Blue Öyster Cult – Extraterrestrial Live

Dziś na gramofonie płyta niezwykła, niezwykłej formacji: wydany w 1982 roku koncertowy album Extraterrestrial Live pochodzącej z Long Island w stanie Nowy Jork grupy Blue Öyster Cult.

Początki historii Blue Öyster Cult to połowa lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Wtedy to dwaj studenci Richard Meltzer (wokal) oraz Sandy Pearlman postanowili założyć zespół, by wspólnie podbić muzyczną scenę. Ciekawostką jest to, że Sandy Pearlman w rzeczywistości nigdy w nie grał w zespole, jednak niejednokrotnie był jego producentem. W niebawem skład zespołu uzupełnili:

• Allen Lanier (klawisze, gitara)
• Donald "Buck Dharma" Roeser (gitara, wokal)
• Albert Bouchard (perkusja)

Zespół w tym składzie przyjął nazwę Soft White Underbelly, i zaczął się pojawiać w okolicznych klubach. Richard Meltzer nie wytrzymał długo w zespole i szybko zrezygnował z występów, a za mikrofonem w następnych miesiącach stawało kilku wokalistów, by w końcu w 1969 roku frontmenem grupy został Eric Bloom. Wkrótce po Ericu do zespołu dołączył jeszcze brat Alberta Boucharda, Joe (bas i wokal). W tym czasie przedsiębiorczy Sandy Pearlman załatwił formacji możliwość nagrania albumu dla wytwórni Elektra. Grupa nagrała dwa albumy, jednak w końcu żaden z nich nie został wydany. W kolejnych miesiącach w zespole przyszedł czas na kolejne zmiany, tym razem dotyczyły one nazwy formacji. W następnych miesiącach doszło do kolejnych zmian, tym razem w nazwie. Grupa przyjęła nazwę Oaxaca, później Stalk-Forrest Group, by ostatecznie świat i przemysł muzyczny poznał zespół Blue Öyster Cult. W tym czasie niezastąpiony Sandy Pearlman wywalczył grupie występ przed prezesem Columbia Records, Clive'em Davisem. Występ był tak udany, że Davis zaproponował kontrakt na wydanie płyty. W styczniu 1972 roku ukazał się album zatytułowany po prostu Blue Öyster Cult. Płytka zdobyła całkiem dużą popularnością, a pochodzące z niej utwory dosyć często gościły na antenach stacji radiowych. Pamiętając że był to debiutancki album zespołu można powiedzieć że był to sukces. W trasę promocyjną tej płytki Blue Öyster Cult ruszyli u boku Alice Coopera i The Byrds. Podczas występów grupa zyskała całkiem spore grono fanów. Muzyka grana przez zespół była bardzo luźno rozumianym rockiem klasycznym, do którego wkradały się gdzie tylko mogły elementy psychodeliczne, progresywne, czasami też jazzowe, czy stricte heavymetalowe. W przerwach pomiędzy koncertami powstawał materiał na kolejny krążek zespołu i już rok po debiucie ukazał się album Tyranny and Mutation, pierwszy na którym wspomogła artystów Patti Smith. Rok 1974 to kolejny album grupy Secret Treaties. W 1976 roku ukazała się czwarta płyta Blue Öyster Cult Agents of Fortune która okazała się największym sukcesem komercyjnym zespołu - do dzisiaj zdążyła pokryć się dwukrotną platyną. Od wydania tego albumu zespół uzyskał dość znaczącą pozycję na rynku muzycznym. Następne lata to kolejne to cieszące się sporą popularnością koncerty oraz kolejne płyty grupy: koncertowa On Your Feet or on Your Knees z 1975 roku, Spectres wydana w 1977 roku. Rok później ukazała się koncertowa Some Enchanted Evening, a w 1979 roku Mirrors. Rok 1980 to kolejny studyjny album grupy Cultösaurus Erectus producentem którego był Martin Birch, wcześniej odpowiedzialny za album Black Sabbath Heaven & Hell i prawdopodobnie to było powodem, że obydwie kapele ruszyły we wspólną trasę koncertową pod tytułem Black & Blue Tour. Birch współpracował jeszcze z zespołem przy kolejnym wydanym w 1981 roku albumem Fire of Unknown Origin. Po wydaniu tej płyty z zespołu odszedł Albert Bouchard a jego miejsce zajął Rick Downey. Od tego czasu zmiany personale stanowiły normalną sytuację, konfiguracja personalna w zespole wielokrotnie ulegała zmianie. Kolejne płyty grupy to The Revölution by Night z 1983 roku, Club Ninja wydana w roku 1986 oraz wydany dwa lata później album Imaginos, nie zostały one jednak przyjęte przez publiczność tak dobrze jak wcześniejsze wydawnictwa.W 1988 roku w zespole pozostało tylko trzech muzyków z oryginalnego składu - Eric Bloom, Allen Lanier oraz Donald "Buck Dharma" Roeser. Przez następne dziesięć lat zespół kontynuował swą działalność - koncertując. W tym czasie nie ukazało się żadne wydawnictwo z nowym materiałem, jedynie w 1992 roku kilka kompozycji pojawiło się na kompilacji Bad Channels będąca soundtrackiem do filmu o tym samym tytule. Nowa płyta zespołu ukazała się dopiero w 1998 roku i nosiła tytuł Heaven Forbid. Warto zwrócić uwagę że teksty na tę płytę napisał John Shirley, amerykański autor powieści science fiction. W nagraniu materiału na Heaven Forbid oprócz wcześniej wymienionej trójki muzyków udział wzięli Danny Miranda (bas) oraz Chuck Burgi (perkusja). Kolejny, zupełnie niezły album grupy Curse of the Hidden Mirror ukazał się w 2001 r. Mimo, że cieszył się całkiem dobrymi recenzjami, nie powtórzył jednak sukcesu płyt wydanych w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku. Kolejne dwie płyty zespołu to albumy koncertowe wydany w 2002 roku A Long Day's Night oraz pochodzący z 2004 roku Extended Versions: The Encore Collection. 14 sierpnia 2013 roku w wieku sześćdziesięciu sześciu lat zmarł gitarzysta i klawiszowiec grupy Blue Öyster Cult Allen Lanier. Muzyk cierpiał na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Mimo, że zrezygnował z koncertowania w 2006 roku, Allen powrócił na swój ostatni koncert, który odbył się w 40 rocznicę w Nowym Jorku w listopadzie 2012 roku roku. Pomimo upływu ponad ponad czterdziestu lat od czasu do czasu można jeszcze usłyszeć Blue Öyster Cult.

Obecny skład zespołu to:

• Eric Bloom (gitara, wokal)
• Donald "Buck Dharma" Roeser (gitara, wokal)
• Richie Castellano (klawisze, gitara)
• Jules Radino (perkusja)
• Kasim Sulton (bas, wokal)

Dyskografia:

Albumy studyjne

• Blue Öyster Cult (1972)
• Tyranny and Mutation (1973)
• Secret Treaties (1974)
• Agents of Fortune (1976)
• Spectres (1977)
• Mirrors (1979)
• Cultösaurus Erectus (1980)
• Fire of Unknown Origin (1981)
• The Revölution by Night (1983)
• Club Ninja (1985)
• Imaginos (1988)
• Cult Classic (1994)
• Heaven Forbid (1998)
• Curse of the Hidden Mirror (2001)

Albumy koncertowe

• On Your Feet or on Your Knees (1975)
• Some Enchanted Evening (1978)
• Extraterrestrial Live (1982)
• Nail You Down (1992)
• Live 1976 (1994)
• A Long Day's Night (2002)
• Extended Versions: The Encore Collection (2004)

Albumy kompilacyjne

• Career of Evil: The Metal Years (1987)
• On Flame with Rock and Roll (1990)
• Workshop of the Telescopes (1995)
• Super Hits (1998)
• Don't Fear the Reaper: The Best of Blue Öyster Cult (2000)
• Cult Classics (2001)
• The Essential Blue Öyster Cult (2003)
• Setlist: The Very Best Of Blue Öyster Cult Live (2010)
• The Complete Columbia Albums Collection (2012)

Soundtrack

• Heavy Metal (1981)
• Bad Channels (1992)

Teraz o samej płycie. Extraterrestrial Live to trzecia płyta koncertowa grupy wydana 1982 roku. Dwupłytowy album zawiera nagrania z różnych koncertów które zespół zagrał w latach 1980 -1981. Można na niej znaleźć to co najlepsze w twórczości grupy. Album otwiera dynamiczny z transowo brzmiącą perkusją utwór Dominance And Submission stanowiący kuszące zaproszenie do podróży w muzyczną krainę Blue Öyster Cult. Kolejny kawałek to brzmiący trochę ciężej Cities On Flame z interesującym rifem i rewelacyjną solówka gitary. W trzecim na płycie melodyjnym Dr. Music swój kunszt pokazuje klawiszowiec. Pierwszą stronę pierwszego krążka zamyka rewelacyjny The Red And The Black zawierający tryskające energią popisy gitarzysty. Drugą stronę otwiera spokojniejszy ale nie do końca spokojny utwór Joan Crawford i znów na pierwszy plan wysuwa się klawiszowiec. Kompozycje rozpoczyna się spokojnymi dźwiękami pianina brzmiącymi jak z filharmonii a i w dalszej jego części Pan od klawiatury nie daje o sobie zapomnieć. Kolejny utwór to Burnin' For You chyba najsłabszy na płycie, za to po nim można usłyszeć cover klasycznego kawałka The Doors Roadhouse Blues. Ta wersja jest tylko ciut gorsza od oryginału czuć w niej podobny jak u Doorsów trans. Wielka przyjemność słuchania od czasów Jimiego Morrisona nikt tego nie zagrał i nie zaśpiewał lepiej. Prawdziwa perła, choćby dla tego utworu warto mieć tę płytę. Trzecią stronę albumu otwiera utwór Black Blade, początek tego kawałka jest obiecujący dla miłośników klasycznego metalu, potem jest trochę gorzej utwór brzmi trochę jak żart. Tekst został napisany przez Erica Blooma oraz brytyjskiego pisarza science fiction Michaela Moorcocka. Kolejny utwór to dynamiczny, metalowy, taki jak lubię Hot Rails To Hell. I w końcu czas na jeden ze sztandarowych utworów Blue Öyster Cult pochodzący z piątego albumu grupy, stanowiący hołd dla popularnego filmu o tej samej nazwie. Godzilla, stał się podstawą występów zespołu na żywo – słychać tu popisy gitarzystów, perkusisty i klawiszowca, szalejącą publiczność. To jest esencja nagrań koncertowych, można by powiedzieć, że to najlepszy kawałek na płycie. Godzilla była by najlepszym utworem na płycie gdyby nie było na niej spokojnego Veteran Of The Psychic Wars autorami tego utworu znów jest duet Eric Bloom i Michael Moorcock. Utwór został wydany po raz pierwszy na albumie Fire of Unknown Origin. Został on także użyty na ścieżce dźwiękowej filmu animowanego z 1981 roku Heavy Metal. Na albumie Extraterrestrial Live pojawiła się rozszerzona wersja. Fraza "...veteran of a Thousand Psychic Wars" pochodzi w utworu zespołu Hawkwind (pisałem już o tej kapeli) Standing at the Edge pochodzącego z albumu Warrior On The Edge Of Time, który zawierał teksty utworów napisane przez Moorcocka. Swoją wersję utworu nagrał zespół Metallica. Moim zdaniem jest to najlepszy utwór nie tylko na tej płycie ale i najlepszy utwór nagrany w całej historii Blue Öyster Cult. Kolejny utwór to E. T. I. (Extra Terrestrial Intelligence) z zapadający w w pamięć riffem. Płytę zamyka (Don't Fear) The Reaper – największy przebój zespołu Grupa w tym kawałku trzyma poziom. Smakowicie brzmią gitary. Może rzeczywiście jest to największy przebój Blue Öyster Cult ale na pewno nie największe dzieło, wystarczy posłuchać choćby Godzilli czy Veteran Of The Psychic War. Reasumując album Extraterrestrial Live to jazda obowiązkowa dla wszystkich którzy kochają nie tylko mocne granie ale po prostu dobrą (bardzo dobrą) muzykę. Polecam

Extraterrestrial Live

Columbia – KG 37946

Rok wydania 1982

Strona 1

1. Dominance And Submission
2. Cities On Flame
3. Dr. Music
4. The Red And The Black

Strona 2

1. Joan Crawford
2. Burnin' For You
3. Roadhouse Blues

Strona 3

1. Black Blade
2. Hot Rails To Hell
3. Godzilla

Strona 4

1. Veteran Of The Psychic Wars
2. E. T. I. (Extra Terrestrial Intelligence)
3. (Don't Fear) The Reaper