Voo Voo (część 1: 1986-2000)

Pora zakończyć prezentację wykonawców z płyty Radio Nieprzemakalnych. Dziś grupa która zachwyciła mnie trzydzieści lat temu i nie przestaje zachwycać do dziś. I nie ma znaczenia czy są to stare utwory, czy najnowszy materiał Waglewski i spółka zawsze są w najwyższej formie – mowa oczywiście o grupie Voo Voo. Grupa wielka – to i tekst nie najkrótszy dlatego zdecydowałem się podzielić go na dwie części. Oto pierwsza z nich obejmująca ubiegłe stulecie – okres od początków zespołu (1982 rok) do roku 2000. No to zaczynamy.

Pod koniec 1982 roku w studiu radiowej Trójki spotkała się niezwykła grupa muzyków by przez prawie rok realizować materiał na niezwykła płytę były to czołowe postacie ówczesnego polskiego rocka:

• muzycy grupy Perfect Zbigniewa Hołdys, Andrzej Nowicki, Piotr Szkudelski, Andrzej Urny;
• członkowie TSA Andrzej Nowak, Janusz Niekrasz;
• grający w zespole Osjan Wojciech Waglewski;
• członek Porter Bandu Wojciech Morawski;
• znany z grupy Krzak Jerzy Kawalec;
• muzyk Breakout Tadeusz Trzciński;
• grający w Maanamie Paweł Markowski
• oraz Martyna Jakubowicz, Joanna Posmyk, Mirosław Rzepa i Andrzej Kleszczewski.

W tym czasie powstał niezwykły album, ale nie tylko – powstała też formacja którą spokojnie można super grupą grali w niej:

• Zbigniew Hołdys – śpiew, gitara
• Andrzej Nowicki – gitara basowa
• Wojciech Waglewski – gitara, śpiew
• Wojciech Morawski – perkusja

Panowie nazwali się niezbyt oryginalnie - „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys”. Nagrali oni wspólnie nagrali moim zdaniem niezbyt udany album Świnie który ukazał się w 1985 roku. I tyle by po nich pozostało gdyby nie jeden mały szczegół - Voo Voo.

Grupa Morawski Waglewski Nowicki Hołdys istniała krótko - niespełna rok, potem w połowie 1985 roku urodziło się Voo Voo a jego ojcem był Wojciech Waglewski. Pierwszy skład zespołu to:

• Wojciech Waglewski (śpiew, gitara)
• Andrzej Nowicki (bas)
• Milo Kurtis (instrumenty perkusyjne)
• Wojciech Morawski (perkusja)

W zasadzie w porównaniu z formacją „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys” wymieniono tylko jednego muzyka. Zamiast Zbigniewa Hołdysa pojawił się Milo Kurtis. Voo Voo nadal można był nazywać super grupą ale z tą różnicą, że muzyka grana przez tą formację (w odróżnieniu od poprzedniej) też była super. Już w pierwszym roku swego grania muzycy Voo Voo pojawili się w Jarocinie na perkusji zamiast Wojtka Morawskiego na scenie zagrał Marek Czapelski. O występie Voo Voo w numerze 10/1985 miesięcznika Non Stop tak pisali Grzegorz Brzozowicz i Przemek Mroczek „Kolejny zespół z szufladki jutra VOO VOO posiada nie tylko koncept. Wie również jak go realizować. Główna cecha grupy Wojciecha Waglewskiego jest jej programowa bezstylowość. Udanie łączy rożne gatunki muzyczne (rock, muzyka karaibska, afro).” W zasadzie mogę się zgodzić za autorami tego tekstu z tym wyjątkiem, że muzyki Voo Voo nie nazwałbym bezstylową. Voo Voo ma styl, swój własny niepowtarzalny styl. Rok później ukazała się pierwsza płyta zespołu Voo Voo płyta dzięki której zachwyciłem się muzyką tworzoną przez Waglewskiego i spółkę (co pozostało mi do dziś). Materiał na ten album nagrał zespół w składzie:

• Wojciech Waglewski (wokal, gitara, czelesta, kotły)
• Andrzej Nowicki (bas, harmonijka ustna)
• Milo Kurtis (instrumenty perkusyjne, drumla, sygnałówka)
• Marek Czapelski (perkusja)
• Wojciech Morawski (perkusja)

oraz gościnnie Sarandis Juvenudis (perkusja)

Po wydaniu pierwszej płyty nastąpiła w rewolucja w składzie zespołu odeszli Nowicki, Czapelski i Kurtis. Z poprzedniego składu pozostał tylko Waglewski z który współpracę podjęli grywający z Markiem i Wackiem oraz Czerwonymi Gitarami Jan Pospieszalski (bas, kontrabas), wywodzący się zespołu Tie Break Mateusz Pospieszalski (sax, flety proste, klawisze, akordeon) oraz grywający wcześniej w formacjach Tie Break, Young Power i moim zdaniem jeden z najlepszych polskich perkusistów Andrzej Ryszka. Już w nowym składzie w 28 maja 1986 roku zespól zagrał w warszawskim klubie Remont. Koncert ten został zarejestrowany i w 1987 roku ukazała się pierwsza koncertowa płyta zespołu Koncert. Materiał na płycie stanowiły częściowo utwory które znalazły się na pierwszym studyjnym albumie oraz całkiem nowe kompozycje Wojciecha Waglewskiego. Projektantem graficznej strony albumu był Jurek Owsiak. W tym samym roku 1987 ukazała się też druga studyjna płyta Voo Voo Sno-powiązałka. Moim zdaniem kolejny wielki album zespołu. Rok 1987 to przede wszystkim koncerty – występ na festiwalu w Jarocinie, koncerty w kraju oraz liczne występy zagranicą – w ZSRR, Niemczech, Holandii i Szwecji. W grudniu tegoż roku Voo Voo weszło do studia, by zrealizować nowy materiał zatytułowany Zespół gitar elektrycznych. Materiał z tej płyty był ostrzejszy bardziej rockowy niż poprzednie dokonania grupy, być może powodem tego było to, że w nagraniach nie wziął udziału Mateusz Pospieszalski. Według opisu na płycie był on „nieobecny usprawiedliwiony” (Muzyk w czasie nagrywania płyty odbywał służbę wojskową). Brak Mateusz to również brak jego instrumentów i siłą rzeczy muzyka musiała brzmieć bardziej gitarowo. Płyta Zespół gitar elektrycznych z przyczyn niezależnych od zespołu w sprzedaży pojawiła się dopiero w roku 1991. W tym czasie zdążyły ukazać się trzy wydawnictwa firmowane przez Voo Voo. W 1988 roku na rynku pojawiła się płyta Małe Wu Wu. Na tym albumie piosenki dla dzieci zostały potraktowano zupełnie odmiennie niż dotychczas traktowali je artyści różnej maści. Rockowe utwory wyśpiewane przez dzieci z towarzyszeniem rockowego zespołu wyróżniały się na tle infantylnych pioseneczek jakie dotychczas proponowano najmłodszym słuchaczom. Dzieci zostały potraktowane zupełnie poważnie. Na płycie gościnnie zagrali Fiolka Najdenowicz (wokalizy) i Józef Gawrych (klawisze), a zaśpiewały dzieci Tomek Adamczewski, Ola Grajkowska, Karolina Poznakowska, Kuba Sojka, Marysia Stokłosa, Danusia Jakubowska, Ada Wons, Maciek Grajkowski, Karol Ludew i Rafał Mikulski. Autorem słów piosenek był Jerzy Bielunas - reżyser teatralny od tego czasu często współpracujący z zespołem. I jeszcze tylko jedna sprawa związana z tą płytą mimo wielkich nalegań z różnych stron Wojciech Waglewski odmówił udziału w koncertach dla dzieci i z dziećmi ( i chwała mu za tak odpowiedzialną postawę). Rok później na rynku ukazała się kolejna płyta Voo Voo Z środy na czwartek, a w 1990 album ze ścieżką dźwiękową do wyreżyserowanego przez Bogusława Lindę filmu Seszele. W roku 1988 zespół dał wiele koncertów zagranicą. W Danii i Holandii płyty Małe Wu Wu oraz Z środy na czwartek zebrały bardzo dobre recenzje. W tym też roku Wojciech Waglewski został uhonorowany Nagrodą Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego. 27 stycznia 1989 roku w warszawskim klubie „Stodoła” odbyła się impreza zorganizowana przez blisko związanego z zespołem Jurka Owsiaka i jego "Towarzystwo Przyjaciół Chińskich Ręczników". W trakcie „Letniej Zadymy w Środku Zimy” wystąpiło kilkanaście polskich zespołów rockowych takich jak De Mono, Kolaboranci, Farben Lehre, Voo Voo, T.Love, Recydywa Blues Band, Pobieda, Sztywny PalAzji, Tomek Lipiński. Fragmenty koncertu na żywo transmitowała Rozgłośnia Harcerska, ukazał się też dwupłytowy album zawierający utwory z tej imprezy. Kawałki wykonywane przez Voo Voo wypełniły znaczną część tej płyty. Waglewski i spółka zagrali cowery klasyki rocka You Really Got Me, Wild Thing, Love Is All Around i Riders Of The Storm. Miej więcej w połowie 1990 roku miejsce Andrzeja Ryszki za bębnami zajął znany z Armii i Izraela Piotr „Stopa” Żyżelewicz. W roku 1991 na rynku ukazała się płyta Tam tam i tu płyta zrealizowana była w konwencji Małego Wu Wu. Słowa utworów podobnie jak na albumie Małe Wu Wu są autorstwa Jerzego Bielunasa. Muzykę skomponowali członkowie zespołu Piotr Żyżelewicz, Mateusz Pospieszalski, Jan Pospieszalski, no i oczywiście Wojciech Waglewski. Na płycie można usłyszeć też Marcina Pospieszalskiego oraz dzieciaki Karolinę Poznakowską, Adę Wons, Tomka Adamczewskiego, Piotrka Waglewskiego, Kubę Wons, Olę Grajkowską, Marysię Stokłosa, Michała Przybyłę oraz Kubę Sojkę. W grudniu 1990 roku Wojciech Waglewski nagrał pierwszy solowy album Gra-żonie - dedykowany żonie Grażynie. Jednak już w połowie panowie z Voo Voo wspólnie nagrali materiał który pod koniec tego roku ukazał się pod tytułem Mimozaika. Album ten zawierał muzykę skomponowaną specjalnie dla spektaklu "Popioły" w reżyserii Mirosława Olszówki zrealizowanego przez lubelski teatr Scena Ruchu. Gościnnie na płycie pojawiła się Anja Orthodox użyczając głosu w utworze W apsydzie. Spotkanie z Mirosławem Olszówką stało się jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Voo Voo bowiem trzy lata później został on managerem grupy stając się jednocześnie producentem wszystkich koncertów oraz wydawnictw zespołu. Jednak zanim do tego doszło Voo Voo w 1991 roku w Jarocinie zagrało wspólny koncert z Lechem Janerką który stał się wydarzeniem tego festiwalu. W 1992 roku ukazała się instrumentalna płyta zespołu Zaćmienie piątego Słońca była to ścieżka dźwiękowa do filmu dokumentalnego Krzysztofa Bukowskiego pod tym samym tytułem. Płyta została nagrana w listopadzie 1991 roku, równolegle muzycy Voo Voo wzięli udział w nagraniu wydanej w 1993 roku płyty Kolędy Pospieszalskich. Również pod koniec 1991 roku Wojciech Waglewski napisał jeden z najbardziej znanych swoich utworów lecz nie koniecznie kojarzony z Voo Voo – Karnawał znany przede wszystkim jako hymn Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Również w roku 1992 po raz drugi Voo Voo stworzyło ilustrację dźwiękową do przedstawienia teatru Scena Ruchu reżyserowanego przez Mirosława Olszówkę. Tym razeprzedstawienie nosiło tytuł Kalejdoskop. Płyta zawierająca ten materiał ukazała się dopiero w 1999 roku. W 1993 roku ukazała się nagrana pod koniec roku poprzedniego płyta Łobi Jabi tym razem wspomógł kwartet smyczkowy w składzie: Sławomir Talacha, Marta Trybuła, Dariusz Smoliński, Dorota Smolińska. W tym samym roku zespół wziął udział w wielkiej, ogólnokrajowej trasie WOŚP w towarzystwie zespołów: IRA, Proletariat, Kobranocka czy Zdrowa Woda. Również w 1993 roku Voo Voo nagrało wraz z zespołem Tie Break nagrywał muzyki do filmów Balanga w reżyserii Łukasza Wylężałka oraz Gorący czwartek Michała Rosy. Kompozytorem muzyki do oby obrazów był Mateusz Pospieszalski. Muzyka do Gorącego czwartku została nagrodzona na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w roku 1994. Kolejna płyta zespołu to wydawnictwo koncertowe stanowiące zapis akustycznego koncertu jaki odbył się w studio Radia Łódź. Płyta ukazała się w 1994 roku pod mało oryginalnym tytułem „Koncert w Łodzi” W czerwcu tego roku Voo Voo dało koncert w Lublinie na Rynku Starego Miasta. Był to pierwszy koncert organizowany przez Mirka Olszówkę. Ale rok 1994 to przed wszystkim uznawany za jedno z najlepszych wydawnictw zespołu album Zapłacono który na rynku pojawił się pod koniec tego roku. Na płycie oprócz stałych członków zespołu gościnnie zagrali Senegalczyk Mamadou Diouf (śpiew; poezje w macierzystym języku i góral z Beskidów - Joszko Broda (fujary, fleciki, okaryna, drumla). Za tę płytę, w roku 1995, Wojciech Waglewski otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii „Najlepszy kompozytor 1994”. W lipcu 1995 roku Voo Voo zagrało koncert reżyserowany przez Mirosława Olszówkę w kamieniołomach w Kazimierzu nad Wisłą. Oprócz jak zawsze rewelacyjnej muzyki ogromne wrażenie zrobiła też scenografia. Było to osiemdziesiąt gigantycznych totemów wkomponowanych w pejzaż kamieniołomów.

Koncert ten był wielkim wydarzeniem artystycznym roku 1995. Mirosław Olszówka otrzymał za niego Nagrodę Teleexpressu za koncert roku. W tym samym roku Voo Voo można było usłyszeć także na Rock Opolu i na katowickich Odjazdach. Wojtek Waglewski wziął udział w koncercie "List do R. Na 12 Głosów" zorganizowanym w hołdzie dla Ryszarda Riedla. Rok 1995 to również kolejna płyta zespołu Rapatapa-to-ja. Na płycie gościnnie pojawił się D.J. Janmarian (skrecze) oraz ponownie Mamadou Diouf (śpiew). Również w tym roku Wojciech Waglewski został wyróżniony "Paszportem Polityki" w kategorii "Rock. Pop. Estrada". Rok 1996 to przede wszystkim większe i mniejsze koncerty po całej Polsce. W 1997 roku ukazał się album Flota Zjednoczonych Sił zawierająca wcześniej już wydane utwory tej grupy w nowych aranżacjach i śpiewane przez zaproszonych do studia gości. Na płycie śpiewają Kasia Nosowska, Kayah, Grzegorz Turnau, Lech Janerka, Kazik, Maciek Maleńczuk, Justyna Steczkowska, Tomasz Lipnicki i Staszek Soyka. W tym czasie Wojciech Waglewski wydał drugą solową płytę Muzyka od środka. Waglewskiemu na płycie towarzyszyło całe Voo Voo oraz Antoni "Ziut" Gralak (trąbka) i Sebastian Karpiel-Bułeczka (skrzypce, śpiew). Materiał z tego wydawnictw to ścieżka dźwiękowa do filmu "Kroniki domowe" w reżyserii Leszka Wosiewicza. W 1998 roku ukazała się kolejna płyta zespołu Oov Oov. W składzie zespołu nagrywającego materiał na ten album zabrakło Jana Pospieszalskiego który odszedł z zespołu. Na tej płycie na wszystkich gitarach łącznie z basową zagrał Wojciech Waglewski. Na tym wydawnictwie można też usłyszeć Kasię Nosowską (śpiew), Mamadou Dioufa (śpiew), Antoniego Gralaka (trąbka) oraz Dj Mada (skrecze - syn Wojtka Waglewskiego Piotrek) Jesienią 1999 roku ukazał się dwupłytowy, koncertowy album zespołu nagrany dla Programu III Polskiego Radia w dniach 4 i 5 czerwca 1999 w studio im. Agnieszki Osieckiej zatytułowany po prostu Koncert w Trójce (wydawnictwo składa się z dwóch płyt nazwanych Longplay i Singiel). Płytę nagrał zespół w składzie:

• Wojciech Waglewski (gitary, wokal)
• Mateusz Pospieszalski (saksofon, okaryna)
• Karim Martusewicz (gitara basowa)
• Piotr Żyżelewicz (perkusja, instrumenty perkusyjne)

gościnnie na albumie można ponownie usłyszeć Mamadou Dioufa (śpiew), Antoniego Gralaka (trąbka) oraz Dj Mada (skrecze).

Choć wydaje się to niemożliwe to dopiero w 1999 roku pojawiło się po raz pierwszy na organizowanym przez Jurka Owsiaka Przystanku Woodstock. W 2000 roku na rynku pojawiły się dwa kompilacyjne wydawnictwa zawierające utwory Voo Voo Różne piosenki oraz Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. 

Ciąg dalszy historii grupy tu: Voo Voo część II 

Dyskografia (1986-2000):

• Voo Voo (1986)
• Sno-powiązałka (1987)
• Koncert (1987)
• Małe Wu Wu (1988)
• Radio nieprzemakalnych (1988 kompilacja różnych wykonawców)
• Z środy na czwartek (1989)
• Letnia zadyma w środku zimy (1989 kompilacja różnych wykonawców)
• Muzyka do filmu Seszele (1990)
• Mimozaika (1991)
• Zespół gitar elektrycznych (1991)
• Tam tam i tu (1991)
• Zaćmienie Piątego Słońca (1992)
• Łobi jabi (1993)
• Zapłacono (1994)
• Koncert w Łodzi (1994)
• Rapatapa-to-ja (1995)
• Flota zjednoczonych sił (1997)
• Oov Oov (1998)
• Kalejdoskop (1999)
• Koncert w Trójce (1999)
• Różne piosenki (2000 - Kompilacja)
• Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. (2000 - Kompilacja)