Azyl P

Dziś singielek S-473, a na nim utwory Azylu P, grupy budzącej wśród jednych zachwyt, przez innych nazywanej amatorską kapelą. Szczególne emocje wzbudzał wokalista Andrzej Siewierski, jedni uwielbiali jego lekko zachrypnięty głos, inni twierdzili, że seplenił, nie potrafił i wręcz nie powinien śpiewać. Ja osobiście jeśli chodzi o heavy metal lub hard rock (bo gdzieś na pograniczu tych gatunków błąkał się Azyl P – może to był glam) wolę ostrzejsze granie. Dobra ale ma być o zespole.

Azyl P. powstał w 1982 roku w Szydłowcu niewielkiej miejscowości leżącej niedaleko Radomia. Założyło go czterech muzyków grających wcześniej w zespołach The Pockets i Rezerwuar. Byli to:

• Andrzej Siewierski (gitara, wokal)
• Leszek Żelichowski (gitara)
• Darek Grudzień (bas)
• Marcin Grochowalski (perkusja).

Już w następnym roku zespół zakwalifikował się do finału Ogólnopolskiego Turnieju Młodych Talentów. Podczas koncertu finałowego jury wyłoniło zwycięzców - dwa zespoły Azyl P . i Klaus Mittwoch. Nagrodą za zwycięstwo była sesja nagraniowa w studiu Tonpressu gdzie Azyl P. nagrał dwa kawałki które ukazały się na singlu Twoje Życie i Chyba umieram. Ten drugi utwór zyskał dosyć sporą popularność. Wkrótce po tym jak nagrania grupy zaistniały na antenie radiowej na wyjazd zagranicę zdecydował się Leszek Żelichowski, a jego miejsce zajął gitarzysta grupy Madame - Jacek Perkowski. Pod koniec 1983 roku Azyl P. ponownie pojawił się w studiu Tonpressu by nagrać dwa kolejne utwory na kolejny singiel Och Lila i Kara Śmierci które tak jak i poprzednie odniosły spory sukces. Zespół na stałe zaistniał na polskim muzycznym rynku. W 1984 roku zespół nagrał swój największy przebój Mała Maggie. Pozycję zespołu na rynku muzycznym ugruntowała trasa koncertowa podczas której dokonano nagrań na pierwszą długogrającą płytę zespołu, wydany przez Klub Płytowy Razem album Live. Na albumie Live znalazły się największe przeboje grupy. W tym czasie grupa zagrała na najważniejszych imprezach muzycznych w Polsce takich jak Rockowisko '83, Rock Arena '84, festiwal w Jarocinie '84 i Rock Nad Bałtykiem w Kołobrzegu Wiosną 1985 roku Azyl P. nagrał kolejny singiel na którym znalazły się I znowu koncert oraz Nic więcej mi nie trzeba. Tym razem jednak trudno było mówić o sukcesie. W październiku tego roku zespół postanowił nagrać swoją pierwszą studyjną, długogrającą płytę zatytułowaną Nalot. Nagrania jedenastu piosenek dokonano w studiu Teatru Stu w Krakowie. Muzycznie materiał z tej płyty miał znacznie cięższy charakter niż utwory z albumu Live (gdyby grupa rozwijał się w tym kierunku mogłobyć całkiem dobrze, może nawet bardzo dobrze). Niestety płyta ukazała się w bardzo ograniczonym nakładzie. Dobrze rozwijająca się kariera grupy uległa załamaniu. Na domiar złego w 1986 roku podczas jednego z koncertów wskutek wysiłku Marcinowi Grochowalskiemu odkleiła się siatkówka oka co wyeliminowało go z muzycznej aktywności. Jego miejsce zajął Jarosław Szlagowski znany z Oddziału Zamkniętego i Lady Pank. Jednak zespół nadal był w dołku. Zmęczeni tą sytuacją muzycy postanowili zakończyć działalność. Azyl P dwukrotnie próbował swego powrotu na scenę, w 1996 oraz 2004 zespół nagrał materiał, lecz próby te nie zakończyły się sukcesem Po zakończeniu działalności przez zespół Jacek Perkowski kontynuował muzyczną karierę muzyczną pojawiając się w takich zespołach jak Kobranocka, Harley Davidson, De Mono i T.Love. Dariusz Grudzień został muzykiem, radomskiej grupy IRA. Jarosław Szlagowski grał w takich zespołach jak Fotoness, Lady Pank, Oddział Zamknięty, współpracował z Tadeuszem Nalepą, Johnem Porterem, Maciejem Zembatym. Andrzej Siewierski w roku 2007 nagrał swoją solową płytę Samotny żagiel. 28 grudnia tego roku Andrzej Siewierski popełnił samobójstwo, rzucając się pod pociąg. Mimo że Azyl P nie był moim faworytem – jednak szkoda.

Dyskografia:

Albumy:

• Live (1985)
• Nalot (1986)
• Nasz jedyny świat (1995 - kaseta)
• Życie na topie 1983-1988 (2005)
• Nalot (2012 reedycja + bonusy)

Single:

• Chyba umiera / Twoje życie (1983)
• Och, Lila / Kara śmierci (1983)
• I znowu koncert / Nic więcej mi nie trzeba (1985)
• Och! Alleluja! / Nasz jedyny świat (1986)