The Jam – The Gift

Dziś na gramofonie płytka The Gift brytyjskiej grupy The Jam.

The Jam pochodzą z Woking w Anglii. Grupa powstała w 1975 roku. Na muzyczny rynek zespół wtargnął wraz z falą grup punk rockowych takich jak Sex Pistols, The Clash czy The Buzzcocks. Początkowo skład grupy to stanowiło czterech muzyków Paul Weller, Rick Buckler, Bruce Foxton i Steve Brookes. Ten ostatni jednak szybko rozstał się z zespołem. Grupa błyskawicznie stała się znana w środowisku muzycznym i w 1977 roku podpisała swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Polydor i już po dwóch miesiącach współpracy wydała debiutancki singiel zatytułowany In the City, który od razu wskoczył do zestawienia najpopularniejszych utworów w Wielkiej Brytanii. Zespół zdecydował się więc na nagranie albumu o takim samym tytule, po czym w składzie:

• Paul Weller – wokal, gitara
• Bruce Foxton – bas, wokal
• Rick Buckler – perkusja

wyruszył w trasę koncertową po Wielkiej Brytanii.

Już w tym samym 1977 roku ukazał się drugi album grupy This Is the Modern World. Tym razem grupa promować płytę wyruszyła na trasę po Stanach Zjednoczonych. Tam jednak muzycy nie odnieśli tak wielkiego sukcesu jak w Wielkiej Brytanii, gdzie ich pozycja na rynku muzycznym stawała się coraz mocniejsza. Rok 1978 to płyta All Mod Cons, znów ogromny sukces w Wielkiej Brytanii i klapa w Stanach. W następnym roku ukazała się płyta Setting Sons. Znów oczywiście bardzo dobrze przyjęta w Wielkiej Brytanii ale tym razem zauważona również w USA. The Jam byli już wtedy niekwestionowanymi gwiazdami w rodzinnym kraju, singiel Going Underground dostał się tam na szczyt listy przebojów. W roku 1980 The Jam wydają płytę Sound Affects, płytka ugruntowała a w zasadzie można nawet powiedzieć, że wzmocniła pozycję zespołu na rynku muzycznym. W 1981 roku w nagraniach grupy pojawiły się pierwsze symptomy zainteresowania Wellera amerykańskimi brzmieniami soulu i rytm and bluesa. Początek 1982 roku przyniósł nagranie Town Called Malice, które stało się już trzecim utworem królującym na listach przebojów. Tym sposobem The Jam stali się pierwszym zespołem od czasów The Beatles, który grał aż dwa utwory na "Top of the Pops". Również w 1982 roku zespół wydał płytę The Gift, która znalazła się na szczycie listy najlepszych albumów. Pomimo tego, że The Jam znalazł się na szczycie jeszcze w 1982 roku zespół zdecydował się zakończyć swoją działalność. Po pożegnalnym tournee The Jam wydali jeszcze koncertową płytę Dig the New Breed i zamilkli. Oczywiście jak to bywa w wypadku znanych wykonawców na rynku co pewien czas pojawiają się płyty z materiałem nagranym przez The Jam a to w formie kompilacji a to albumów koncertowych.

The Jam od początku odróżniał się klasycznie pank-rockowych zespołów, nigdy nie byli stricte zespołem punk rockowym. Wybili się wprawdzie na fali punkowego boomu, ale zawsze byli jednym ważniejszych przedstawicieli nurtu mod revival. Mod Revival był to nowofalowy ruch młodzieżowy zapoczątkowany około roku 1979 w wyniku fascynacji filmem – "Quadrophenia", oraz ponownym zainteresowaniem takimi zespołami jak The Who, The Small Faces oraz muzyką ska. Mod revival był odrodzeniem ruchu modsów z lat 60 dwudziestego wieku. Wśród młodzieży znów zaczęto popularyzować skutery, które podobnie jak w przypadku tradycyjnych modsów stały się obowiązkowym pojazdem każdego revivalowca. Revivalowcy, podobnie jak ich poprzednicy, wyznawali uliczne życie, nie stronili od walk z teddy boysami, punkami, czy harleyowcami. Często ich sojusznikiem w tych starciach byli skinheadzi. Uważa się, zresztą, że subkultura modsów była prekursorska nie tylko dla ruchu Mod Revival ale i ruchu skinheadów. Nowofalowi modsi ubierali się podobnie jak ich poprzednicy. Nosili garnitury, krawaty, a także polówki Fred Perry, czy Ben Sherman, różnego rodzaju kapelusze, płaszcze typu Crombie, wojskowe parki, dżinsowe spodnie, martensy, chelsea boots, obuwie wojskowe, trampki oraz halówki. Nosili włosy najczęściej opadające na uszy, ale bywały i krótsze, bardziej zbliżone do wzoru skinheadowskiego. Słuchali The Jam, a także The Lambrettas, The Chords, Purple Hearts, czy Secret Affair.

Dyskografia:

Albumy studyjne:

• In the City (1977)
• This Is The Modern World (1977)
• All Mod Cons (1978)
• Setting Sons (1979)
• Sound Affects (1980)
• The Gift (1982)

Albumy koncertowe

• Dig The New Breed (1982)
• Live Jam (1993)
• The Jam At The BBC (2002)

Kompilacje

• Compact Snap! (1983)
• Greatest Hits (1991)
• Extras (1993)
• The Jam Collection (1996)
• Direction Reaction Creation (1997)
• The Very Best of the Jam (1997)
• Fire and Skill: The Songs of the Jam (1999)
• 45 rpm: The Singles, 1977-1979 (2001)
• 45 rpm: The Singles, 1980-1982 (2001)
• The Sound of the Jam (2002)
• Snap! (2006)

Teraz o płycie The Gift która stała się pretekstem do napisania tego tekstu. The Jam w ciągu czterech lat wydał pięć płyt. Dwuletnie milczenie grupy wzbudzało u fanów niepokój (jak się zresztą wkrótce okazało zupełnie słusznie). Gdy w 1982 roku ukazał się album Gift Paula Wellera coraz mocniej ciągnęło w stronę funky i soulu i niestety (oczywiście moim zadniem) na płycie to słychać. The Gift jest najbardziej soulowym longplayem w dorobku grupy, słychać to przede wszystkim w takich kawałkach jak Precious, Trans-Global Express czy Town Called Malice. Mimo tego płyty słucha się bardzo dobrze. Na szczęście na płycie są takie utwory jak Happy Together z charakterystycznym dla The Jam rytmem perkusji Just Who Is The 5 O’Clock Hero? czy rock’n’rollowo-punkowy The Gift z stylowo brzmiącym Hammondem. Album odróżnia się od wcześniejszych dokonań zespołu jednak spragnieni muzyki The Jam fani mimo wszystko wywindowali go na szczyt listy najlepszych albumów. Płyta warta posłuchania, ale znam lepsze (nawet tego zespołu).

The Gift

Polydor ‎– POLD 5055

Rok wydania 1982

Strona 1

1. Happy Together
2. Ghosts
3. Precious
4. Just Who Is The Five O'Clock Hero?
5. Trans-Global Express"

Strona 2

1. Running On The Spot
2. Circus
3. The Planners Dream Goes Wrong
4. Carnation
5. Town Called Malice
6. The Gift