Generation X ( Gen X ) – Kiss Me Deadly.

Dziś coś z dobrego starego punk-rocka, płyta Kiss Me Deadly brytyjskie grupy Generation X. Był rok 1976, dwudziestojednoletni William Michael Albert Broad postanowił założyć własną kapelę, a że nie wiedział jak się do tego zabrać, dał więc ogłoszenie w tygodniku „Melody Maker”. Chętni zgłosili się dosyć szybko Billy nazwał grupę The Infants, a sam przybrał pseudonim Idol. The Infants przeobraził się niebawem w Chelsea, a w nowym składzie Idolowi przypadła jedynie rola gitarzysty. Na basie grał Tony James, na perkusji John Towe, natomiast postacią pierwszoplanową był w kapeli wokalista Gene October. Na początku 1977 roku October po prostu pozbył się z zespołu swoich kompanów. Zatrzymał dla swej nowej formacji nazwę Chelsea, toteż Billy z Tonym nie mieli innego wyjścia poza sformowaniem zupełnie nowej formacji. I tak powstała Generacja X. Skład zespołu uzupełnili perkusista Mark Laff i gitarzysta Bob Andrews. Grupa grała melodyczną muzykę punkową nawiązująca do stylistyki lat sześćdziesiątych. Zespół wpadł w oko dwóch dziennikarzy muzycznych: Johna Inghara z tygodnika „Sounds” oraz Stewarta Jesepha z „Time Out”. Umożliwili oni Generation X zawarcie ważnego kontraktu z wytwórnią Chrysalis. Przyniósł on wkrótce efekt w postaci wydanej w 1978 roku płyty Generation X. Wraz z upływem czasu Generation X miał coraz mniej do przekazania punkowej publiczności. Odchodził od ostrych rytmów. Wydawało się, że nadchodzi koniec zespołu, tymczasem w 1979 roku grupa wydaje małą płytę King Rocker i która okazała się największym komercyjnym sukcesem kapeli. Grupa znów była na fali wznoszącej. Niestety, okazało się, że grupy w tym składzie nie było stać na więcej. Zespół nagrał on jeszcze album Valley Of The Dolls, ale nie osiągnął on sukcesu. Sytuacja w zespole dojrzała do zmian personalnych. W zespole pozostali oczywiście Billy Idol oraz Tony James, a skład uzupełnili James Stevenson, mając za sobą udane występy w drugiej edycji Chelsea oraz Terry Chimes były perkusista The Clash. Jako Gen X grupa w nowym składzie wydała singla Dancing With Myself który został bardzo dobrze przyjęty przez publiczność, następnie zespołowi udało się wylansować jeszcze kilka innych hitów. Grupa stała się pierwszym punkowym zespołem, biorącym udział w telewizyjnej liście przebojów „Top Of Th Pops”. W 1981 roku zespół wydał płytę długogrającą Kiss Me Deadly. Był to okres w którym członkowie zespołu a szczególnie Billy Idol nie narzekali na brak popularności. Coraz częściej dochodziło jednak do kłótni między Billym a Tony Jamesem związanych z hegemonią Idola w kapeli. Idol wykazywał też coraz większe zainteresowanie karierą solową. I tak w 1981 roku zespół zakończył swoją działalność. Podobno do rozpadu zespołu przyłożył się też menadżer, który sobie tylko znanymi sposobami ograbiał zespół z pieniędzy. Po zakończeniu działalności grupy co pewien czas ukazują się albumy z nagraniami zespołu, są to przeważnie kompilacje lub nagrania koncertowe.

Dyskografia:

albumy studyjne:

• Generation X (1978)
• Valley of the Dolls (1979)
• Sweet Revenge (1979)
• Kiss Me Deadly (1981 jako Gen X)

Kompilacje:

• The Best of Generation X (1985)
• Perfect Hits 1975–81 (1991)
• Radio 1 Sessions (2002)
• Anthology (2003)

Albumy koncertowe:

• Live at the Paris Theatre '78 & '81 (2002)
• Live at Sheffield (2003)
• Live (2005)

Teraz o płycie. Płytę nagrał zespół w składzie Billy Idol, Tony James, James Stevenson, Terry Chimes oraz John McGeoch i trzeba przyznać że każdy z muzyków wie do czego służy instrument z którego wydobywa dźwięki. Muzyka którą prezentuje zespół emanuje tak typową dla punk-rocka przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych energią. Domieszka stylistyki lat sześćdziesiątych powoduje że całej płytki słucha się się więcej niż dobrze. Muzyka może nie zadowolić do końca ortodoksyjnych wyznawców punk-rocka ale za to na pewno nie odstraszy tych którzy lubią po prostu rocka nie będąc jednocześnie przywiązani do konkretnego jego podgatunku ja osobiście polecam dynamiczny kawałek What Do You Want, spokojny Revenge z ciekawie brzmiącą linią basu oraz Happy People z cudnie pulsującą sekcją rytmiczną , w ogóle brzmienie sekcji rytmicznej jest najmocniejszą stroną tej płyty oczywiście moim zdaniem. Płytka warta polecenia.

Kiss Me Deadly

Chrysalis - CHR 1327

Rok wydania – 1981

Strona 1

1. Dancing With Myself
2. Untouchables
3. Happy People
4. Heavens Inside
5. Triumph

Strona 2

1. Revenge
2. Stars Look Down
3. What Do You Wan
4. Poison
5. Oh Mother