi umiejętnościami koncertując w Ełku oraz jego okolicach od początku zyskał sporą lokalną popularności. W roku 1980 Ogród Wyobraźni pojawił się na Pierwszym Festiwalu Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie. Występ na tej imprezie zakończył się wielkim sukcesem grupy. Zespół zdobył nagrodę publiczności pozostawiając w pobitym polu między innymi takie grupy jak Dżem, Cytrus, Easy Rider czy Układ. Udział w jarocińskim festiwalu otworzył przed Ogrodem Wyobraźni wrota kariery – koncertom nie był końca. Grupa była zapraszana na najbardziej znaczące festiwale w kraju. W listopadzie 1980 roku Ogród Wyobraźni pojawił się na Łódzkim Rockowisku, a rok później zespół można było między innymi usłyszeć we Wrocławiu na festiwalu Rock na Wyspie, sopockim Pop Session czy Rock Jamboree w Warszawie i ponownie na łódzkim Rockowisku. W tym też czasie Ogród Wyobraźni nagrywał dla Polskiego Radia. Koncerty Ogrodu Wyobraźni były widowiskiem niezapomnianym: dobry sprzęt, spore umiejętności muzyków i dźwięki płynące prosto z ich serc były główne atuty zespołu. Sale na terenie całego kraju wypełniały się do ostatniego miejsca. Wydawało się, że tylko kwestią czasu jest wydanie przez zespół płyty, a miejsce w czołówce polskich rockmenów muzycy Ogrodu mają zarezerwowane i to w pierwszym szeregu. Jednak coś poszło nie tak. W 1983 roku Jacka Downara-Zapolskiego który opuścił zespół zastąpiła wokalistka Elżbieta Grzegorczyk, kilkanaście tygodni później zespół, składzie:

• Jacek Olejnik (gitara)
• Bogdan Łoś (gitara)
• Sławomir Chabski (perkusja)
• Wojciech Dębski (gitara)
• Cezary Hirsztritt (klawisze)
• Jarosław Ciereszko (bas)

zagrał w Jarocinie zupełnie nowy program, po czym zupełnie nieoczekiwanie zespół zawiesił działalność. Wielu mówi, że winna była skłonności muzyków do używek, ale moim zdaniem, pomimo tego, że używki zrobiły swoje, nie był to też okres dobry dla zespołów grających gatunek zwany art rockiem czy też rockiem symfonicznym. Wydanie płyty długogrającej graniczyło z cudem, a na singlach było po prostu za mało miejsca, w radio też nie za dużo było słychać takiej muzyki.

Zespól ponownie pojawił się na scenie w roku 1988 w składzie:

• Jacek Olejnik (gitara)
• Bogdan Łoś (gitara)
• Sławomir Chabski (perkusja)
• Jarosław Fiebrich (bas)
• Kazimierz Barlasz[ (wokal)

jednak ta próba powrotu na rynek muzyczny szybko się zakończyła. Pod koniec lat osiemdziesiątych jeszcze pd szyldem Ogrodu Wyobraźni działał zespól prowadzony przez Jarosława Fiebricha w którym nie grał jednak żaden muzyk z oryginalnego składu.

I to mógłby być w zasadzie koniec historii o muzykach z Ełku. Jednak trzeba jeszcze wspomnieć, że wiele lat po zakończeniu działalności przez zespół, dawni fani Ogrodu wyobraźni otrzymali prezent od losu, a właściwie od Metal Mind Productions, w 2007 roku na rynku ukazała się płyta zawierająca stare nagrania zespołu (nagrane pod szyldami: Ogród Wyobraźni, Five Boys i Mad Max) zatytułowana Świątynia dumania, a rok później następną zawierająca nagrania zrealizowane w Sali Kongresowej podczas Rock Jamboree w 1981 roku płyta Live At Kongresowa.

Dyskografia

• Świątynia dumania (2007, CD)
• Live at Kongresowa (2008, CD)

Nocne Szczury

Dziś kapela o której powinienem napisać już dawno temu, pierwsza punkrockowa grupa który pojawił się na jarocińskim festiwalu, zespół uważany za jednego z pionierów polskiego punk rocka, grupa która pomimo tego, że pozostało po niej mało nagrań stała się legendą polskiej sceny punkrockowej, jeden z pierwszych obok zespołów Tilt, Kryzys, Deadlock polski zespół punkrockowy czyli pochodzące z Władysławowa Nocne Szczury.

Początki grupy to rok 1977 wtedy to zaczęła się spotykać grupa młodych ludzi z Władysławowa by na sprzęcie którego praktycznie nie było pograć muzykę inspirowaną tym co usłyszeli w radiu Luksemburg czy też audycji Johna Peela w radiu BBC. W roku 1978 towarzystwo znalazło swoje miejsce w władysławowskim Domu Rybaka gdzie nie dojść, że warunki były lepsze to i można było pograć na ciut lepszym sprzęcie. Już w 1979 roku Nocne Szczury mogła usłyszeć nieco większa grupa słuchaczy. Zespół pojawiał się na dyskotekach organizowanych we wspomnianym już Domu Rybaka jako przerywnik między blokami puszczanej muzyki disco. W roku 1980 Nocne Szczury pojawiły się w Jarocinie będąc pierwszą grupą grająca punkrocka na tym festiwalu. Do Jarocina nie pojechał z zespołem perkusista, na scenie zespołem pojawił się perkusista wypożyczony z grupy Cytrus. Zespół nie odniósł w Jarocinie wielkiego sukcesu ale nie można też powiedzieć, że został przyjęty źle. W sierpniu tego samego roku grupa pojawiła się na Pierwszym Przeglądzie Zespołów Rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu wraz z takimi kapelami jak Fornit, Kryzys, Powerrocks, KSU Tilt czy Atak.W tym czasie w muzyce granej przez Nocne Szczury słychać było wyraźne wpływy takich grup jak Sex Pistols czy The Clash. Sporą część repertuaru zespołu stanowiły covery tych grup z dopisanymi polskimi tekstami. Warto też wspomnieć o koncercie w czasie Festiwalu Nowej Fali w Toruniu (rok 1981) połączonych sił Nocnych Szczurów i zaprzyjaźnionych z nimi muzyków trójmiejskiej grupy PKS. Na scenie muzycy pojawili się jako grupa Wytrysk (nazwa stąd, że na festiwal miał przyjechać jugosłowiański Elektriczni Orgazm ale nie przyjechał i tak się chłopakom skojarzyło). Nocne szczury grały w różnych konfiguracjach jednak zawsze na scenie pojawiał się gitarzysta i wokalista Zbigniew Konkol i tak to się kręciło próby koncerty głównie we Władysławowie i Gdańsku Brzeźnie (był tam taki klub osiedlowy) czasem gdzieś w Trójmieście. W styczniu 1982 roku Zbyszek trafił wojska. Po jego powrocie z armii grupa zagrała kilka koncertów w Trójmieście i tyle. W 1983 roku Nocne Szczury zakończyły swoją działalność.

W zespole grywali:

• Zbigniew Konkol (gitara, wokal – jedyny członek zespołu który trwał w nim od samego początku, aż do końca)
• Jarosław Mach (bas)
• Mirosław Sieradzki (gitara)
• Piotr Humanowski (gitara)
• Jerzy Sikora (perkusja)

W 2014 roku ukazała się epka 1980 zawierająca nagrania zespołu z sierpnia 1980 z Pierwszego Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu. Wydawnictwo to zawierało następujące kawałki Pułapka na szczury, Londyn wzywa, Jestem zawsze sam, Chodź pójdziemy tam oraz Zostawcie mnie.

Dyskografia

• 1980 ( 2014 EP)
  
  
  
  
  

Mietek Blues Band

Był rok 1976 kiedy dwóch panów kochających bluesa postanowiło pograć razem. Byli to gitarzysta Mieczysław Wróbel i grający na harmonijce i śpiewający Zbigniew Łaski. Skład uzupełnili perkusista Krzysztof Gostomski oraz grający na basie Zdzisław Karasowski. Tak właśnie swoją muzyczną drogę rozpoczęła znana większości miłośników bluesa pochodząca z Gdańska chyba najstarsza działająca nieprzerwanie grupa grająca bluesa - Mietek Blues Band, a w zasadzie Blues Band bo taką nazwę początkowo nosiła ta formacja. Pierwszym miejscem prób zespołu był klub studencki „Medyk”. W 1977 roku zespół przeniósł się do klubu Politechniki Gdańskiej „Artema", gdzie próbował i występował co czwartek przez kilka lat. Jak w wypadku wielu zespołów w tamtych czasach znów wtrąciła się armia, powołanie do wojska dostał Zdzisław Karasowski zastąpił go Zbigniew Sentowski, który jak się okazało oprócz grania na basie potrafił też całkiem nieźle zaśpiewać. W 1979 do zespołu dołączył gitarzysta Antoni Degutis. W tym samym roku grupa pojawiła się na festiwalu w Jarocinie gdzie zdobyła dwie nagrody (nagrodę dziennikarzy oraz nagrodę specjalną Dyrektora JOK). Rok 1980 to dosyć spora liczba koncertów między innymi na Folk Blues Meetingu w Poznaniu i pierwsza zagraniczna trasa zespołu po Finlandii. W 1981 roku Mietek Blues Band wystąpił na Pop Session w Operze Leśnej w Sopocie. Pojawił się też na pierwszej edycji katowickiej Rawy Blues. Wtedy festiwal nazywał się Ogólnopolskie Spotkania z Bluesem Rawa Blues, a koncerty dobywały się w klubach studenckich Akant, Wachadełko, Kwadraty, Medyk i Puls. Później zespół na Rawie pojawiał się jeszcze wielokrotnie. Grupa zagrała również na takich imprezach jak Blues Top w Sopocie, Muzyczny Camping w Brodnicy, Złota Tarka, Jazz Jantar w Gdańsku, Jimmyway Blues Festival, Warta Rock Reggae. Pod koniec lat osiemdziesiątych zespół znacznie poszerzył swój skład. Do grupy dołączyli grający na instrumentach klawiszowych Piotr Iwanaszko, saksofonista Adam Wendt , puzonista Adam Wiśniewski oraz trębacz Grzegorz Karłowicz. W sierpniu 1995 Mietek Blues Band zagrał na Europejskim Festiwalu Sztuki w Budapeszcie, gdzie grywali tacy wykonawcy jak Joe Cocker czy Jethro Tull. W roku 1996 po dwudziestu latach istnienia Mietek Blues Band w końcu doczekał się pierwszej płyty – na rynku pojawił się album Tribute To The Blues . Płyta zawierała standardy w aranżacjach zespołu nagrane wraz z sekcją dętą. Druga płyta zespołu zatytułowana Road światło dzienne ujrzała w roku 1998. W 2000 roku grupa zagrała na festiwalu Summer Jazz Days w Sopocie gdzie supportowała samego BB Kinga. Rok 2002 to przede wszystkim trzecia płyta zespołu Zwykłe słowa – pierwsza zawierająca autorski materiał grupy. W 2007 ukazał się wydany przez Metal Mind Productions album Radio Sessions zawierający nagrania z sesji w Polskim Radiu Gdańsk z lat 1981, 1986 i 1992. Dwa lata później na rynku pojawiła się płyta 30 years have passed podsumowująca ponad trzydzieści lat działalności Mietek Blues Band, która w 2010 roku została nominowana do nagrody Fryderyka w kategorii Album Roku Blues. Kolejna płyta zespołu to rok 2015 wtedy to na rynku pojawiła się płyta That’s All Right. Tym razem zespół w składzie Mietek Wróbel (gitary), Robert Tyszka (śpiew i harmonijka), Tomek Przyborowicz (bas), Artur Jurek (piano) oraz Piotr Góra (perkusjonalia) postanowił spróbować swych sił w akustycznej wersji bluesa. Mietek Blues Band cały czas koncertuje zapełniając kluby i sale fanami dobrego bluesowego grania.

Przez ponad czterdzieści lat istnienia Mietek Blues Bandu z zespołem zagrało wielu muzyków którzy na pewno nie są postaciami anonimowymi na polskiej scenie muzycznej takich jak pianista Cezary Paciorek znany z współpracy z Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, gitarzysta TSA w latach 1984-1986 oraz 1998 Antoni Degutis, perkusista Zbigniew Kraszewski którego można było usłyszeć w takich grupach jak TSA, Cytrus, Kombi, Skawalker, O.N.A., saksofonista Adam Wendt współpracujący z Walk Away, Young Power, Urszulą Dudziak, Confiteor, grupą Zbigniew Wrombel Quartet czy Vintage Band, Robert Jakubiec którego trąbkę można było usłyszeć w nagraniach Young Power, Andrzeja Rosiewicza czy Irka Dudka, basista Sławek „Korek” Kornas współpracujący z takimi grupami jak Szela, Ajagore czy Grand Gangsters, Zbigniew Gura którego grę na basie można było usłyszeć również w grupie Cytrus, kolejny basista Tomasz Tabaka który pojawił się w grupie Green Grass, współpracujący z Wałami Jagielońskimi perkusista Zbigniew Deinrych, grający na perkusji między innymi w takich formacjach jak Big-band Gdańsk, Ajagore, No Limits, The Moongang, John Doe. J. Knitter Blues & Folk Connect czy Jo&Lazy Fellow Piotr Góra, wokalista Czesław Adamowicz grywający z grupą Sekwens, gościnnie można było go usłyszeć również na wydanej 2006 roku płycie Krzaku Pamięci Skiby zawierającej nagrania z Jarocina z 1983 r., klawiszowiec Piotr Iwanaszko, grający na puzonie Waldemar Wiśniewski, grający na basie Zdzisław Karasowski, Zbigniew Sentkowski, perkusiści Krzysztof Gostomski , Mieczysław Matysiak, wokalista Zbigniew „Oliver” Łaski, muzycy legendarnej grupy Rama 111: Jan Rejnowicz (pianino), Przemysław Dyakowski (saksofon) i Piotr Nadolski (trąbka) oraz Gerome, student z Kongo, który bluesa śpiewał w języku suahili. Jeśli kogoś pominąłem to przepraszam.

Obecnie Mietek Blues Band występuje w składzie:

• Mieczysław Wróbel (gitara)
• Robert Tyszka (wokal)
• Piotr Góra (perkusja)
• Tomek Przyborowicz (bas)
• Artur Jurek (klawisze)

Dyskografia:

• Tribute To The Blues (1996)
• Road (1998)
• Zwykłe słowa (2002)
• 30 Years Have Passed (live) (2009)
• That’s All Right (2015)

Przeciąg (Japa’s Boys, Weterani Wojen Psychicznych, Three Man Three.)

We wrześniu 2013 r. pisałem o grupie Japa’s Boys . Napisałem wszystko co udało mi się znaleźć na temat tej kapeli, a było tego naprawdę niewiele. Japa’s Boys długo pozostawał dla mnie tajemnicą i byłoby tak zapewne dalej gdyby ktoś nie opublikował zdjęcia zespołu na Facebooku. Pod zdjęciem pojawił się komentarz „Zespól Przeciąg z Przasnysza”. Czując się „najmądrzejszym” na świecie napisałem: „Moim zdaniem Japa’s Boys” Na to otrzymałem odpowiedź: „W sumie tak. Japa’s Boys to oni się nazywali na Jarocin” Otrzymałem linki do kilku tekstów o zespole i wywiadu z zespołem. Dzięki temu mógł powstać ten tekst. Podziękowania dla Jacka Jakubiaka i Piotra Jeronima dzięki którym wiem więcej o zespole Japa’s Boys, a może Weterani Wojen Psychicznych lub Three Man Three. Myślę jednak że najlepiej będzie używać pierwszej a zarazem aktualnej nazwy zespołu czyli pisał będę o grupie Przeciąg.

Zespół powstał w Przasnyszu. Dokładnej daty powstania grupy po prostu nie znam jednak pewne jest, że o Przeciągu Polska usłyszała w 1983 roku na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Młodzieżowej we Wrocławiu którego został laureatem.

Grupa występowała wówczas w składzie:

• Marek Karolski (gitara)
• Artur Wencław (klawisze)
• Jan Kozerawski (perkusja)
• Maciej Garliński (bas)
• Wojciech Abramski (wokal)

Teksty pisał Zbyszek Makarewicz.

Gdy wydawało się, że przed grupą otwarły się wrota kariery, podobnej do tej którą zaczął robić inny laureat Przeglądu grupa Univers, o muzyków z Przasnysza upomniała się niezawodna w takich sytuacjach armia. I cóż na pewien czas zespół, nie koniecznie z własnej winy zakończył swoją działalność. Po wyjściu do cywila do grania wrócił Marek Karolski. Również Maciek Garliński i Wojtek Abramski nie odwiesili instrumentów na kołek. W tym czasie Marek Karolski związał się z gitarzystą Grzegorzem Smolińskim oraz basistą Piotrem Jeronimem, a zespół zmienił nazwę. W listopadzie 1986 roku na scenie pojawiła się grupa Three Man Three która dość szybko przemianowała się na Japa’s Boys. W latach 1987, 1988 grupa w składzie Marek Karolski, Maciej Garliński, Wojciech Abramski, Piotr Jeronim oraz Grzegorz Smoliński pod nazwą Japa’s Boys wystąpiła w Jarocinie. Muzycy z Przasnysza nie wygrali co prawda festiwalu ale zostali naprawdę dobrze przyjęci, a ich utwór Telewizyjna gra znalazł się na wydanym przez Polskie Nagrania trzypłytowym albumie Jarocin’88. Gdzieś w międzyczasie zespól opuścił Wojciech Abramski, a zespół zmienił nazwę na Weterani Wojen Psychicznych.

Pod nową nazwą Jan Kozerawski, Marcin Jaworski, Piotr Jeronim, Grzegorz Smoliński i Marek Karolski w 1991 roku powtórzyli sukces sprzed ośmiu lat, ponownie zostając laureatami wrocławskiego przeglądu. Nagrodą był występ w 1992 roku na opolskich „Debiutach”. Po występie w Opolu grupę można było jeszcze zobaczyć w telewizyjnym programie „Twoje Przeboje” w którym konkurowała z Mafią z którą śpiewał Andrzej „Piasek” Piaseczny. Wszystko wskazywało że zespół nabrał wiatru w żagle i wrota kariery ponownie otwierają się dla muzyków z Przasnysza szeroko. Jednak coś poszło nie tak. Od muzyków można było usłyszeć, że zabrakło wsparcia od Miejskiego Domu Kultury w Przasnyszu w którym zespół miał próby Grzegorz Smoliński w którymś z wywiadów stwierdził „Od początku naszej działalności byliśmy związani z przasnyskim domem kultury. Odnosiliśmy sukcesy, ale w ostatnich latach nie czuliśmy ze strony MDK-u duchowego wsparcia. A nasze próby bardziej koncentrowały się na problemach, jakie towarzyszyły naszej obecności w MDK-u, niż na komponowaniu, graniu, czy planowaniu jakiejś kariery. Wojny, które toczyliśmy z domem kultury, znalazły nawet odzwierciedlenie w nazwie zespołu: Weterani Wojen Psychicznych.” W drugiej połowie lat 90 zespół przeniósł się z Domu Kultury się do klubu garnizonowego i wrócił do nazwy Przeciąg. Na przełomie wieków Przeciąg wyprodukował w warunkach domowych własną płytę „Metalowa Wola” którą rozesłał po całej Polsce. Jedna z takich płyt trafiła w ręce dziennikarza radiowej jedynki Romualda Jakubowskiego dzięki czemu zespół pojawił się w radiowej audycji „Rock w Jedynce”. Od tego czasu o zespole słychać jakby mniej. Grupa pojawiała się na koncertach w najbliższej okolicy, czasem w Płocku, czasem w Warszawie, ale nie jest to już tak intensywne granie jak kiedyś.

Ostatni skład zespołu jaki udało mi się ustalić to:

• Marek Karolski (gitara wokal)
• Artur Wencław (klawisze)
• Piotr Jeronim (bas, wokal)
• Jacek Grędziński (perkusja)
• Grzegorz Smoliński gitara (wokal)

Dyskografia:

• Jarocin’88 (1989 utwór Telewizyjna gra
• Metalowa Wola (płyta wyprodukowana przez zespół w warunkach domowych)
  
  
  
  
  

Darmozjady

Dziś o grupie jednego albumu, grupie która na scenie muzycznej zaistniała przez krótką chwilę, grupie która ja twierdzi sam jej założyciel Darek Dusza była po prostu żartem – grupie Darmozjady i jej jedynym albumie o jakże oryginalnym tytule Darmozjady

Darmozjady powstały w 1989 roku a ojcem zespołu był jak już wspomniałem Darek Dusza wcześniej współzałożyciel grup Śmierć Kliniczna i Absurd oraz gitarzysta a przede wszystkim autor rewelacyjnych tekstów dla stworzonych przez Irka Dudka formacji Shakin'Dudi oraz The Dudis. Oprócz Darka w zespole grali również grający ba basie i perkusji były muzyk grupy Absurd – Lucjan Gryszka oraz klawiszowiec Adam Lomania. W roku 1990 ukazała się wydana przez przez wytwórnię Veriton pierwsza i zarazem jedyna płyta zespołu o jakże oryginalnym tytule Darmozjady. Wraz z ukazaniem się tej płyty Darmozjady przestały istnieć, a Darek Dusza zaangażował się w tworzenie nowej formacji: Chuliganów.

Dyskografia:

• Darmozjady (1990)

Teraz o samej płycie. Tej płyty nie można traktować do końca poważnie, bo tak potraktowana nie jest się w stanie obronić. Lecz jeśli spojrzy się na nią jako na żart znudzonych poważnym graniem muzyków, płyta ta okazuje się całkiem interesującym dziełkiem. Podobno zarówno muzyka pisana przez Darka Duszę i Lucjana Gryszkę, jak i zabawne teksty Darka powstały w ciągu zaledwie trzech dni. Warto również zauważyć, że Darmozjady to jedyny projekt Darka gdzie można go usłyszeć śpiewającego. Pierwszą stronę otwiera ewidentny żart - utwór Nie chce mi się zagrany tak jakby muzyką się nie chciało i w tym właśnie tkwi jego urok. Numer dwa na tej stronie to dynamiczny rock'n'roll Mój fliper gra z typowym tekstem Darka. Maleńki Stasio to kolejny żart w którym tekst jest ważniejszy od muzyki. Na tej płycie nie mogło też zabraknąć miejsca dla rytmów opartych na reggae i muzyce afrykańskiej a reprezentuje je utwór Afryka, Korzenie. Pierwszą stronę kończy bardziej wyrecytowany niż zaśpiewany oparty na bluesie kawałek Smutno mi. Drugą stronę otwiera kpina z listów pisanych do gazet przez naiwne nastolatki – Droga redakcjo z dowcipnym jak to u Darka tekstem. Kolejny utwór Gdzie są panienki pasuje pochodzi jeszcze z czasów Śmierci Klinicznej, ale tym razem pojawi się w nowej spokojniejszej aranżacji idealnie do tej płyty. Następy Było nas ze dwóch to dobry rockowy kawałek nawet jeśliby go brać na poważnie był by się w stanie obronić. Kolejne utwory na tej płycie to mieszczący się w klimacie całego wydawnictwa Skończ te fanaberie, oraz pseudo protestsong To oni. Płytę kończy dynamiczny z oczywiście nie całkiem mądrym ale zabawnym tekstem utwór Dostaję cipca. Zanim siądziecie aby wysłuchać tej płytki wprawcie się w dobry humor, gwarantuję że po jej wysłuchaniu będzie on jeszcze lepszy.

Darmozjady

Veriton ‎– SXV 1007,

Rok wydania 1990

Strona A

1. Nie Chce Mi Się
2. Mój Flipper Gra
3. Maleńki Stasio
4. Afryka, Korzenie
5. Jest Mi Smutno

Strona B

1. Droga Redakcjo
2. Gdzie Są Panienki
3. Było Nas Ze Dwóch
4. Skończ Te Fanaberie
5. To Oni
6. Dostaję Cipca