niedziela, 22 grudnia 2013

After Blues – After Blues And Friends


Dziś na mym gramofonie kręci się płyta After Blues And Friends Szczecińskiej grupy, a w zasadzie duetu After Blues.
After Blues powstał w 1980 roku w Szczecinie Leszka Piłata oraz Waldemara Baranowskiego którzy razem uczęszczali do szkoły muzycznej. Początkowo zespół nazywał się "3,50 po Obniżce"
Już w pierwszym roku swego istnienie grupa wygrała przegląd zespołów młodzieżowych organizowany w klubie "Słowianin". W tym czasie została też zmieniona nazwa na After Blues.
Pierwszy skład grupy to
  • Leszek Piłat – bas
  • Waldemar Baranowski - gitara
  • Andrzej Kotok – gitara
  • Zenon Szyłak – perkusja
W 1985 roku z zespołem rozstali się Andrzej Kotok i Zenon Szyłak. Problemy z organizacją pracy w zespole spowodowały, że Leszek skonstruował jedyny w swoim rodzaju zestaw perkusyjny złożony z bębnów, talerzy oraz systemu przekładni i sznurków, przy pomocy którego basista i gitarzysta mogli jednocześnie grac nogami na perkusji. Pamiętam gdy na Rawie Blues na scenę wyszło dwóch gości podpięli się do jakieś dziwnej machiny i ... zagrali tak, że wszystkim opadły szczęki. Rozwiązanie to było na tyle niespotykane a muzyka tak dobrze zabrzmiała, że duet zyskał uznanie publiczności, a jury przyznało im pierwszą nagrodę. W tym samym roku zagrali na festiwalu "Blues Top" w Sopocie gdzie zwrócił na nich uwagę Tadeusz Nalepa. After Blues zdobył pierwszą nagrodę, którą było nagranie płyty. Producentem, tego krążka został sam Tadeusz Nalepa a trzy kompozycje na płycie są jego autorstwa. W kolejnych latach zespół brał udział w różnych przeglądach i festiwalach, występował między innymi w Czechosłowacji, Danii, Szwecji, Rosji, Holandii i Niemczech. W roku 1991 Leszek i Waldemar rozpoczęli trwającą ponad rok współpracę z Tadeuszem Nalepą. After Blues stał się zespołem akompaniującym Blusmenowi. Oficjalną dokumentacją tego okresu była kaseta Tadeusz Nalepa promotion After Blues. Po okresie współpracy z Tadeuszem Nalepą muzycy grali przez kilka lat w duecie lub z udziałem gości takich jak Wojciech Waglewski, Ireneusz Dudek, Jan "Kyks" Skrzek. W roku 1994 After Blues rozpoczęli stałą współpracę z Mirą Kubasińską, byłą wokalistką zespołów Blackout i Breakout. Kubasińska opracowała wspólnie z zespołem nowe wersje swoich starych . Później zaczęli grać także nowe kompozycje. Wspólne muzykowanie trwało prawie 11 lat, aż do śmierci Miry w 2005 r. W 2008 roku zespół otrzymał nominacje do nagród: "Fryderyki" i "Superjedynki". Od 2011 roku z grupą współpracuje Agnieszka Twardowska współpraca ta zaowocowała wydaniem dwóch albumów w 2011 roku ukazała się płyta Blues Łączy Pokolenia, a w 2013 Proszę Bardzo

Dyskografia:
  • After Blues (1986)
  • International Blues Family - After Blues! (1988)
  • After Blues and Friends, (1989)
  • Duo After Blues in Standards
  • Tadeusz Nalepa Promotion After Blues (1991)
  • Jednego Serca
  • Night Blues
  • Już Nie Kłam (1994)
  • Zobacz jak pięknie (2008)
  • After Blues Live - 30 lat Vol 1 (2009)
  • After Blues Live - 30 lat Vol 2 (2009)
  • Blues Łączy Pokolenia (2011)
  • Proszę Bardzo (2013)

A teraz o samej płycie. W sesji nagraniowej oprócz Leszka Piłata oraz Waldemara Baranowskiego uczestniczyli również zaproszeni muzycy: niemiecki gitarzysta Erhard Hirt i perkusista Ulli Duennewald i stąd też tytuł płyty. Nagrań na LP dokonano w grudniu 1988 w Studio Polskiego Radia i Telewizji w Szczecinie. Na płytce znajduje się osiem utworów w klasycznym bluesowym klimacie, zagranych w sposób więcej niż poprawny. Autorami muzyki i tekstów są Leszek i Waldek w dwóch pierwszych utworach teksty są autorstwa Magdy Szulc. Całości słucha się bardzo dobrze. Już pierwszy utwór wprowadza słuchacza w krainę przecudną krainę klasycznego bluesa. Moim faworytem jest trzeci utwór na stronie Blues for Richard przecudna bluesowa ballada autorstwa Leszka Piłata. Polecam.



After Blues And Friends
Poljazz ‎– PSJ 238
rok wydania 1989

Strona A
  1. Independent (L. Piłat – M. Szulc)
  2. Women Often Lie (L. Piłat – M. Szulc)
  3. Blues for Richard (L. Piłat)
Strona B
  1. Dedication (L. Piłat – M. Szulc)
  2. I Believe You Won't Go (L. Piłat – M. Szulc)
  3. I Feel the Blues from the Morning (L.Piłat, W.Baranowski – L.Piłat)
  4. Look at Me Mum (L. Piłat – L. Piłat)
  5. Head Up (L. Piłat, W. Baranowski – L. Piłat)

1 komentarz:

  1. Ważny dla mnie placek, chociaż mam dużo innych płyt, które uchodzą za lepsze i lepiej nagrane ;).

    Bardzo ciekawy rozdział życia muzycznego w PL i pokojowej walki o żebyt. Moim skromnym zdaniem - nie wolno przegapić i olać, że takie dźwięki były padały ze scen na uszatych odbiornikuf.
    Panowie LP i WB zadziwiająco inwencyjnie zaradni, zwłaszcza, kiedy byli sami :). No i zza granicy ściągali posiłki, a to nie takie wcale oczywiste, że ho. Nie raz, nie dwa, i nie ma wstydu.

    Ten krążyk krąży i zawiera sporo fajnych przebojów, ale z naciskiem na dwa perełki: "Dedication" i "Blues for R.". Reszta też zaje2bista, chociaż oczywiście niedostatki nagraniowo-grzmieniowe gdzieś tam migają, ale nienachalnie i wynagrodzone zrównoważone są przez fajną solidną treść.
    Dla tych, co potrafią docenić mozoł gramolenia się z tamtego świata (nagrania w 1988 roku!) - gratka. Plus taki drobiazg, że płyta dziś nie należy do najtańszych...

    Polecam, jakoż i autor tego blogspota poleca. No, to jest nas co najmniej dwóch. :)

    OdpowiedzUsuń