Cinderella – Long Cold Winter

Dziś u mnie na gramofonie płyta trochę zapomnianej (ci co nie znają niech żałują) amerykańskiej grupy Cinderella. Muzyka zespołu to metal ( w tej łagodniejszej wersji), słychać też sporo bluesa i hard rocka, fascynacje AC/DC oraz Led Zeppelin. Bardzo dobre wrażenie robią gitarowe solówki oraz charakterystyczny głosem wokalisty Toma Keifera. Cinderella powstała w Filadelfii w 1982 roku jej założycielami byli Tom Keifer (wokal, gitara,klawisze) oraz Eric Brittingham (bas). Do tej dwójki dołączyli Michael Smerick (gitara) i Tony Destra (perkusja). Perkusista Tony Destr nie zagrzał długo miejsce w zespole. Wrota do kariery otworzył im Jon Bon Jovi, w 1985 roku zobaczył zespół w jednych z klubów rockowych w Filadelfii, zarekomendował szefom wytwórni Mercury Records, a ci podpisali z grupą kontrakt i wydali pierwszą płytę Night Songs. W tym czasie do zespołu dołączyli gitarzysta Jeff LaBar i perkusista Jim Drnec. Album Night Songsw ciągu jednego tygodnia sprzedał się w ilości 50.000 egzemplarzy, był to niewątpliwie wielki sukces grupy. Wydawało się że na firmamencie rockowego nieba pojawiła się nowa gwiazda. Po tym sukcesie Cinderella wyruszyła w trasę koncertową z zespołem Poisson. Koncertował również z takimi gigantami jak z Van Halen czy Bon Jovi. Ich drugi album Long Cold Winter został wydany w 1988 roku. Na płycie znalazła się kompozycja Don't Know What You Got (Till It's Gone), który dotarł do 12. miejsca amerykańskiego Billboardu. W 1989 roku Cinderella wystąpiła na festiwalu w Moskwie u boku takich muzyków Ozzy Osbourne, Mötley Crüe, Skid Row , Scorpions czy Bon Jovi. Kariera grupy nabierała tempa. Niestety (takie bardzo szczere moje niestety) jak to bywa bardzo często grupa miała swoje pięć minut, rozbłysła wydała kilka płyt i pod koniec lat dziewiędziesiątych zgasła. Od wydania w 1994 roku Still Climbing wytwórnia posiadająca prawa do ich płyt, wypuszcza bardzo regularnie albumy ze starym materiałem. Najczęściej są to zwykłe składanki typu best of, lub wydawnictwa koncertowe, co gorsza płyty te wychodziły pod różnymi tytułami. Szczerze powiedziawszy z tego powodu pogubiłem się jeśli chodzi o dyskografię grupy. Powiedzmy że dyskografia poniżej jest dyskografią wybraną. Ostatnią płytą grupy o jakiej słyszałem jest wydana w 2012 roku Icon.

Dyskografia:

• Night Songs (1986)
• Long Cold Winter (1988)
• Heartbreak Station (1990)
• Still Climbing (1994)
• Live Train to Heartbreak Station (1998)
• Live at the Key Club (1999)
• In Concert (2004)
• Extended Versions (2006)
• Gypsy Road: Live (2006)
• Live / Tokyo Dome - Tokyo, Japan 12/31/1990 (2009)

• Icon (2012)

Teraz o płycie będącej powodem napisania tego posta. Long Cold Winter – muzyka na tej płycie ani nie jest długa (chciało by się więcej) ani nie jest zimna (emanuje energią i ciepłem). Cinderella daje pokaz kunsztu i energii jaka jest udziałem nielicznym. Muzyka na płycie to rewelacyjne połączenie AC/DC i Led Zeppelin Płytkę rozpoczyna smakowity kawałek w bluesowym klimacie, a potem jest tylko tak samo dobrze lub lepiej. Muzycy czarują w dwóch pięknych balladach Don't Know What You Got (Till It's Gone) z delikatną partią fortepianu oraz Long Cold Winter. Czaruje również dynamiczny utwór If You Dont Like lt, a riff z Fire and Ice na dłużej pozostaje w pamięci. Doskonałe solówki gitarowe oraz brzmienie perkusji nadają muzyce z tej płyty tej płycie czyste rockowe brzmienie. Kto płytę zna wie o czym piszę, kto nie zna musi poznać - jazda obowiązkowa.

Long Cold Winter

Mercury – 834 612-1

Rok wydania 1988

Strona 1

1. Bad Seamstress Blues
2. Fallin' Apart At The Seams
3. Gypsy Road
4. Don't Know What You Got (Till It's Gone)
5. The Last Mile
6. Second Wind

Strona 2

1. Long Cold Winter
2. If You Don't Like It
3. Coming Home
4. Fire And Ice
5. Take Me Back